ΜΩΒ: «Η επίθεση» εναντίον μας «έχει ξεκινήσει πολύ πριν» την 7η Ιουλίου

Την περασμένη εβδομάδα κατά τη διάρκεια του 26^ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ στο πάρκο Γουδή μια ομάδα περίπου δέκα τρανς ακτιβιστριών επιχείρησαν να διαμαρτυρηθούν εντόνως κατά των μελών της ομάδας «Μωβ» την οποία κατηγορούν για τρανσφοβική συμπεριφορά. Ακολουθεί η τοποθέτηση του ΜΩΒ-Πανελλαδικό Σωματείο Γυναικείων Δικαιωμάτων για το περιστατικό και το ιστορικό πίσω από αυτό:

Όπως ήδη θα γνωρίζει μεγάλη μερίδα χρηστών των κοινωνικών δικτύων, το Σάββατο το βράδυ 7 Ιουλίου, το σωματείο γυναικείων δικαιωμάτων Μωβ, δέχθηκε επίθεση από ομάδα γυναικών τρανς και υποστηρικτών τους στο 26ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Ήταν μια καλά οργανωμένη επίθεση από 10 περίπου άτομα και όχι μια αντίδραση της στιγμής, με αφορμή κάτι που έγινε ή κάτι που προκάλεσε κάποια συμπεριφορά μελών του Μωβ. Απόδειξη του ότι ήταν καλά σχεδιασμένη δράση αποτελεί και το γεγονός ότι υπήρχαν τουλάχιστον δυο άτομα τα οποία ήταν λίγο πιο πίσω και κάνανε καταγραφή όλης της δράσης με κινητά. Η επέμβαση ήταν επιθετική από την αρχή και όχι «ειρηνικός περίπατος» όπως μια από τις/τους θύτες είπε μετέπειτα, ξεκίνησε με ένα σύνθημα κι ακολούθησαν φωνές, απειλές και βρισιές και είχε και βίαια ξεσπάσματα, με ξεκάθαρο στόχο να δημιουργήσουν επεισόδιο για να εκθέσουν τις γυναίκες του Μωβ.

Στην ανακοίνωση του το Μωβ έκανε λόγο για επίθεση με χαρακτηριστικά προγκρόμ, λόγω του ότι ήταν μια ομαδική δράση λεκτικής αλλά και σωματικής βίας, οργανωμένη για να εκφοβίσει και να εκδιώξει από το Φεστιβάλ. Αυτός ήταν ο στόχος από την αρχή και όχι για να γίνει ειρηνική διαμαρτυρία, που όμως στην πορεία παρεκτράπη. Και αυτό το λέμε γιατί η επίθεση στο Μωβ έχει ξεκινήσει πολύ πριν το Σάββατο. Γίνεται μέσα από ένα μπαράζ άρθρων, κειμένων, ανακοινώσεων σε μέσα ενημέρωσης και κοινωνικά δίκτυα τους τελευταίους τέσσερις μήνες από άτομα τα οποία ασκούν επιρροή στους χώρους αυτούς. Αν τα κείμενα αυτά ήταν αντικειμενικά και αμερόληπτα θα αποτελούσαν ενδεχομένως μια βάση για εποικοδομητικό διάλογο ανάμεσα στα κινήματα, αλλά το αντίθετο έχει συμβεί: έχει χρησιμοποιηθεί ακραία γλώσσα, με χαρακτηρισμούς όπως φασίστριες, ακροδεξιές, τρανσφοβικές, ομοφοβικές, τερφ -και αλλά χειρότερα βέβαια- όταν γίνεται αναφορά στις γυναίκες του Μωβ, συστηματική διαστρέβλωση γεγονότων και απειλές. Ως συνήθως,  στα κοινωνικά δίκτυα όλα αυτά παίρνουν μορφή χιονοστιβάδας και οι πιο ένθερμες/οι υποστηρικτές/τριες ανοικτά πια βρίζουν, απειλούν και τελικά βιαιοπραγούν.

Οι πρακτικές που ακολουθούνται είναι πολύ καλά σχεδιασμένες και ακολουθούν πλήρως τα προπαγανδιστικά παραδείγματα που έχουμε δει να χρησιμοποιούνται από τη δεξιά. Είναι η γνωστή τεχνική του «ρίξε λάσπη και κάτι θα κολλήσει». Ειδικά όσον αφορά την ταμπέλα «φασίστριες» που θέλουν απεγνωσμένα να μας κολλήσουν και η οποία είναι παιδαριώδης, αλλά επίσης αποδεικνύει ποσό ψευδή είναι αυτά που ισχυρίζονται. Η Σίσσυ Βωβού που έγραψε το επίμαχο άρθρο που ενόχλησε πολύ κόσμο της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, έχει μακρά πορεία στον χώρο της αριστεράς, αλλά και τα υπόλοιπα μέλη του Μωβ προερχόμαστε όλα, από τον ευρύτερο χώρο της αριστεράς εξωκοινοβουλευτικής ή μη. Κάποια μέλη είναι και μέλη κομμάτων, αλλά σαν σωματείο δεν συνδεόμαστε με κανένα κόμμα.

Δημιουργείται λοιπόν ένα αφήγημα κατά το οποίο το Μωβ είναι «κακοποιητικό», φασιστικό, τερφ κλπ, χαρακτηρισμοί και ταμπέλες που δεν δικαιολογούνται σαν αντίδραση σε ένα και μόνο κείμενο. Αποτελεί συκοφαντική δυσφήμιση να μας αποκαλούν κακοποιητικές, αλλά ταυτόχρονα είναι και εξωφρενική η κατηγορία αυτή, δεδομένης της πορείας και της αφιέρωσης του Μωβ και των γυναικών του στις μάχες κατά της γυναικείας κακοποίησης χρόνια τώρα, μέσα και έξω από τα δικαστήρια. Η επικινδυνότητα της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί όμως αφορά το γεγονός ότι μέσω αυτού το αφηγήματος δημιουργείται ένα πλαίσιο ανοχής και αποδοχής της βίας που υπέστη το Μωβ όχι μόνο στο Αντιρατσιστικό, αλλά και της λεκτικής βίας που εκδηλώνεται τόσους μήνες, γιατί έχει πειστεί μερίδα του αριστερού κόσμου ότι αυτό μας αξίζει και «λίγες φάγαμε». Αυτή είναι μια επικίνδυνη ατραπός, που αν δεν αναγνωριστεί ως τέτοια, οδηγεί σε αποδοχή της βίας αντί της ιδεολογικής αντιπαράθεσης, κατά οποιασδήποτε ομάδας με την οποία υπάρχει διαφωνία.