Οι χημικές εταιρείες την ονόμασαν «υστερική» και «ζιτέλα».
Πέθαινε από καρκίνο…
Το βιβλίο της γέννησε το σύγχρονο περιβαλλοντολογικό κίνημα.
Προσπάθησαν να την καταστρέψουν.
Κέρδισε.
Η Rachel Carson ήταν πενήντα πέντε ετών και μια φήμη που λίγοι συγγραφείς μπορούν να καυχηθούν.
Το “The Sea Around Us” της έμεινε στη λίστα των best seller των New York Times για πάνω από ογδόντα εβδομάδες.
Ήταν πολύτιμη, σεβαστή, ανεξάρτητη.
Θα μπορούσε να έχει αποσυρθεί, να γράψει για τη θάλασσα και να ζήσει ειρηνικά.
Αντί αυτού, επέλεξε να αψηφήσει ένα ολόκληρο σύστημα.
Το 1962 δημοσίευσε το “Silent Spring”, Silent Spring.
Έλεγε μια αλήθεια που κανείς δεν ήθελε να ακούσει:
ότι τα φυτοφάρμακα, ειδικά το DDT, δηλητηρίαζαν τη γη, το νερό, τα ζώα και εμάς.
Ότι τα τραγούδια των πουλιών εξαφανίζονταν όχι τυχαία, αλλά από δικό μας λάθος.
Το βιβλίο ταρακούνησε την Αμερική σαν σεισμός.
Η χημική βιομηχανία, αιφνιδιασμένη, αντέδρασε άγρια.
Την πρόσβαλαν, την γελοιοποίησαν, την αποκάλεσαν «νευρωτική», «συναισθηματική», «γυναίκα λεία υστερίας».
Δεν αμφισβήτησαν τα στοιχεία της, αλλά τη φωνή της.
Επειδή αυτή η φωνή είχε τολμήσει να προφέρει την πιο τρομακτική λέξη από όλες: την ευθύνη.
Της επιτέθηκαν στις εφημερίδες, στα συνέδρια, ακόμα και στην τηλεόραση.
Εταιρεία δημοσίευσε μια παρωδία του βιβλίου της.
Ένας άλλος απείλησε να μηνύσει τον εκδοτικό της οίκο.
Όλα αυτά ενώ η Rachel πάλευε σιωπηλά με έναν καρκίνο που δεν έδειχνε καμία πιθανότητα θεραπείας…
Ήξερε ότι αν είχε δημοσιοποιήσει την ασθένειά της, θα την χρησιμοποιούσαν εναντίον της.
Επέλεξε τη σιωπή.
Και συνέχισε να γράφει.
Το 1963, έχοντας μεγάλους πόνους, πήρε μέρος σε μια οντισιόν στην Ουάσινγκτον σχετικά με το θέμα των φυτοφαρμάκων.
Μίλησε με σταθερή φωνή, χωρίς ρητορική, χωρίς φόβο.
Τα λόγια της έπεισαν και τους πιο δύσπιστους.
Λίγους μήνες αργότερα, ο Πρόεδρος John F. Ο Kennedy έδωσε εντολή στη Συμβουλευτική Επιτροπή Επιστημών του Προέδρου να διεξάγει έρευνα.
Η ετυμηγορία ήταν ολοφάνερη: Η Rachel Carson είχε δίκιο.
Το DDT ήταν επικίνδυνο.
Η αστική χρήση απαγορεύτηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1972.
Η Rachel δεν πρόλαβε να δει αυτή τη μέρα.
Πέθανε στις 14 Απριλίου 1964, σε ηλικία πενήντα έξι ετών.
Αλλά είχε ήδη κερδίσει.
Το βιβλίο της άλλαξε τη συνείδηση μιας ολόκληρης χώρας.
Έδωσε ζωή στη σύγχρονη μάχη για την προστασία του περιβάλλοντος.
Και έκανε τον κόσμο να καταλάβει ότι η φύση δεν είναι μια αποθήκη προς εκμετάλλευση, αλλά ένα σπίτι για προστασία.
Από τότε, κάθε ποτάμι που έχει γίνει ξεκάθαρο, κάθε πουλί που αρχίζει να τραγουδάει ξανά, κάθε νόμος που υπερασπίζεται τη ζωή του πλανήτη, κουβαλάει μέσα του ένα κομμάτι της φωνής της.
Η Rachel Carson επέλεξε την αλήθεια ενώ θα μπορούσε να επιλέξει τη σιωπή.
Έγραψε ενώ ήξερε ότι πέθαινε.
Την γελοιοποίησαν, την απομόνωσαν, την συκοφαντήσαν.
Αυτός είναι ο λόγος που τη θυμούνται ως μητέρα του σύγχρονου οικολογικού κινήματος.
Γιατί κι όταν η άνοιξη σιωπούσε, ήξερε να της δίνει ξανά φωνή.
Μικρές Ιστορίες
Πηγή: www.facebook.com
Τα άρθρα που δημοσιεύουμε δεν απηχούν αναγκαστικά τις απόψεις μας και δεν δεσμεύουν παρά τους συγγραφείς τους. Η δημοσίευσή τους έχει να κάνει όχι με το αν συμφωνούμε με τις θέσεις που υιοθετούν, αλλά με το αν τα κρίνουμε ενδιαφέροντα για τους αναγνώστες μας.
