Είμαι ο Γιάννης Πούλλος και ζητώ εκ των προτέρων την κατανόησή σας για τον προσωπικό τόνο στο σημερινό σημείωμα που λόγω ειδικών συνθηκών θα είναι πολύ σύντομο.
Βλέπετε, δεν είναι εύκολο να ξεκινάς να γράψεις ένα σχόλιο για την επικαιρότητα σε έναν Αύγουστο που, σε αντίθεση με όσα έλεγε ο Ουμπέρτο Έκο, είναι γεμάτος ειδήσεις και την ώρα που προσπαθείς να βάλεις σε μια τάξη τις σκέψεις σου να χτυπάει το τηλέφωνο και να σε ενημερώνουν ότι συγγενικό σου πρόσωπο που νοσηλεύεται σε κέντρο αποκατάστασης πρέπει να μεταφερθεί επειγόντως στο νοσοκομείο. Βλέπετε, ο πολυδιαφημισμένος ιδιωτικός τομέας δεν μπορεί να αναλάβει μεγαλύτερη ευθύνη και ρόλο από αυτόν για τον οποίο τον επέλεξες. Το ήξερες από πριν όμως, μην παραπονιέσαι κύριε Γιάννη… Σου είχαν πει ότι αν ο ασθενής παρουσιάσει κάποια επιπλοκή εσύ απλά θα αποφασίσεις αν ο άνθρωπός σου θα μεταφερθεί σε ιδιωτικό ή δημόσιο θεραπευτήριο. Και κάπως έτσι καταλήγεις να γράφεις λίγες σκέψεις καθισμένος σε μια καρέκλα που τρίζει στα επείγοντα του δημόσιου νοσοκομείου που εφημερεύει. Εκεί που κανείς δεν θα σου πει “να φύγετε, να πάτε αλλού”. Εκεί που οι υπηρεσίες υγείας έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία από τις ξενοδοχειακές και που παρά τις ελλείψεις το προσωπικό θα δώσει όλο του το είναι προκειμένου ο ασθενής να μην νιώσει ποτέ ότι τον αντιμετωπίζουν ως πελάτη.
Φίλες και φίλοι, αύριο θα έχουμε να πούμε περισσότερα και υπό καλύτερες συνθήκες. Άλλωστε σε μια χώρα που πολίτες της σχηματίζουν ουρές στα αστυνομικά τμήματα για να ανανεώσουν τις ταυτότητές τους πριν έρθουν “εκείνες με τα τσιπάκια που παρακολουθούν κάθε μας κίνηση” θα υπάρχουν πάντα ειδήσεις… Να είστε καλά και να προσέχετε.
Γιάννης
Πηγή: documento.gr
Τα άρθρα που δημοσιεύουμε δεν απηχούν αναγκαστικά τις απόψεις μας και δεν δεσμεύουν παρά τους συγγραφείς τους. Η δημοσίευσή τους έχει να κάνει όχι με το αν συμφωνούμε με τις θέσεις που υιοθετούν, αλλά με το αν τα κρίνουμε ενδιαφέροντα για τους αναγνώστες μας.
