28 Ιουλίου 2020
Σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν διεκδικήσεις πέραν της μιας χώρας, όπως στην περίπτωση Ελλάδας – Τουρκίας, ή Τουρκίας – Κύπρο, ισχύουν 2 πανομοιότυπα άρθρα της Συνθήκης για το Δίκαιο της Θάλασσας. Το 74 για την ΑΟΖ και το 83 για την υφαλοκρηπίδα.
Η διατύπωση αναφέρει πως όπου υπάρχει σε ισχύ συμφωνία μεταξύ δύο ενδιαφερομένων κρατών, τα ερωτήματα που σχετίζονται με την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας (και ΑΟΖ) θα πρέπει να προσδιορίζονται σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο όπως στο άρθρο 38 του καταστατικού του Διεθνούς Δικαστηρίου, για να επιτύχουν μία ακριβοδίκαιη λύση».
Στο βαθμό που δεν υπάρχει συμφωνία, τα άρθρα 74 και 83 ζητούν να χρησιμοποιηθεί η διαδικασία επίλυσης διαφορών μέσω τρίτων, όπως προνοεί το Κεφάλαιο 15 (Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, Δικαστήριο Δικαίου Θάλασσας, ή επιδιαιτησία). Κι ενόσω παραμένει ανεπίλυτη η διαφορά, η παράγραφος 3 των άρθρων 74 και 83 καλεί τα ενδιαφερόμενα κράτη, με πνεύμα κατανόησης και συνεργασίας, «να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για τη σύναψη προσωρινών ρυθμίσεων πρακτικού χαρακτήρα και, κατά τη διάρκεια αυτής της μεταβατικής περιόδου, να μην θέσουν σε κίνδυνο ή να παρεμποδίσουν την επίτευξη της τελικής συμφωνίας. Οι ρυθμίσεις αυτές δεν θίγουν την τελική οριοθέτηση».
Αποστόλης Ζουπανιώτης
Πηγή: www.greeknewsonline.com
