Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
11/7/2018
Μεγάλος θόρυβος έχει ξεσπάσει στο Ισραήλ, εξαιτίας τωn εξαγωγών όπλων από αυτή τη χώρα προς την Ουκρανία.
Σαράντα ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα ζήτησαν από το Ανώτατο Δικαστήριο να διακόψει τις εξαγωγές αυτές, υποστηρίζοντας ότι αυτά τα όπλα χρησιμοποιούνται από δυνάμεις που υιοθετούν ανοιχτά φιλο-ναζιστική ιδεολογία. Οι ακτιβιστές προσκόμισαν στο Δικαστήριο στοιχεία σύμφωνα με τα οποία χρησιμοποιεί τα όπλα αυτά η ακροδεξιά πολιτοφυλακή Αζώφ, τα μέλη της οποίας είναι τμήμα των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων και υποστηρίζονται από το Υπουργείο Εσωτερικών της Ουκρανίας.
H πολιτοφυλακή Αζώφ δημιουργήθηκε το 2014, τα μέλη της φέρουν εθνικοσοσιαλιστικά εμβλήματα, σβάστικες και σήματα των SS, ενώ κάνουν τον ναζιστικό χαιρετισμό. Ο ιδρυτής της πολιτοφυλακής Αντρίι Μπιλέτσκι, εν ενεργεία βουλευτής στο ουκρανικό κοινοβούλιο, έχει δηλώσει ότι το ουκρανικό έθνος έχει ως «ιστορική αποστολή» του να ηγηθεί της «τελικής πορεία της λευκής φυλής προς την επιβίωσή της», η οποία είναι μια πορεία «εναντίον των υπανθρώπων που καθοδηγούνται από τη σημιτική φυλή». Ομάδες για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων υποστηρίζουν ότι υπάρχουν υποψίες εγκλημάτων πολέμου, βασανισμών και σεξουαλικών κακοποιήσεων από τα μέλη της πολιτοφυλακής. Κι εδώ που τα λέμε, θα ήταν απορίας άξιον να μην έχουν επιδοθεί σε τέτοια εγκλήματα με τις ιδέες που έχουν.
Η πολιτοφυλακή Αζώφ έχει σήμερα πάνω από 3000 άνδρες και η ισχύς της αυξάνεται, ενώ σε όλη τη Ουκρανία υπάρχει αύξηση των αντισημιτικών επεισοδίων, των επιθέσεων εναντίον μειονοτήτων και των νεοναζιστικών επιθέσεων εναντίον Εβραίων και εβραϊκών μνημείων, όπως και εναντίον δημοσιογράφων, Ρομά και ομοφυλοφίλων. Τον Μάιο, ακροδεξιές οργανώσεις διαδήλωσαν στην Οδησσό κραυγάζοντας ότι η πόλη ανήκει στους Ουκρανούς και όχι στους Εβραίους και υποσχόμενοι να απαλλαγούν από αυτούς. Στην Οδησσό, υπενθυμίζουμε, ακροδεξιές εθνικιστικές οργανώσεις έκαψαν ζωντανούς πάνω από 100 διαδηλωτές που είχαν καταφύγει για να σωθούν στην έδρα των συνδικάτων.
Οι διαδηλωτές όμως εθεωρήθησαν φιλο-Ρώσοι και κατά συνέπεια αυτό το τερατώδες, πρωτοφανές για τη σύγχρονη Ευρώπη έγκλημα πέρασε περίπου στα «ψιλά» των ευρωπαϊκών εφημερίδων και δεν προκάλεσε καμία αντίδραση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, της ΕΕ ή των ΗΠΑ.
Η ουκρανική κυβέρνηση προσπαθεί εξάλλου να «αποδείξει» ότι στην Ουκρανία δεν έγινε σφαγή Εβραίων, ενώ απαγόρευσε και την κυκλοφορία στη χώρα βρετανικών ιστορικών βιβλίων για τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι όμως παροιμιώδεις οι θηριωδίες που διέπραξαν οι γερμανικές ναζιστικές ορδές, αποτελούμενες, αυτές, από πραγματικούς «υπανθρώπους» εναντίον όχι μόνο των Εβραίων, αλλά του συνόλου του πληθυσμού της Ουκρανίας, σε συμμαχία με διάφορους Ουκρανούς εθνικιστές. Και πάλι, είναι ιδιαίτερα ανησυχητική η ανοχή των δυτικών κυβερνήσεων και οργανισμών, λαλίστατων σε άλλες περιπτώσεις.
