Κείμενο του Φραντσίσκο Κοντρέρας που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα parabol.press.
Ελεύθερη απόδοση στα ελληνικά Νίκος Σερβετάς, επιμέλεια κειμένου και περιεχομένου Αγγέλικα Σαπουνά.
2 Ιουνίου 2024
Οι εκλογές για το ευρωκοινοβούλιο θα αναδείξουν νικήτρια τη Δεξιά. Οι δημοσκοπήσεις προβλέπουν ένα ιστορικό αποτέλεσμα για τα ακροδεξιά κόμματα: Από τη Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία μέχρι τον Γκερτ Βίλντερς στην Ολλανδία, την Τζόρτζια Μελόνι στην Ιταλία, τον Βίκτορ Όρμπαν στην Ουγγαρία και τον Τομ βαν Γκρίκεν στο Βέλγιο, οι ακροδεξιοί ηγέτες τρίβουν τα χέρια τους ενόψει των ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου.
Το σημαντικότερο αποτέλεσμα θα είναι ο διορισμός ενός συντηρητικού επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με ένα κοινοβούλιο στο οποίο κυριαρχούν συντηρητικά, ρατσιστικά και ακροδεξιά κόμματα, που θα καθορίσει μια σαφή ατζέντα της δεξιάς για τα επόμενα πέντε χρόνια.
Πώς διαμορφώνεται, όμως, η κατάσταση στον χώρο της Αριστεράς; Τι αναμένεται για τις κομματικές εκπροσωπήσεις της αριστεράς στις ευρωεκλογές;
Η καταγραφή των κομμάτων πριν από τις εκλογές της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) δεν παρουσιάζει ενθαρρυντική εικόνα αναφορικά με τις δυνάμεις που θα μπορούσαν να αντιταχθούν στη δεξιά στροφή. Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την αριστερά που βρίσκεται «αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας» υπάρχουν πολλές και μεγάλες οργανωτικές και πολιτικές διαφορές. Το πλέον κρίσιμο σήμερα είναι οι μεγάλες διαφωνίες που αναδεικνύονται σχετικά με τη συνεχιζόμενη στρατιωτικοποίηση της ΕΕ, σχετικά με το πώς πρέπει να ενεργήσει η ΕΕ στον πόλεμο της Ουκρανίας και για τι πρέπει να κάνει για την Παλαιστίνη. Ίσως και να πρόκειται για κάτι που μπορεί να αποβεί μοιραίο για την ευρωπαϊκή αριστερά, τόσο για την ευρωομάδα της Αριστεράς (The Left in the European Parliament – GUE/NGL) όσο και για τον ευρύτερο πολιτικό χώρο.
Δεν είναι από μόνο του κάτι νέο ότι η ευρωπαϊκή αριστερά διαφοροποιείται σε ορισμένα ζητήματα. Η ευρωπαϊκή αριστερά συμπεριελάμβανε πάντοτε αρκετά διαφορετικές οργανωτικές αντιλήψεις και ρεύματα σκέψης. Στο πλαίσιο της ΕΕ, ωστόσο, αυτή η αριστερά πέτυχε αρκετά, στην ευρωομάδα GUE/NGL για παράδειγμα. Ο συνομοσπονδιακός χαρακτήρας της ευρωομάδας έδωσε τη δυνατότητα σε κόμματα με διαφοροποιημένο αυτοπροσδιορισμό και ιστορικές καταβολές (κομμουνιστικά, αριστερά, οικολογικά) να συνυπάρξουν χωρίς να αποκηρύξουν τις επιμέρους θέσεις τους.
Ακόμη και σε αυτές τις εκλογές στην ΕΕ, αναγνωρίζουμε την κοινότητα θέσεων της ευρύτερης ευρωπαϊκής αριστεράς σε πολλά σημαντικά ζητήματα, όπως η κλιματική αλλαγή, ο εκδημοκρατισμός της ΕΕ και η κοινωνική Ευρώπη. Όμως, ταυτόχρονα, αποκρυσταλλώνεται σιγά σιγά ένας βαθύτερος διχασμός, τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, που μπορεί να επηρεάσει την κινητοποίηση των αριστερών ψηφοφόρων και μάλιστα όσων ασκούν θεμελιώδη κριτική στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Οι διαφοροποιήσεις σε περιφερειακό επίπεδο για σημαντικά ζητήματα απειλούν την ευέλικτη συνεργασία των κομμάτων της αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο πλαίσιο της GUE/NGL.
