Ο ξεσηκωμός στην Αφρική και οι τυχοδιώκτες της Αθήνας

Πέρυσι η κυβέρνηση θριαμβολογούσε για την αμυντική συμφωνία που υπέγραψε με τη Γαλλία. Αναγκαστήκαμε τότε να υπενθυμίσουμε ότι η συμφωνία έγινε χωρίς να λάβει υπόψιν της την… ύπαρξη της Κύπρου, δηλαδή το αντικειμενικό και όχι υποκειμενικό γεγονός ότι η ελληνοτουρκική αντιπαράθεση εξελίσσεται σε Θράκη, Αιγαίο και Κύπρο και δεν μπορεί να υπάρξει πόλεμος στο ένα μέτωπο και ειρήνη στο άλλο..

Η ελληνική κυβέρνηση δεν φρόντισε να περιλάβει την Κύπρο σε μια τριγωνική συμφωνία, όπως αυτές που υπογράφησαν π.χ. με το Ισραήλ. Αυτό όχι μόνο σχετικοποιεί τις γαλλικές εγγυήσεις ασφαλείας, που δεν ισχύουν για την Κύπρο, αλλά προσφέρει και στην Άγκυρα ένα όπλο για να τις εξουδετερώσει. Γιατί αν η Αθήνα αντιδράσει κατά της Τουρκίας σε περίπτωση τουρκικής προέλασης στην Κύπρο, θα θεωρηθεί επιτιθέμενη και όχι αμυνόμενη, άρα δεν θα ισχύουν οι εγγυήσεις.

Το γεγονός ότι κανείς στην κυβέρνηση και το Επιτελείο, αλλά και στα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν σκέφτηκε κάτι το τόσο στοιχειώδες πιστοποιεί την κατάσταση προχωρημένης «εθνικής άνοιας» στην οποία βρισκόμαστε, με τις «ανώτερες εγκεφαλικές λειτουργίες» μας να έχουν παραδοθεί σε ξένες δυνάμεις, που μπορούν να μας σπρώξουν, ανάλογα με τα δικά τους συμφέροντα, είτε σε καταστροφικό πόλεμο με την Τουρκία, είτε σε απαράδεκτες υποχωρήσεις προς την Άγκυρα.

Ελληνικός στρατός στο Σαχέλ

Μεταξύ άλλων η ελληνογαλλική συμφωνία προέβλεπε και την ελληνική στρατιωτική συνδρομή προς τη Γαλλία στο Σαχέλ, τη ζώνη δηλαδή της Αφρικής που συνδέει την Ερυθρά Θάλασσα προς ανατολάς και τον Ατλαντικό προς Δυσμάς. Οι Έλληνες πολιτικοί και στρατιωτικοί ιθύνοντες χαιρέτισαν με ενθουσιασμό ως «γεωπολιτική αναβάθμιση» (ένας ακόμα όρος που σημαίνει το αντίθετό του) τη μετατροπή των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων από θεμέλιο του δημοκρατικού έθνους-κράτους σε μισθοφορική δύναμη των Αμερικανών και των συμμάχων τους, εν προκειμένω της Γαλλίας. Ίσως, με τα μυαλά που κουβαλάνε και τη μόρφωση και ενημέρωση που δεν έχουν, οι ιθύνοντες της χώρας να νομίζουν ότι είμαστε ακόμα στην εποχή του Λίβινγκστον και του Στάνλεϋ και ότι θα γίνουμε κι εμείς τμήμα της δυτικής αποικιακής εκστρατείας κατά των «απολίτιστων Μαύρων». Με τέτοια μυαλά ο Θεός να βάλει το χέρι του να μην εμπλακούμε στρατιωτικά με την Τουρκία.

