Σε αυτή την ιστοσελίδα έχω απενεργοποιήσει τη διαδικασία σχολίων γιατί δεν μπορώ να διαθέσω τον χρόνο που χρειάζεται η επεξεργασία τους. ‘Ενας Κεφαλλόνίτης φίλος όμως, κάτοικος Τουλούζης, μου έστειλε ένα σχόλιο, στο πρηγούμενο άρθρο που ανήρτησα, για την ελληνική αφωνία στην Ευρώπη και διεθνώς, ακόμη και των υποτιθέμενων αντιμνημονιακών δυνάμεων. Νομίζω ότι έχει μια ιδιαίτερη σημασία και το αναδημοσιεύω ευχαριστώντας τον. Δεν βάζω το όνομά του γιατί δεν ξέρω αν το επιθυμει
“Αφορμή το άρθρο σας, απλά θα ήθελα να επιβεβαιώσω ΠΛΗΡΩΣ το επίπεδο γνώσης και ενημέρωσης στην γαλλική κοινωνία.
Καμμιά απολύτως επαφή με την αλήθεια, αναμάσημα από όλα – ανεξαιρέτως – τα ΜΜΕ των απόψεων της τρόικας και των ευρωπαϊκών ελίτ.
Και αν ακόμα δίναμε αυτήν την μάχη, θα μπορούσαμε να ελπίζουμε σε κάτι, το πρόβλημα όμως είναι – όπως πολύ σωστά το εντοπίζετε – ότι ούτε και στο εσωτερικό υπάρχουν δυνάμεις να πάρουν πάνω τους την προσπάθεια.
‘Ισως τελικά – για να γίνω και λίγο κυνικός – έχουμε μπροστά μας μια κοινωνία/έθνος που απλά οδεύει στο τέλος του και θα μείνει στην ιστορία σαν παράδειγμα πολιτικής και πνευματικής κατάπτωσης. Κάτι σαν τους Ινδιάνους, που πίτεψαν ότι θα σωθούν στις ρεζέρβες… “