Υπάρχουν μεγάλες διαχωριστικές γραμμές σχετικά με τη συνεχιζόμενη στρατιωτικοποίηση της ΕΕ, τον τρόπο δράσης της ΕΕ στον πόλεμο της Ουκρανίας και την υποστήριξη της Παλαιστίνης. Η ευρωπαϊκή αριστερά δεν έχει ξεκάθαρη γραμμή για τον συνεχιζόμενο στρατιωτικό εξοπλισμό που γίνεται σε χώρες της ΕΕ. Τα αριστερά κόμματα του Βορρά τάσσονται υπέρ της συνεχιζόμενης στρατιωτικής υποστήριξης στην Ουκρανία, ενώ η νοτιοευρωπαϊκή αριστερά θέλει να σταματήσει την κλιμάκωση του πολέμου από την ΕΕ. Ακόμη και το Παλαιστινιακό ζήτημα, που έχει γίνει κεντρικό στην εξωτερική πολιτική, δημιουργεί διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των αριστερών κομμάτων. Ενώ κάποια κόμματα της αριστεράς συμμετέχουν ενεργά στο κίνημα υπέρ της Παλαιστίνης, κάποια άλλα έχουν υποβαθμίσει τη συμμετοχή τους.
Πρέπει η ΕΕ να διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ;
Πρέπει να χαρακτηριστεί η Χαμάς τρομοκρατική οργάνωση ή να θεωρηθεί ως απελευθερωτικό κίνημα ενάντια στην κατοχή του Ισραήλ;
Ένα άλλο μέτωπο είναι ο συνεχιζόμενος ανταγωνισμός μεταξύ των κομμάτων, σε εθνικό επίπεδο, που αγωνίζονται για την ηγεσία της αριστεράς στη χώρα τους και που σε πολλές περιπτώσεις έχει καταστήσει αδύνατα τα κοινά εκλογικά ψηφοδέλτια. Οι εκλογές στην ΕΕ θα θυμίζουν λίγο δημοψήφισμα για το ποιο κόμμα θα κυριαρχήσει στο χώρο της αριστεράς σε κάθε χώρα ενόψει των επερχόμενων εθνικών εκλογών.
Στην Ελλάδα, ο ΣΥΡΙΖΑ αμφισβητείται από τη νεοσύστατη Νέα Αριστερά, το οποίο ιδρύθηκε το φθινόπωρο του 2023 από βουλευτές, στελέχη και μέλη που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, σε ένδειξη διαμαρτυρίας κατά της πολιτικής του νέου αρχηγού Στέφανου Κασσελάκη, ο οποίος περιγράφεται ως περισσότερο φιλελεύθερος παρά αριστερός.
Σύμφωνα με δημοσιογραφική πηγή στην Αθήνα, προβλέπεται ότι η Νέα Αριστερά θα περάσει το φράγμα του 3% και θα εκπροσωπείται στο ευρωκοινοβούλιο. Αυτό θα ενισχύσει την προοπτική του νέου κόμματος μέχρι τις εθνικές εκλογές. Η ίδια πηγή δηλώνει ότι ο Σύριζα δεν πάει καλά και αναμένεται να πάρει μόλις 15% έναντι του 30-32% των ευρωεκλογών του 2019. Ο Κασσελάκης δεν είναι δημοφιλής στην αριστερά και οι πολιτικές του ενέργειες, όπως οι δηλώσεις στήριξης στην ένωση εργοδοτών και η δήλωση ότι θα ψήφιζε τον σημερινό δεξιό πρωθυπουργό, Κ. Μητσοτάκη, ως πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είναι αντιπαθητικές για τους αριστερούς ψηφοφόρους. Επιπλέον, ο Κασσελάκης δεν έχει πάρει ξεκάθαρη θέση για την Παλαιστίνη.