Η κατάσταση στην υποσαχάρια Αφρική

Γιατί τώρα τα γράφω αυτά; Γιατί διάβασα ένα τηλεγράφημα του ίδιου του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων από την πρωτεύουσα της Μπουρκίνα Φάσο, που επίσης ανήκει στο Σαχέλ. Παραθέτω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα, για να δείξω την κατάσταση στο Σαχέλ, εκεί που σκόπευαν να μας μπλέξουν οι φωστήρες που διοικούν την Ελλάδα και τον στρατό της και που όπως φαίνεται, διαβάζουν σε όλη τη ζωή τους μόνο εγχειρίδια του ΝΑΤΟ (η δέσμευση άλλωστε ισχύει πάντα, αντικειμενικοί λόγοι εμπόδισαν να πραγματοποιηθεί):

Οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στην (πρωτεύουσα) Ουαγκαντούγκου για να διαμαρτυρηθούν εναντίον της παρουσίας της Γαλλίας στη Μπουρκίνα Φάσο και να καλέσουν σε μια μεγάλη κινητοποίηση για τις 12 Αυγούστου. Η διαδήλωση έγινε μπροστά στο μνημείο του δολοφονηθέντος από ανθρώπους των Γάλλων πρώην προέδρου της χώρας Τομά Σανκαρά.

Τα συνθήματα που κυριάρχησαν, σύμφωνα πάντα με το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, στη διαδήλωση ήταν: «Γαλλία, νονέ της τρομοκρατίας, ξεκουμπίσου», «Όλοι μαζί για την απελευθέρωση της Μπουρκίνα Φάσο», «Γαλλία, αυτοκρατορική, τύραννε, βδέλλα, ξεκουμπίσου», «Όχι στις συμφωνίες συνεργασίας με τη Γαλλία».

Στα πανώ των διαδηλωτών μπορούσε κανείς να διαβάσει: «Καταδικάζουμε τις συμφωνίες οικονομικής εταιρικής σχέσης, την εγκατάσταση στρατιωτικών αποσπασμάτων και βάσεων σε όλη την ήπειρο». «Απαιτούμε να φύγει η στρατιωτική βάση του Kamboissin, τον τερματισμό της συμφωνίας τεχνικής βοήθειας και συνεργασίας με τη Γαλλία», δήλωσε η Monique Yeli Kam, πρόεδρος μιας νέας συμμαχίας οργανώσεων που ονομάζεται M30 Naaba Wobgo, από το όνομα του παλοού Αυτοκράτορα των Μόσσι, ενός από τους δύο πλειοψηφικούς λαούς της χώρας, που αντιστάθηκε στους Γάλλους στον 19 αιώνα.

«Η Γαλλία», πρόσθεσε, «γραπώνεται με άθλιο τρόπο από την παληά αφρικανική της αυτοκρατορία της οποίας λεηλατεί και εκμεταλλεύεται όπως γουστάρει τους πόρους, βάζει φωτιά στις εστίες της τρομοκρατίας και τροφοδοτεί τους πολέμους και τις γενοκτονίες».

«Είμαστε μια νέα γενιά, έχουμε αποκτήσει συνείδηση της ιστορίας μας και είμαστε αποφασισμένοι να την αναλάβουμε (nous assumer) και να είμαστε άξιοι της ανεξαρτησίας μας, μέσω περισσότερης ελευθερίας και της αλήθειας», είπε ο Sayouba Kindo, ένα άλλο μέλος του M30.

Το κίνημα καλεί σε διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα στις 12 Αυγούστου με αίτημα τον «τερματισμό της γαλλικής πολιτικής σε όλες τις μορφές της και την αποχώρηση του πρέσβη της Γαλλίας». Η Γαλλία διαθέτει μία στρατιωτική βάση στη χώρα και η αεροπορία της επιχειρεί τακτικά από τον γειτονικό Νίγηρα σε υποστήριξη των επιχειρήσεων του στρατού της Μπουρκίνα Φάσο εναντίον των τζιχαντιστών.

«Ξαναζεί» ο Σανκαρά

Να σημειώσουμε στο σημείο αυτό ότι ο Σανκαρά, όπως και ο επίσης δολοφονηθείς (από τους πράκτορες των Βέλγων) Πατρίς Λουμούμπα, υπήρξαν οι δύο «Τσε» της Μαύρης Αφρικής που ηγήθηκαν της αντίστασης στη γαλλική ο πρώτος, στη βελγο-αμερικανική ο δεύτερος αποικιοκρατία και ιμπεριαλισμό.

