Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω ενδιαφέρον άρθρο. Πάντως εντυπωσιάζει η απουσία από τη συντριπτική πλειοψηφία των δημοσιευμάτων σε Κύπρο και Ελλάδα κάθε αναφορά στο γεγονός ότι οι έλληνες στρατιωτικοί και διπλωμάτες, όπως βεβαίως και η Χούντα λειτουργούσαν πάντα ως χαμηλόβαθμοι πράκτορες των Αμερικανών.
Aπόρρητο έγγραφο του υπουργείου Εξωτερικών της χούντας, με συντάκτη τον υφυπουργό του Γεωργίου Παπαδόπουλου, Κωνσταντίνο Παναγιωτάκο, αποκαλύπτει ότι το καθεστώς των συνταγματαρχών που πρόδωσε την Κύπρο πριν από μισό αιώνα είχε επιχειρήσει και νωρίτερα κάτι αδιανόητο (ντοκουμέντο)
Γράφει ο Πιέρρος Ι. Τζανετάκος
13 Ιουλίου 2024
Σε ένα απόρρητο έγγραφο του υπουργείου Εξωτερικών, με συντάκτη τον υφυπουργό του Γεωργίου Παπαδόπουλου, Κωνσταντίνο Παναγιωτάκο, και ημερομηνία 25 Φεβρουαρίου 1972, αποτυπώνεται με σαφήνεια η διάθεση της δικτατορίας να αναζητήσει χείρα βοηθείας στην Τουρκία προκειμένου να ανατρέψει τον εκλεγμένο πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.
Το «αντάλλαγμα» θα ήταν, προφανώς, η προώθηση της συγκεκαλυμμένης διχοτόμησης, δια της αποκαλούμενης διπλής Ενωσης – αναγκαστικά με τη σύμφωνη γνώμη της Αγκυρας. Αυτή ήταν, άλλωστε, η προσέγγιση της χούντας για την επίλυση του Κυπριακού, τόσο επί Παπαδόπουλου όσο και επί Ιωαννίδη. Μια προσέγγιση που δεν απείχε πολύ –ως γενικότερη λογική– από τις προβλέψεις του σχεδίου Aτσεσον, το οποίο επιχειρήθηκε, ανεπιτυχώς, να εφαρμοστεί το καλοκαίρι του 1964.
Ο Παναγιωτάκος διετέλεσε πρέσβης της Ελλάδας στην Κύπρο από το 1970 έως και τις αρχές του 1972, όταν, στις 14 Ιανουαρίου, κατόπιν παραίτησης του Χρήστου Ξανθόπουλου-Παλαμά, ανέλαβε υφυπουργός Εξωτερικών. Επί της θητείας του στη Λευκωσία οι σχέσεις του καθεστώτος με τον Μακάριο εκτραχύνθηκαν, με αποκορύφωμα την κρίση των όπλων από την Τσεχοσλοβακία – όταν δηλαδή ο Αρχιεπίσκοπος επιχείρησε να εξοπλίσει το υπό δημιουργία Εφεδρικό Σώμα, στο οποίο θα υπηρετούσαν οι πλέον πιστοί υποστηρικτές του, ως αντίβαρο στην τρομοκρατική δράση της ΕΟΚΑ Β’ του Γεωργίου Γρίβα.
Μιλώντας στο Protagon, ο Χάρης Βωβίδης, επί δέκα συναπτά έτη διευθυντής του Γραφείου του προέδρου Μακαρίου και άνθρωπος με βαθιά γνώση των εξελίξεων κατά την πλέον κρίσιμη περίοδο για την Κύπρο (1967- 1977), επισημαίνει ότι Παναγιωτάκος «απεστάλη στην Κύπρο με μια αποκλειστική εντολή: την απομάκρυνση, πάση θυσία, του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου από την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κατά τη σύντομη παραμονή του στην Κύπρο χρησιμοποίησε κάθε δυνατό μέσο για να επιτύχει τον ανίερο σκοπό του. Κατασυκοφαντούσε τον Μακάριο ως ανθενωτικό και έτοιμο να θυσιάσει τα συμφέροντα του Ελληνισμού για να παραμείνει στην εξουσία, διότι –όπως έλεγε ο ίδιος– ήταν αρχομανής».
Πράγματι, ανατρέχοντας κανείς στην πρώτη παράγραφο του απόρρητου εγγράφου του υπουργείου Εξωτερικών με τίτλο «Μνημόνιο συναντήσεως υφυπουργού Κ. Παναγιωτάκου και τούρκου πρέσβεως κ. Τουρκμέν», έρχεται αντιμέτωπος με το εξής παράδοξο: Ενα από τα πλέον υψηλόβαθμα στελέχη της ελληνικούς χούντας εξηγούσε σε έναν σημαίνοντα τούρκο διπλωμάτη ότι «ουδεμία συνεργασία είναι δυνατή μεταξύ Αθηνών και Λευκωσίας ενόσω ο Μακάριος θα παρέμενε πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Την άποψη αυτή ασπάζεται, κατόπιν εισηγήσεων, και η κυβέρνησή μου».
Φυσικά, η «κυβέρνηση» δεν περίμενε τις εισηγήσεις του Παναγιωτάκου. Πέραν του ιδεολογικού χάσματος που χώριζε τους συνταγματάρχες από τον Μακάριο και παρά την εικόνα ενότητας που επιχειρήθηκε να μεταδοθεί από την επίσκεψη του Παπαδόπουλου στη Λευκωσία τον Αύγουστο του 1967 –φεύγοντας από το νησί δήλωσε ότι δεν είδε «ανθενωτικούς, διότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν έλληνες ανθενωτικοί»–, η πραγματικότητα είναι ότι η δικτατορία αναζήτησε εξαρχής διάφορους τρόπους για να απαλλαχθεί από τον Μακάριο.
Διαβάστε τη συνέχεια στο: www.protagon.gr
Τα άρθρα που δημοσιεύουμε δεν απηχούν αναγκαστικά τις απόψεις μας και δεν δεσμεύουν παρά τους συγγραφείς τους. Η δημοσίευσή τους έχει να κάνει όχι με το αν συμφωνούμε με τις θέσεις που υιοθετούν, αλλά με το αν τα κρίνουμε ενδιαφέροντα για τους αναγνώστες μας.