Νετανιάχου και Πούτιν: Φίλοι ή εχθροί;
Το ζήτημα αποκτά όμως και άλλη διάσταση διότι επισήμως, ο κ. Νετανιάχου και ο Υπουργός ‘Αμυνας του Ισραήλ Λίμπερμαν, η καταγωγή του οποίου είναι από τη Σοβιετική ‘Ενωση, διακηρύσσουν συχνά και σε όλους τους τόνους τις φιλικές τους διαθέσεις προς τη Ρωσία του Πούτιν, όπως το ίδιο κάνει και ο τελευταίος προς αυτούς. Οι επίσημες διακηρύξεις φιλίας δεν φαίνονται όμως να συμβαδίζουν με την πραγματικότητα «επί του εδάφους». Κι αυτό δεν συμβαίνει μόνο με την Ουκρανία, αλλά και με τη Γεωργία. Τόσο ο Υπουργός Άμυνας, όσο και ο Υπουργός για την ενσωμάτωση της Οσσετίας και της Αμπχαζίας στη Γεωργία της κυβέρνησης Σαακασβίλι, που προκάλεσε τον ρωσο-γεωργιανό πόλεμο, το 2008, είχαν διπλή υπηκοότητα, γεωργιανή και ισραηλινή, ενώ απόστρατοι Ισραηλινού αξιωματικοί διετέλεσαν σύμβουλοι των Γεωργιανών.
Αίσθηση προκαλεί εξάλλου και η πολύ «διακριτική» σχεδόν μη αντίδραση του πανίσχυρου Παγκόσμιου Εβραϊκού Συμβουλίου και του αμερικανο-εβραϊκού λόμπυ έναντι των ανοιχτών εκδηλώσεων ναζιστικών και αντισημιτικών τάσεων στην Ουκρανία. Σε άλλες περιπτώσεις και σε άλλες χώρες, θα είχαν «χαλάσει τον κόσμο» με πολύ λιγότερο σοβαρές εκδηλώσεις.
Πάντως, όπως σημειώνει η ισραηλινή εφημερίδα Χααρέτζ δεν είναι η πρώτη φορά που το Ισραήλ ενισχύει στρατιωτικά αντισημιτικά καθεστώτα, αλλά ακόμα και διαβόητους Ναζί εγκληματίες πολέμου, όπως ο Κλάους Μπάρμπι στη Βολιβία (!!!). Οι Ισραηλινοί ενίσχυσαν επίσης την αντισημιτική στρατιωτική δικτατορία στην Αργεντινή, που δολοφόνησε χιλιάδες Εβραίους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου οι φύλακες έφεραν ισραηλινά αυτόματα Uzi.
Τέλος είναι αξιοσημείωτες οι άριστες σχέσεις που έχει αναπτύξει το Ισραήλ τα τελευταία χρόνια με τη συντριπτική πλειοψηφία των κινημάτων της άκρας ή ριζοσπαστικής δεξιάς στην Ευρώπη. Γνωστά για τον παραδοσιακό τους αντισημιτισμό, τα κινήματα αυτά τoν έχουν τώρα αντικαταστήσει με αντι-ισλαμισμό, μια τάση που θα μπορούσε κάποια στιγμή να τα φέρει σε θέση υποστήριξης νέων πολέμων στη Μέση Ανατολή.
Τηρουμένων των αναλογιών, η κατάσταση με τη σημερινή άκρα ή ριζοσπαστική δεξιά της Ευρώπης θυμίζει λίγο τον γερμανικό Εθνικοσοσιαλισμό του μεσοπολέμου. Θυμίζουμε ότι οι ναζί εμφανίστηκαν με «αντικαπιταλιστική», «σοσιαλιστική» και «φιλορωσική» «προβιά», εκμεταλλεύτηκαν την πλήρη αναποτελεσματικότητα της γερμανικής αριστεράς, χρησιμοποίησαν την κοινωνική και εθνική δυσφορία του γερμανικού λαού για να τον εξαπατήσουν (όπως και το Κρεμλίνο του Στάλιν) και να βάλουν τελικά την πολιτική δύναμη που έτσι απέκτησαν στην υπηρεσία του μεγάλου γερμανικού Κεφαλαίου και της επεκτατικής του πολιτικής προς Ανατολάς (Drang Nach Osten) εξαπολύοντας τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο κατά της ευρωπαϊκών λαών αρχικά και της σοβιετικής Ρωσίας στη συνέχεια.