Η Μπουρκίνα Φάσο είναι η πρώην Άνω Βόλτα. Ο Σανκαρά άλλαξε την ονομασία της σε Μπουρκίνα Φάσο, που σημαίνει «η χώρα των ακέραιων ανθρώπων» στη γλώσσα των ιθαγενών κατοίκων. Τον πρόδωσε, τον ανέτρεψε και τον σκότωσε για λογαριασμό των Γάλλων και των υπηρεσιών τους, ο επόμενος Πρόεδρος Μπλαιζ Καμπαορέ, που κυβέρνησε έως ότου ανετράπη από τους στρατιωτικούς και διέφυγε στο εξωτερικό. Πρόσφατα καταδικάστηκε ερήμην για τη δολοφονία του Σανκαρά.

Παναφρικανική τάση

Αν περιγράψαμε αναλυτικά το επεισόδιο του περασμένου Σαββάτου στην Ουαγκαντούγκου, είναι γιατί δεν πρόκειται για μεμονωμένο συμβάν, αλλά για αντανάκλαση των «ανέμων» που φυσάνε τώρα, όλο και πιο δυνατά σε όλο το Σαχέλ, ιδιαίτερα στο Μαλί (και όχι Μάλι όπως το προφέρουν οι παρ’ ημίν ΝΑΤΟϊκοί δημοσιογράφοι, που διαβάζουν μόνο αγγλικά). Αλλά και, πέραν αυτού, σε όλη τη Μαύρη Αφρική, με ακόμα μεγαλύτερη ένταση. Και η γαλλική, και η αμερικανική παρουσία αμφισβητούνται πολύ έντονα, ενισχύεται η αμφισβήτηση της δυτικής αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού στην ολότητά τους, όπως δυναμώνει και η απήχηση του «παναφρικανισμού» (που είχε κάποτε ενστερνισθεί, πριν τον ανατρέψουν και τον σκοτώσουν, ο ηγέτης της Λιβύης, συνταγματάρχης Καντάφι). Οι περισσότερες χώρες της Αφρικής δεν έχουν καμιά διάθεση να ακολουθήσουν τη Δύση στον δρόμο της καταδίκης της Ρωσίας και πολύ περισσότερο των κυρώσεων. Για την κατάσταση στο Μαλί και ευρύτερα στην αφρικανική ήπειρο δες ενδεικτικά και εδώ, καθώς και εδώ.

Η ασυναρτησία των «προθύμων»

Σε αυτό το ηφαίστειο που είναι σήμερα η υποσαχάρια Μαύρη Αφρική ήθελαν να μας μπλέξουν οι Έλληνες πολιτικο-στρατιωτικοί ιθύνοντες. Δυστυχώς δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό, αλλά ως μία ακόμα απόδειξη των τεράστιων εθνικών κινδύνων που συνεπάγεται η ασυναρτησία και η πρωτοφανής εξάρτηση του ελληνικού κράτους και της εξωτερικής και αμυντικής του «πολιτικής».

Ειδικά η προθυμία συμμετοχής σε τέτοιες αποικιακές επιχειρήσεις ντροπιάζουν και την Ελλάδα, ο λαός της οποίας μεγαλούργησε και ακτινοβόλησε σε όλη την ανθρωπότητα με τους αγώνες του, αλλά και ως υπερασπιστής διεθνώς της δημοκρατίας και γέφυρα Ανατολής και Δύσης, Νότου και Βορρά. Κάποτε οι Μαύροι σε όλοι την Αφρική βάφτιζαν Μακάριους τα παιδιά τους, προς τιμήν της ελληνοκυπριακής αντιαποικιακής επανάστασης του 1955-59. Σήμερα οι Έλληνες και μαζί όλη η ανθρωπότητα βλέπει μια χώρα με τη σημασία και το όνομα της Ελλάδας να παραδίδει το κράτος της, την επικράτειά της, τον στρατό της, την οικονομία της, χωρίς καμιά ουσιαστική αντίσταση από κανέναν, στις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, θλιβερό, προκεχωρημένο και αναλώσιμο φυλάκιο του ΝΑΤΟ και μιας παρακμάζουσας Δύσης εναντίον των λαών, αντί να είναι φάρος ειρήνης και πολιτισμού για όλη την ανθρωπότητα. Θα το πληρώσουμε πανάκριβα αυτό.