Εκτός από αυτά τα δύο κόμματα, το ΚΚΕ με πιστό εκλογικό σώμα και περίπου 8%, στις δημοσκοπήσεις, μπορεί να πάρει 2 με 3 έδρες, ενώ το κόμμα ΜέΡΑ25 του Γιάνη Βαρουφάκη με περίπου 2% αντίστοιχα, κινδυνεύει να μην εκπροσωπηθεί.

Στην Ισπανία, η διάσπαση της συμμαχίας των αριστερών κομμάτων, που συγκυβερνούν από το 2018 με το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα Partido Socialista Obrero Españo (PSOE) και τον πρωθυπουργό Pedro Sanchez, είναι απόλυτη. Υπάρχει έντονη αντιπαλότητα μεταξύ του αριστερού συνασπισμού Sumar, που συμμετέχει στην κυβέρνηση, και του οποίου ηγείται η υπουργός Εργασίας, Yolanda Diaz, και του κόμματος των Podemos. Το περασμένο φθινόπωρο οι Podemos αποχώρησαν από το Sumar και το ρήγμα ολοκληρώθηκε. Οι εκλογές στην ΕΕ θεωρούνται ως μια μονομαχία μεταξύ των δύο κομμάτων για το ποιος θα ηγηθεί, μελλοντικά, της αριστεράς στην Ισπανία.
Ως προς τα επίδικα των μετώπων στην Παλαιστίνη και την Ουκρανία, οι Podemos απαιτούν να σταματήσει το εμπόριο όπλων της Ισπανίας με το Ισραήλ και να διακόψει η χώρα τους δεσμούς μαζί του. Επιπλέον, οι Podemos καταδικάζουν την κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία και αντιτίθενται στην αποστολή όπλων από την Ισπανία στον Ζελένσκι. Οι Podemos λένε όχι στην «πολεμική σπείρα» της ΕΕ με τις αυξημένες δαπάνες για εξοπλισμούς.
Αλλά ακόμα και μέσα στη Σουμάρ, τα πράγματα δεν είναι ξεκάθαρα. . Ως κυβερνητικό κόμμα, το Sumar έχει μια επικριτική, αλλά επιφυλακτική στάση απέναντι στη γραμμή της ισπανικής κυβέρνησης για την Παλαιστίνη και την Ουκρανία. Το ηγετικό στέλεχος του Sumar, Agustin Santos Maraver, ψήφισε με συνέπεια κατά των κοινοβουλευτικών προτάσεων που αντιτίθενται στο Ισραήλ. Ο καταλανός εκπρόσωπος Τύπου του Sumar, Ernest Urtasun, έχει υποστηρίξει επανειλημμένα τις παραδόσεις όπλων της κυβέρνησης στην Ουκρανία.
Από την άλλη, ο Manu Pineda, ευρωβουλευτής της Ενωμένης Αριστεράς (Izquierda Unida – IU), κόμματος που συμμετέχει στον συνασπισμό Sumar, πήρε θέση υπέρ της Παλαιστίνης και των διαπραγματεύσεων στην Ουκρανία. Ο Manu Pineda βρίσκεται στην τέταρτη θέση της ευρωλίστας των υποψηφίων και κινδυνεύει να μην εκλεγεί, κάτι που θα ήταν πραγματική καταστροφή για την παραδοσιακή ισπανική αριστερά, η οποία προσχώρησε στη Sumar και άφησε τους Podemos «στα κρύα του λουτρού». Επιπλέον, τα τρία πρώτα ονόματα στο Sumar δήλωσαν ότι στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα είναι μέλη της Ομάδας των Πρασίνων και όχι της αριστερής ομάδας GUE/NGL.
Οι δημοσκοπήσεις δίνουν στο Sumar περίπου 6% και μεταξύ 3-4 ευρωβουλευτών και στο Podemos 4-5% και 1-3 ευρωβουλευτές.
