Έγγραφο από τα ηλεκτρονικά μηνύματα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ της Χίλαρι Κλίντον:
«Ο καλύτερος τρόπος για να βοηθηθεί το Ισραήλ να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη πυρηνική ικανότητα του Ιράν είναι να βοηθήσει τον λαό της Συρίας να ανατρέψει το καθεστώς του Μπασάρ Άσαντ… Είναι η στρατηγική σχέση μεταξύ του Ιράν και του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία που επιτρέπει στο Ιράν να υπονομεύει την ασφάλεια του Ισραήλ».
Σελίδα 2:
«Η Λιβύη ήταν μια ευκολότερη περίπτωση…[αλλά] η επιχείρηση στη Λιβύη δεν είχε μακροχρόνιες συνέπειες για την περιοχή. Η Συρία είναι πιο δύσκολη. Αλλά η επιτυχία στη Συρία θα ήταν ένα μετασχηματιστικό γεγονός για τη Μέση Ανατολή… η περιοχή θα άλλαζε προς το καλύτερο, καθώς το Ιράν δεν θα είχε πλέον ένα στήριγμα στη Μέση Ανατολή από το οποίο θα μπορούσε να απειλεί το Ισραήλ».
«Η Ουάσινγκτον θα πρέπει να αρχίσει να εκφράζει την προθυμία της να συνεργαστεί με περιφερειακούς συμμάχους όπως η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ για την οργάνωση, την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό των συριακών ανταρτικών δυνάμεων… Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας εδάφη στην Τουρκία και ενδεχομένως στην Ιορδανία, οι διπλωμάτες των ΗΠΑ και το Πεντάγωνο μπορούν να αρχίσουν να ενισχύουν την αντιπολίτευση. Αυτό θα πάρει χρόνο».
«Ο νικητής δεν θα έρθει γρήγορα ή εύκολα, αλλά θα έρθει. Και η ανταμοιβή θα είναι σημαντική. Το Ιράν θα είναι στρατηγικά απομονωμένο, ανίκανο να ασκήσει την επιρροή του στη Μέση Ανατολή. Το καθεστώς που θα προκύψει στη Συρία θα βλέπει τις Ηνωμένες Πολιτείες ως φίλο και όχι ως εχθρό… Και ένα νέο συριακό καθεστώς θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ανοιχτό σε έγκαιρη δράση στις παγωμένες ειρηνευτικές συνομιλίες με το Ισραήλ. Η Χεζμπολάχ στον Λίβανο θα αποκοπεί από τους Ιρανούς χορηγούς της, αφού η Συρία δεν θα αποτελεί πλέον σημείο διέλευσης για την ιρανική εκπαίδευση, βοήθεια και πυραύλους».
«Η Αμερική μπορεί και πρέπει να τους βοηθήσει [τους Σύρους αντάρτες] – και με τον τρόπο αυτό να βοηθήσει το Ισραήλ».
[Από τον δημοσιογράφο Matt Kennard, https://x.com/kennardmatt/
Τα άρθρα που δημοσιεύουμε δεν απηχούν αναγκαστικά τις απόψεις μας και δεν δεσμεύουν παρά τους συγγραφείς τους. Η δημοσίευσή τους έχει να κάνει όχι με το αν συμφωνούμε με τις θέσεις που υιοθετούν, αλλά με το αν τα κρίνουμε ενδιαφέροντα για τους αναγνώστες μας.
