19 Ιουλίου 2021
Το Ινστιτούτο Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων με αφορμή την έκδοση του βιβλίου από τις εκδόσεις Ποταμός του βιβλίου των Δημοσθένη Γεωργόπουλου και Λόη Λαμπριανίδη «Θέλουμε ανάπτυξη; Μια βιωματική εμπειρία με ιστορικές και θεωρητικές αναφορές» διοργάνωσε διαδικτυακή συζήτηση με ομιλητές τον Σίμο Αναστασόπουλο, Πρόεδρο του Δ.Σ. του Συνδέσμου ΑΕ και ΕΠΕ, τον Λόη Λαμπριανίδη, διατελέσαντα Γενικό Γραμματέα Στρατηγικών και Ιδιωτικών Επενδύσεων (2015-2019) του Υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης και καθηγητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και τον Δημήτρη Α. Σωτηρόπουλο, Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συντονιστής της συζήτησης ήταν ο Διευθυντής του ΙΔΟΣ, Χαράλαμπος Τσαρδανίδης.
Ο Σίμος Αναστασόπουλος στην αρχική του τοποθέτηση τόνισε τη σημασία της αλλαγής των προτεραιοτήτων για την επίτευξη της οικονομικής ανάπτυξης. Ο κ. Αναστασόπουλος, επίσης αναφέρθηκε στις παραμέτρους εκείνες που θεωρούνται από τον Σύνδεσμο των ΑΕ και ΕΠΕ ως βασικές για την δημιουργία σταθερών προοπτικών στην οικονομία: α) Στήριξη της συμπεριληπτικής ανάπτυξης, β) βιώσιμη και φιλική προς το περιβάλλον ανάπτυξη, γ) ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και δ) καταπολέμηση των ανισοτήτων. Αναμφίβολα, για την ελληνική οικονομία, η ιδιωτική πρωτοβουλία παραμένει ζωτικό στοιχείο βιωσιμότητας της οικονομικής ανάπτυξης και κρίνεται απαραίτητο να συμπλέει, τόσο με την κυβερνητική πολιτική, όσο και με τη θέληση της υπόλοιπης κοινωνίας. Χρειαζόμαστε, τόνισε, μια οικονομία σύγχρονη τεχνολογικά, που θα μπορεί να παράγει διεθνώς ανταγωνιστικά προϊόντα και ταυτόχρονα θα παρέχει καλές και ποιοτικές θέσεις εργασίας με ικανοποιητικές αμοιβές.
Ο Λόης Λαμπριανίδης επισήμανε ότι ο σχεδιασμός δημόσιων πολιτικών στην Ελλάδα, προσεγγίζει σε ένα μείγμα όπου κυριαρχούν οι κληρονομημένες από το παρελθόν πρακτικές, ένας περιορισμένος ορθολογισμός που εξαντλείται σε επιμέρους παρεμβάσεις και διορθώσεις και μια ισχυρή διάσταση «χαοτικών» χαρακτηριστικών τόσο από την πλευρά του πολιτικού βολονταρισμού των κυβερνώντων όσο και από την πλευρά των γραφειοκρατικών σκληρύνσεων του κρατικού μηχανισμού. Απέναντι σε όλα αυτά, ναι μεν οι αναπτυξιακοί νόμοι μπορεί να αποτελούν ένα κίνητρο για την υποβοήθηση της ανάπτυξης αλλά θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ουσιαστικά αποτελούν κυρίως ένα “μήνυμα” προς το σύνολο των επενδυτών, ένα «τροχιοδεικτικό» πολιτικής κατεύθυνσης που θέτει προτεραιότητες. Οι έξι βασικοί άξονες για την ανάπτυξη, διατύπωσε την άποψη, ο κ. Λαμπριανίδης θα πρέπει να στηρίζονται στην: α) ενίσχυση της απασχόλησης, β) βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, γ) έμφαση στην περιφερειακή και κοινωνική συνοχή, δ) προστασία του περιβάλλοντος, ε) αντιμετώπιση των ανισοτήτων, στ) λύση του δημογραφικού προβλήματος.
Ο Δημήτρης Α. Σωτηρόπουλος εξήγησε πως υπάρχει πρόβλημα στην υλοποίηση των δημόσιων πολιτικών. Ανέφερε πως υπάρχουν σοβαρά γραφειοκρατικά προβλήματα και παθογένειες. Ο κ. Σωτηρόπουλος τόνισε ότι το μεγάλο πρόβλημα στην ελληνική οικονομία είναι το μείγμα της δυσλειτουργικής δημόσιας διοίκησης, της μη εφαρμογής διαρθρωτικών αλλαγών/πολιτικών και της ανύπαρκτης κοινωνικής αποδοχής αυτών. Υποστήριξε, ωστόσο, πως υπάρχει περιορισμός του πελατειακού κράτους. Παρόλα αυτά είναι απαισιόδοξος σχετικά με την αλλαγή του αναπτυξιακού μοντέλου καθώς διαπιστώνει ότι δεν έχει γίνει μια σε βάθος συζήτηση της χώρας όσον αφορά τα ζητήματα επιλογής του μοντέλου ανάπτυξης της οικονομίας μέσου της τόνωσης της εσωτερικής ζήτησης ή των εξαγωγών, αν θα πρέπει να υπάρχουν εθνικές βιομηχανίες ή αν προτεραιότητα θα πρέπει να δοθεί στην παραγωγή προϊόντων, που να ανήκουν σε διεθνείς αλυσίδες παραγωγής, όπως έκανε η Πορτογαλία ή τίποτα από αυτά.
Link παρακολούθησης: https://youtu.be/ptGYcgqsgc0
Διαβάστε επίσης