Η αυτονομιστική αριστερά στην Καταλονία, τη Γαλικία, τη Χώρα των Βάσκων και τη Μαγιόρκα πηγαίνουν στις εκλογές με τη δική τους λίστα Ahora Repúblicas και οι δημοσκοπήσεις τους δίνουν 4-5% και 2-3 ευρωβουλευτές.
Στη Γερμανία, η μάχη μεταξύ του Die Linke και του νέου αριστερού κόμματος Bündnis Sahra Wagenknecht (BSW) γίνεται όλο και πιο δραματική. Η BSW φαίνεται να πηγαίνει καλύτερα με 7% έναντι της Die Linke, που μόλις φτάνει το 4%. Σύμφωνα με μια έρευνα, η BSW έχει κυρίως υποστήριξη μεταξύ των ηλικιωμένων Ανατολικογερμανών, που μέχρι τώρα ψήφιζαν Die Linke ή απείχαν από τις εκλογές.
Η BSW υπό την ηγεσία της Sara Wagenknecht (πρώην συμπρόεδρος του Die Linke από το 2015 έως το 2019) προέρχεται από τη διάσπαση του Die Linke, που έγινε τον περασμένο Νοέμβριο λόγω ιδεολογικών διαφορών. Τα δύο μέρη έχουν διαφορετικές απόψεις για την αποστολή όπλων στην Ουκρανία και για μια πιθανή ειρήνη. Αλλά ουσιαστικά αφορά περισσότερο τον ρόλο της Ρωσίας στον πόλεμο. Η Βάγκενκνεχτ και το κόμμα της απορρίπτουν τις κυρώσεις που έχουν επιβληθεί στη Ρωσία.

Μια άλλη διαχωριστική γραμμή μεταξύ του Die Linke και της BSW είναι η πολιτική «ταυτότητας» και οι θέσεις τους για το μεταναστευτικό.
Ο Henning Sussner είπε στο Parabol, ότι η Sahra Wagenknecht ασκεί κριτική στον σημερινό «αριστερό τρόπο ζωής», που ασχολείται περισσότερο με τις πολιτικές γλωσσικής ταυτότητας και την υπεράσπιση των «σκοτεινών μειονοτήτων» παρά οτιδήποτε άλλο. Η BSW υποστηρίζει επίσης τον περιορισμό της μετανάστευσης, προκειμένου να προστατευθεί η κοινωνική πρόνοια και να σταματήσει η «ανεξέλεγκτη» μετανάστευση προς την ΕΕ. Η Wagenknecht ζήτησε να περικοπούν τα επιδόματα από εκείνους των οποίων απορρίφθηκαν οι αιτήσεις ασύλου.
Ο υποψήφιος της BSW, Fabio De Masi, είπε ότι ενδέχεται να εξετάσουν το ενδεχόμενο να σχηματίσουν μια νέα πολιτική ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με προοδευτικές δυνάμεις «που υποστηρίζουν τον στόχο της ειρηνικής επίλυσης των συγκρούσεων και την εστίαση στη δικαιοσύνη» και την απαίτηση «να σταματήσουν οι παραδόσεις όπλων στην Ουκρανία για να επιτύχουν ειρήνη στη σύγκρουση».
Μια ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να αποτελείται από 23 μέλη μίνιμουμ από τουλάχιστον 7 χώρες της ΕΕ. Ο De Masi δηλώνει ότι υπάρχουν συνομιλίες με πολλά κόμματα εντός της ΕΕ, για μια νέα ευρωομάδα δίπλα στην ευρωομάδα της GUE/NGL.
Στη Γαλλία, αριθμός ρεκόρ αριστερών κομμάτων συμμετέχουν στις ευρωεκλογές.
