22 Φεβρουαρίου 2025
Σαφή προειδοποίηση στις χώρες-μέλη της ΕΕ για ενδεχόμενες υποβαθμίσεις αν αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες στο 3% του ΑΕΠ, απευθύνει ο οίκος αξιολόγησης Scope Ratings, υποστηρίζοντας ότι ακόμη κι αν ενεργοποιηθεί η ρήτρα διαφυγής για το έλλειμμα, η δημοσιονομική εικόνα θα επιδεινωθεί αισθητα.
Η επίτευξη του προτεινόμενου στόχου του ΝΑΤΟ για αμυντικές δαπάνες ύψους 3% του ΑΕΠ θα αυξήσει τα εθνικά δημοσιονομικά ελλείμματα και το χρέος στην ΕΕ, αποδυναμώνοντας παράλληλα τα κυρίαρχα πιστωτικά προφίλ, εκτός εάν τα κράτη μέλη περικόψουν άλλες δαπάνες, αυξήσουν τους φόρους ή συμφωνήσουν σε κοινή χρηματοδότηση της άμυνας.
Σε ανάλογα συμπεράσματα καταλήγει και ανάλυση της ING, ενώ την αντίθεσή του στην ενεργοποίηση της ρήτρας διαφυγής από το έλλειμμα για τις αμυντικές δαπάνες έχει εκφράσει και ο πρόεδρος του Eurogroup.
Διαβάστε τη συνέχεια στο www.crisismonitor.gr
Οι αμυντικές δαπάνες του NATO – Πόσα δίνει κάθε χώρα
19 Μαρτίου 2024
Σε μια συνάντηση με τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, ο πρόεδρος της Πολωνίας υποστήριξε ότι κάθε μέλος του ΝΑΤΟ θα πρέπει να αυξήσει τις αμυντικές δαπάνες στο 3% του ΑΕΠ για να ενισχύσει τη συμμαχία ενάντια στη ρωσική επιθετικότητα.
Το ΝΑΤΟ αντιμετωπίζει την πρόκληση της δίκαιης κατανομής του αμυντικού κόστους, με επίκεντρο τον στόχο δαπανών του 2% του ΑΕΠ, που τέθηκε μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία το 2014. Ωστόσο, η εφαρμογή ήταν ασυνεπής και οι αυξημένες δαπάνες δεν ενισχύουν πάντα τις συλλογικές δυνατότητες του ΝΑΤΟ.
Το 2023, η Πολωνία υπερέβη το όριο, διαθέτοντας πάνω από το 3% του ΑΕΠ της στην άμυνα, κυρίως σε εξοπλισμό. Άλλα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης κατά μήκος της πρώτης γραμμής με τη Ρωσία έχουν ενεργήσει παρόμοια. Εν τω μεταξύ, οι ΗΠΑ ήταν ιστορικά ο μεγαλύτερος συνεισφέρων στην άμυνα του ΝΑΤΟ. Όμως η Δυτική Ευρώπη, παρά τη σημαντική συνεισφορά της στην άμυνα της Ευρώπης, δεν έχει επιτύχει σταθερά τον στόχο του 2%.
Διαβάστε τη συνέχεια στο www.crisismonitor.gr
Πόλεμος και Ειρήνη στην Ευρώπη
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
23 Φεβρουαρίου 2025
Σε προηγούμενο άρθρο μας υπογραμμίσαμε τον (φαινομενικά και εκ πρώτης όψεως) αντιφατικό χαρακτήρα της εξωτερικής πολιτικής του Ντόναλντ Τραμπ. Από τη μια διαπιστώνουμε έναν εξτρεμιστικό επεκτατισμό που θυμίζει τη δεκαετία του 1930 (Γροιλανδία, Καναδάς, Παλαιστίνη, Παναμάς), από την άλλη ένα μεγάλο άνοιγμα προς την ειρήνη στην Ουκρανία και τη διακοπή της φοβερής τραγωδίας που έχει πλήξει τη χώρα αυτή.
Τα ανοίγματα του Τραμπ προς τη Μόσχα σχετικά με την Ουκρανία είναι καταρχήν, για όποιο λόγο κι αν γίνονται, τα πιο ελπιδοφόρα και για τον ουκρανικό λαό, που πεθαίνει άνευ λόγου στα χαρακώματα κατά εκατοντάδες χιλιάδες, βλέποντας τη χώρα του να καταστρέφεται, αλλά και για όλη την ανθρωπότητα, με δεδομένο τον αυξημένο κίνδυνο να χρησιμοποιηθούν στο τέλος πυρηνικά όπλα ή άλλα μέσα μαζικής καταστροφής, αλλά και να συνεχίζονται οι τεράστιες, άμεσες και έμμεσες, οικολογικές καταστροφές λόγω της σύγκρουσης αυτής.
Ο Τραμπ, αναγνώρισε ότι η Ουκρανία δεν θα μπει ποτέ στο ΝΑΤΟ, κάτι που, αν το είχε πει ο Μπάιντεν ή και ο ίδιος ο Τραμπ στην προηγούμενη θητεία του, ή οι Ευρωπαίοι δήθεν δημοκράτες ιμπεριαλιστές, δεν θα είχε σημειωθεί ποτέ η σύρραξη και δεν θα είχε καταστραφεί η δεύτερη σε μέγεθος ευρωπαϊκή χώρα.
Διαβάστε τη συνέχεια στο www.konstantakopoulos.gr
Τα άρθρα που δημοσιεύουμε δεν απηχούν αναγκαστικά τις απόψεις μας και δεν δεσμεύουν παρά τους συγγραφείς τους. Η δημοσίευσή τους έχει να κάνει όχι με το αν συμφωνούμε με τις θέσεις που υιοθετούν, αλλά με το αν τα κρίνουμε ενδιαφέροντα για τους αναγνώστες μας.
