Του Δημήτρη Σκαρπαλέζου
Διάβασα με θλίψη στην “Εφημερίδα Συντακτών” ένα άρθρο για τον πόλεμο της Ουκρανίας του Πάνου Τριγάζη υπεύθυνου του “γραφείου ειρήνης” του ΣΥΡΙΖΑ.
Αρχίζει το άρθρο του υπενθυμίζοντας την συμμετοχή του στους αγώνες υπέρ της ειρήνης και πως εξοργίζεται που κάποιοι αριστεροί “υπεραμύνονται εισβολών”. Δεν εξοργίζεται όμως που πολλοί ακόμα και αριστεροί έμειναν αδρανείς στην πρόκληση που αποτελεί η προσπάθεια εγκατάστασης πυρηνικών όπλων στα σύνορα μιας μεγάλης πυρηνικής δύναμης από μια εχθρική προς αυτήν στρατιωτική συμμαχία. Ξέχασε φαίνεται τους αγώνες της αριστεράς εναντίον της εγκατάστασης βάσεων στα σύνορα της Σοβιετικής Ένωσης και υπέρ ουδετέρων αποπυρηνικοποιημένων ζωνών). Για να είναι αποδεκτός απο την ευρωπαική αριστερά αποδέχεται το αφήγημα της “απρόκλητης” εισβολής της Ρωσία . Δεν κάνει καμία μνεία του πραξικοπήματος του Μαϊντάν που ανέτρεψε τον νόμιμα εκλεγμένο Πρόεδρο της Ουκρανίας Γιανουκόβιτς, που δεν ήθελε να διαλέξει μεταξύ Δύσης και Ρωσίας και προσπαθούσε να κρατήσει την ειρήνη στις σχέσεις των διαφορων εθνοτήτων της χώρας.
Δεν λέει επίσης λέξη για την ανακήρυξη, μετά το Μαιντάν, του φιλοναζιστη σφαγέα Εβραίων, Ρώσων και Πολωνών Μπαντέρα ως ήρωα του έθνους ούτε για την απονομιμοποίηση της ρωσικής γλώσσας. Λέξη για τις σφαγές αντιφρονούντων και Ρωσόφωνων απο νεοναζιστές εθνικιστές με την κάλυψη της κυβέρνησης.
Δεν λέει λέξη για τον πολυετή εμφύλιο πόλεμο με δυτικά όπλα και κυρίως νεοναζιστικά στρατεύματα στο Ντονμπάς με πάνω απο δεκατέσσερες χιλιάδες θύματα πριν απο την Ρωσική εισβολή.
Μιλάει για τις συμφωνίες του Μινσκ που θα έφερναν λύση αλλά παραλείπει να αναφέρει τις ομολογίες Μερκελ και Ολάντ οτι οι υπογραφές που έβαλαν ήταν προσχηματικές και χρησίμευαν κυρίως για να δώσουν στη χρόνο στην Ουκρανία να προετοιμαστεί για τον πόλεμο.
Δεν λέει λέξη για τις συνομιλίες της Κωνσταντινούπολης όπου οι Ρώσοι είχαν αποδεχθεί τη πρόταση του Ζελένσκι για ουδετερότητα της χώρας, αποδοχή της προσχώρησης της Κριμαίας στην Ρωσλια και επιστροφή του Ντονμπάς στην Ουκρανία αλλά με καθεστώς αυτονομίας και γενικά με προστασία μειονοτήτων και οι οποίες συνομιλίες σταμάτησαν με την πίεση του Μπόρις Τζόνσον, πρωθυπουργού τότε της Μεγάλης Βρετανίας. Για τον κύριο Τριγάζη , που κλείνει ερμητικά τα μάτια και τα αυτιά για το τι συνέβη μεταξύ του πραξικοπήματος του 2014 και της εισβολής του 2022, ο πόλεμος αρχίζει τον Φεβρουάριο του 2022 με την ρωσική εισβολή.
Τέλος, πολύ σωστά, λέει ο πόλεμος να σταματήσει “εδώ και τώρα” αλλά δεν προτείνει το σχέδιο του Μελανσόν, το μόνο ρεαλιστικό και αριστερό, για άμεση εκεχειρία και καινούργια δημοψηφίσματα με διεθνή επιτήρηση για να διαλέξουν οι κάτοικοι των διαφιλονικούμενων περιοχών αν θέλουν να είναι με την Μόσχα η με το Κιεβο.
Αυτό θα τον έφερνε σε δύσκολη θέση με την πλειοψηφία της ευρωπαϊκής (φιλονατοικής πια) αριστεράς που ζητάει επιστροφή της Ρωσίας στα πριν τον πόλεμο σύνορα και με τους Αμερικανούς επικυρίαρχους που θέλουν να συνεχίσει ο πόλεμος με στόχο την αποδυνάμωση και αν γίνεται και την διάλυση της Ρωσίας , όπως το διαλαλούν στα νεοσυντηρητικά “Think Tank”!
Εξανίσταται με το αφήγημα ότι ο πόλεμος είναι πόλεμος Δύσης εναντίον Ρωσίας και ξεχνάει τις δεκάδες δισεκατομμύρια δολλάρια όπλων που στέλνει κάθε μέρα η δύση στην Ουκρανία για να συνεχίσει ο πόλεμος με ουκρανικό και ρωσικό αίμα (καθώς και το αίμα κάποιων δυτικών στρατιωτικών που παρουσιάζονται σαν μισθοφόροι η εθελοντές εναντιον του”Ρωσικού ιμπεριαλισμού”.)
Η απέλπιδα προσπάθεια να παραμείνει στα όρια της δυτικής “πολιτικής ορθότητας” του κλείνει τα μάτια και τα αυτιά και του επιτρέπει μόνο κάποιους δήθεν φιλειρηνικούς “βαθείς αναστεναγμούς”.
Τα άρθρα που δημοσιεύουμε δεν απηχούν αναγκαστικά τις απόψεις μας και δεν δεσμεύουν παρά τους συγγραφείς τους. Η δημοσίευσή τους έχει να κάνει όχι με το αν συμφωνούμε με τις θέσεις που υιοθετούν, αλλά με το αν τα κρίνουμε ενδιαφέροντα για τους αναγνώστες μας.