Η εκλογική συμμαχία NUPES, που συγκέντρωσε το μεγαλύτερο μέρος της αριστεράς στις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2022, διαλύθηκε και τώρα κάθε ένα από τα κόμματα που τη συγκρότησαν πηγαίνει στις ευρωεκλογές εκλογές με το δικό του ψηφοδέλτιο: η Ανυπότακτη Γαλλία (La France Insoumise – LFI), το Κομμουνιστικό Κόμμα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα και οι Οικολόγοι (Les écologistes). Αλλά ακόμη και πιο μικρά κόμματα, όπως τα τροτσκιστικής παράδοσης NPA και LO, κατεβαίνουν με τις δικές τους λίστες.
Η διάσπαση του γαλλικού αριστερού μπλοκ οφείλεται τόσο σε πολιτικές διαφορές όσο και στο γεγονός ότι τα κόμματα βλέπουν την ευκαιρία να τοποθετηθούν στην εθνική πολιτική και να αποδυναμώσουν την ηγεσία του Jean-Luc Mélenchon του LFI, ο οποίος ήταν ο υποψήφιος του NUPES για την προεδρία της χώρας.
Ο πολιτικός επιστήμονας Pierre-Nicolas Baudot πιστεύει ότι η προεκλογική εκστρατεία για τις ευρωεκλογές του 2024, ανέδειξε και στη Γαλλία διαχωριστικές γραμμές: «Τα διεθνή ζητήματα παίζουν κεντρικό ρόλο. Ενώ το LFI αντιτίθεται στην είσοδο της Ουκρανίας στην ΕΕ, οι περιβαλλοντολόγοι και οι σοσιαλιστές την υπερασπίζονται. Με τον ίδιο τρόπο, η σχέση με τη νεοφιλελεύθερη Ευρώπη συνεχίζει να καθορίζει τις διαφορές». Επιπλέον, το LFI έχει σαφώς τοποθετηθεί υπέρ της Παλαιστίνης και ελπίζει να κινητοποιήσει τους κατοίκους της περιφέρειας.
Στην Ιταλία, ο πόλεμος στην Ουκρανία μεγάλωσε τη διαίρεση της αριστεράς. Εκείνοι που έχουν καλές πιθανότητες να μπουν στο κοινοβούλιο της ΕΕ είναι η Alleanza Verdi e Sinistra (Συμμαχία Πράσινων και Αριστερών), που στις δημοσκοπήσεις παίρνει περίπου 4-5%. Αλλά τώρα κινδυνεύουν να χάσουν από μια άλλη κινηματική πρωτοβουλία για τις ευρωεκλογές, την εκλογική λίστα Pace Terra Dignità (Ειρήνη, Γη και Αξιοπρέπεια), με επικεφαλής τον γνωστό δημοσιογράφο της RAI (Ιταλική Ραδιοτηλεόραση) Michele Santoro.
Στα τέλη Απριλίου, ο Santoro ανακοίνωσε ότι κατάφεραν να συγκεντρώσουν πάνω από 100.000 υπογραφές σε ένα μήνα, ο αριθμός που απαιτείται για να τους επιτραπεί να μετέχουν στις ευρωεκλογές. Το κίνημα ειρήνης, το κίνημα της Παλαιστίνης, οι προοδευτικοί καθολικοί, οι κομμουνιστές και τα τοπικά κινήματα όπως το Movimento Equità Territoriale (Κίνημα Εδαφικής Ισότητας) και το Movimento independientista sardo di sinistra Liberu (Αυτονομιστικό Κίνημα Σαρδηνίας της Αριστεράς Liberu), ο ευρωβουλευτής του κόμματος των 5 Αστέρων, Cateno De Luca, η Rifundazione Comunista (Κομμουνιστική Επανίδρυση) και το MeRA25 Italia συγκεντρώνονται τώρα γύρω από αυτό το ψηφοδέλτιο.
Η λίστα Pace Terra Dignità απαιτεί άμεση κατάπαυση του πυρός και διαπραγματεύσεις. Ο Σαντόρο έχει λάβει υποστήριξη από Καθολικούς που άκουσαν τη δήλωση του Πάπα Φραγκίσκου ότι η Ουκρανία πρέπει να «σηκώσει τη λευκή σημαία και να διαπραγματευτεί». Επιπλέον, λέει όχι στην πολιτική επανεξοπλισμού της ΕΕ και στην αύξηση των στρατιωτικών δαπανών και διαμαρτύρεται για τη συνεχιζόμενη γενοκτονία στη Γάζα.
