Ο Δημήτρης και η Μαρία είναι ζευγάρι με μια κόρη 13 χρονών. Ο Δημήτρης είναι οικοδόμος και δυόμισι χρόνια άνεργος. Διαθέτει δίπλωμα κηπουρικής και έχει εργαστεί κατά καιρούς σε προγράμματα των δήμων. Παράλληλα, κάνει οποιαδήποτε οικοδομική δουλειά βρει. Μόνο τους έσοδο, τα 313 ευρώ του επιδόματος πρόνοιας που παίρνει η σύζυγός του Μαρία, ως άτομο με αναπηρία. Ζουν από τα συσσίτια της Εκκλησίας και με τη βοήθεια της Αλληλεγγύης για Όλους.
«Με ένα επίδομα πρόνοιας μια τριμελής οικογένεια πώς να τα βγάλει πέρα; Έχουμε λογαριασμούς, γιατρούς. Υπάρχουν στιγμές, όταν έχεις ένα παιδί, που θέλει κάτι. Του λες, δεν γίνεται. Δεν έχω λεφτά. Κάνει υπομονή. Τι να κάνει; Τα φέρνουμε πολύ ζόρικα βόλτα, ειδικά όταν χρειαστεί να πάμε σε γιατρό» μου εξομολογείται η Μαρία.
Με το λοκντάουν χειροτέρεψε η κατάσταση, γιατί οι πιθανότητες για κάποια έστω περιστασιακή εργασία εξανεμίστηκαν εντελώς. Είμαστε στα «ακραία φαινόμενα αυτής της κοινωνίας», συνεχίζει. Όταν τους ρωτάω αν περιμένουν κάτι καλύτερο στο μέλλον από την κυβέρνηση: «Δεν υπάρχει τίποτα. Καμία ελπίδα. Όταν βγήκε η ανακοίνωση για τα 400 ευρώ, νομίζαμε ότι τα δικαιούμαστε, όμως όσοι πήραν τον Απρίλιο, όπως ο Δημήτρης, δεν μπορούν να πάρουν και τώρα, είπε ο Βρούτσης».
Ο Δημήτρης παίρνει τον λόγο και με σπασμένη φωνή συνεχίζει: «Είναι μεγάλη κοροϊδία για τους άνεργους αυτό». «Κανείς δεν σκέφτεται αν εμείς ζούμε, αν έχουμε να φάμε. Θέλουν να μας αποτελειώσουν. Πού είναι οι δουλειές; Πού είναι τα νοσοκομεία, όταν τα χρειαζόμαστε; Μηδέν. Εκτός από εμάς, υπάρχουν χιλιάδες που είναι στον πάτο. Δεν με νοιάζει για μένα, αλλά ανησυχώ για το παιδί μου» προσθέτει χωρίς να μπορεί να κρύψει τη συγκίνησή του. Όταν τους ρωτώ πως βλέπουν το μέλλον, μια απάντηση παίρνω: «Με τρόμο», ειδικά για την «ανάπλαση» που θα εφαρμόσει ο δήμαρχος Αθήνας Κώστας Μπακογιάννης στα Προσφυγικά της Αλεξάνδρας. «Οκτώ χρόνια μένουμε εδώ. Αν μας διώξουν, τελειώσαμε. Θα μείνουμε άστεγοι, στους δρόμους» μου λένε και οι δύο, έντρομοι για ένα αύριο που φαίνεται να μην τους περιλαμβάνει.
Πηγή: www.avgi.gr