Κατά την παρουσίαση του ψηφοδελτίου, στις 24 Μαΐου, ο Σαντόρο είπε ότι σε ένα πλαίσιο όπου η Ευρώπη βρίσκεται στα πρόθυρα ενός παγκόσμιου πολέμου, η ειρήνη είναι ο πρωταρχικός στόχος: «Με άλλα λόγια, δεν είναι ένα ζήτημα που περιορίζεται στην Παλαιστίνη ή την Ουκρανία, όπου άνθρωποι πεθαίνουν χωρίς έλεος». Ως «καλά νέα», ο Σαντόρο ανέφερε το δικαίωμα του Ασάνζ να ασκήσει έφεση κατά της απόφασης στη Μεγάλη Βρετανία για έκδοση στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς και το ένταλμα σύλληψης κατά του Νετανιάχου: «Ήμασταν οι μόνοι που είπαμε ότι ο Νετανιάχου είναι εγκληματίας για τη σφαγή που διαπράχθηκε στη Γάζα μετά τις 7 Οκτωβρίου».
Αλλά ακόμη και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπου οι αντιπαλότητες μεταξύ των αριστερών κομμάτων απουσιάζουν ή δεν είναι καθοριστικές, διαφορές σε ουσιαστικά ζητήματα όπως οι παραδόσεις όπλων στην Ουκρανία και η κλιμάκωση του πολέμου από την ΕΕ μπορεί να επηρεάσουν την κινητοποίηση των ψηφοφόρων και τα εκλογικά αποτελέσματα. Οι υποψήφιοι που θέλουν να στείλουν περισσότερα όπλα στην Ουκρανία επικρίνονται εσωτερικά ότι υποστηρίζουν τη στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης και τροφοδοτούν τη βιομηχανία όπλων.
Σουηδοί αριστεροί, για παράδειγμα, δηλώνουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι δεν θα ψηφίσουν το Αριστερό Κόμμα, λόγω της δήλωσης του Jonas Sjöstedt, πρώην προέδρου του κόμματος και υποψήφιου στις ευρωεκλογές, για ανάγκη αποστολής περισσότερων όπλων στην Ουκρανία. Αυτό μάλλον δεν έχει ξαναγίνει ποτέ (σ.σ. σύμφωνα με πηγές του Καμινιού, πάντως, οι ενέργειες αυτές δεν πρόκειται να έχουν αντίκτυπο στο αποτέλεσμα των εκλογών)

Η κριτική αφορά τη δήλωση του: «Το Αριστερό Κόμμα θα ψηφίσει για κάθε πακέτο όπλων που αποστέλλεται στην Ουκρανία» και «θα ήταν λογικό η Σουηδία και άλλες χώρες της ΕΕ να σταματήσουν προσωρινά την εξαγωγή σχετικών όπλων σε άλλες χώρες και να δώσουν προτεραιότητα στην Ουκρανία». Όταν το τέταρτο όνομα του Κόμματος της Αριστεράς στη λίστα της ΕΕ, η Marta Aguirre, σε μια συζήτηση υποστήριξε τις διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία για τον πόλεμο στην Ουκρανία, αναγκάστηκε αργότερα, μετά από εσωτερική κριτική, να πάρει πίσω όσα είχε πει.
Σημαντικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσεται η συνεργασία εντός της ευρωπαϊκής αριστεράς παίζουν οι Ιρλανδοί ευρωβουλευτές Mick Wallace και Clare Daly, από το κόμμα Independents 4 Change. συμμετέχουν στην GUE/NGL αλλά επικρίνουν την αριστερή ομάδα, η οποία, όπως πιστεύουν, «απλώς δεν είναι πολύ αριστερή».
Οι Ιρλανδοί ευρωβουλευτές, που προβλέπεται να επανεκλεγούν, έχουν γίνει γνωστοί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με αναρτήσεις τους υπέρ της Παλαιστίνης και κατά της υποστήριξης της ΕΕ προς την Ουκρανία. Η ηθοποιός Σούζαν Σάραντον τους επαίνεσε σε προεκλογικό βίντεο, ως μια από τις λίγες φωνές υπέρ της ειρήνης.
Έκπληξη στις ευρωεκλογές της ΕΕ θα μπορούσε να είναι το αυστριακό κομμουνιστικό κόμμα KPÖ, το οποίο βρίσκεται σε άνοδο. Το κόμμα συγκεντρώνει 4% στις δημοσκοπήσεις και βρίσκεται στα πρόθυρα εισόδου στο ευρωκοινοβούλιο.
Το KPÖ θέλει η ΕΕ να εργαστεί για την ειρήνη και να είναι ουδέτερος παράγοντας στον πόλεμο. Το κόμμα πιστεύει ότι χρειάζονται ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις στον πόλεμο στην Ουκρανία και ότι ο ΟΑΣΕ και ο ΟΗΕ θα πρέπει να κληθούν να δράσουν για μια ειρηνευτική λύση. Ο Günther Hopfgartner, ηγετικό στέλεχος, πιστεύει ότι η ΕΕ έχει παγιδευτεί σε μια «πολιτική της λογικής του πολέμου» και στρατιωτικοποιείται ολοένα και περισσότερο. Αυτά τα χρήματα θα πρέπει να επενδυθούν σε άλλους τομείς. Επιπλέον, πιστεύει ότι η ΕΕ πρέπει να θεσπίσει δικαιώματα ασύλου για τους λιποτάκτες.
Συνοψίζοντας, ενώ η ακροδεξιά αναδεικνύεται ολοένα και περισσότερο ως ηγετική δύναμη στην ΕΕ, η ευρωπαϊκή αριστερά πρέπει να καταβάλει πολιτική προσπάθεια για να μην διαλυθεί. Η διάσπαση της γερμανικής και της γαλλικής αριστεράς, η οποία ήταν κεντρική στη σύνθεση μιας ευρωπαϊκής κοινοβουλευτικής αριστεράς, μπορεί να θέσει εμπόδιο στη συνέχιση της συνεργασίας.
Η έλλειψη κοινής γραμμής για το πώς θα πρέπει να ενεργήσει η ΕΕ στον πόλεμο της Ουκρανίας θα δυσκολέψει τη συνεργασία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Υπάρχουν σαφείς διαχωριστικές γραμμές μεταξύ του Σουηδικού Αριστερού Κόμματος και άλλων σκανδιναβικών αριστερών κομμάτων που θέλουν να συνεχίσουν να στέλνουν περισσότερα όπλα στην Ουκρανία και των Podemos, KPÖ, La France Insoumise, Pace Terra Dignità που υποστηρίζουν τον τερματισμό του πολέμου και τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις.
Επιπλέον, η γραμμή της BSW, να σχηματίσει μια νέα κοινοβουλευτική ομάδα με όλους εκείνους που υποστηρίζουν μια ειρηνική επίλυση συγκρούσεων και με απαιτήσεις να σταματήσουν οι παραδόσεις όπλων στην Ουκρανία, κινδυνεύει να υπονομεύσει την αριστερή ομάδα GUE/NGL, η οποία είναι ήδη η μικρότερη ομάδα στην Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Και ο κορυφαίος υποψήφιος του Κόμματος της Αριστεράς Jonas Sjöstedt έχει ήδη ανακοινώσει ότι δεν θα δεχτεί το BSW στο GUE/NGL.
Πηγή: www.kamini.gr
Τα άρθρα που δημοσιεύουμε δεν απηχούν αναγκαστικά τις απόψεις μας και δεν δεσμεύουν παρά τους συγγραφείς τους. Η δημοσίευσή τους έχει να κάνει όχι με το αν συμφωνούμε με τις θέσεις που υιοθετούν, αλλά με το αν τα κρίνουμε ενδιαφέροντα για τους αναγνώστες μας.