Διάσπαση στον ΣΥΡΙΖΑ: Τα ντοκουμέντα

Μάλιστα, στο τέλος της ανακοίνωσης η Ομπρέλα και τα 45 μέλη της αφήνουν να εννοήθει ότι μπορεί και να δημιουργήσουν νέο πολιτικό φορέα.

Παράλληλα, Γιάννης Ραγκούσης και Διονύσης Τεμπονέρας άσκησαν οξεία κριτική στον Στέφανο Κασσελάκη με τις παρεμβάσεις τους στην Κεντρική Επιτροπή.

Ο Διονύσης Τεμπονέρας ξεκαθάρισε ότι ο ίδιος και η ομάδα του παραμένουν στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν είναι διατεθειμένοι να δώσουν «λευκή επιταγή» στην ηγεσία του κόμματος.

Κασσελάκης: «Οι βουλευτές που παραιτήθηκαν να παραδώσουν την έδρα τους»

Ο Στέφανος Κασσελάκης επανήλθε δριμύτερος μετά τις αποχωρήσεις των στελεχών απαιτώντας τόσο από τους βουλευτές που αποχώρησαν όσο και από τον Στέλιο Κούλογλου που βρίσκεται στην Ευρωβουλή να παραδώσουν την έδρα τους η οποία όπως είπε «ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ, στην πλάτη του Αλέξη Τσίπρα εκλέχτηκαν».

Σημείωσε ότι δεν υπάρχει θέμα δημοψηφίσματος μετά τις αποχωρήσεις των στελεχών που βρίσκονταν προς διαγραφή. «Από σήμερα ξεκινά η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ και σας καλώ όλους και όλες να αναλάβετε τις ευθύνες σας» είπε ο Στ. Κασσελάκης

Κείμενο-κόλαφος κατά Κασσελάκη από την ομάδα της Έφης Αχτσιόγλου

Η ομάδα της Έφης Ατχσιόγλου εξέδωσε ανακοίνωση για τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, κατακεραυνώνοντας τον Στέφανο Κασσελάκη και τονίζοντας ότι δεν αποχωρούν από το κόμμα.

«Η παρουσία του Στέφανου Κασσελάκη χθες στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ήταν βαθιά προσβλητική και διχαστική, με μια εισήγηση επίθεση στην κοινή λογική, στον κόπο ανθρώπων που δούλεψαν στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, στην ιστορία της Αριστεράς. Αντί, μετά το απαράδεκτο διάγγελμα της Παρασκευής, να ανακαλέσει ή έστω να επιχειρήσει να ρίξει τους τόνους και να επιδιώξει, όπως οφείλει εκ της θέσης του, τη συζήτηση και την ενότητα, ο Στ. Κασσελάκης επιδόθηκε σε ένα μακρύ κατάλογο επιθέσεων και προσβλητικών αναφορών: από το «άρρωστο» κόμμα του διαγγέλματος της Παρασκευής, περάσαμε στην «κομματίλα», το «πουμαρό», την «πέμπτη φάλαγγα». Η κατηγορία των υπονομευτών, που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον και κατά τη διαδικασία της προεδρικής εκλογής, όχι απλώς δεν καταδικάστηκε, όπως θα ήταν αναγκαίο για τη συλλογική λειτουργία, αλλά αναβαθμίστηκε.

Πρόκειται για μια αδιανόητη επίθεση στην ιστορική διαδρομή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και των ανθρώπων του, που δείχνει εκτός των άλλων και πλήρη άγνοια του κόμματος την προεδρία του οποίου ανέλαβε. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ακόμα χειρότερα, ο Στ. Κασσελάκης δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει αντιδραστικά σχήματα από τη φαρέτρα της alt right και του εγχώριου «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» μετώπου: τα κόμματα είναι άρρωστοι οργανισμοί, η αριστερά είναι το άθροισμα των ελίτ και των αποσπασμένων από την πραγματικότητα, ο Ηγέτης είναι ο μόνος που μπορεί να ακούσει τον λαό. Κι αυτό ενώ απευθυνόταν σε ανθρώπους πολλάκις εκλεγμένους από τους συμπολίτες μας σε πολλά επίπεδα.

Την ίδια στιγμή από την ομιλία του απουσίαζε, με τρόπο που εξέπληξε ακόμα και εκείνους που τον υποστηρίζουν, κάθε αναφορά στα σύγχρονα προβλήματα της εποχής μας και στα συγκεκριμένα βήματα για τη μάχη ενάντια στην ηγεμονία της Δεξιάς στη χώρα μας.

Έτσι, η «πατριωτική αριστερά» δεν μπόρεσε να πει ούτε μια λέξη για τους βομβαρδισμούς στη Γάζα, ο Πρόεδρος που επαγγέλλεται την «κυβερνώσα αριστερά» δεν μπόρεσε να πει κάτι συγκεκριμένο για την ακρίβεια, την ενεργειακή φτώχεια και τον αντιθεσμικό κατήφορο της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Επιδόθηκε σε έναν κατάλογο συνθημάτων, την ίδια ώρα που εξαπέλυε κατηγορίες περί «φλυαρίας» σε ανθρώπους που έχουν ασκήσει και παράξει εφαρμοσμένη πολιτική.

Το πλαίσιο που διαμόρφωσε το διάγγελμα και η εισήγηση του Στ. Κασσελάκη δεν άφησε περιθώρια για μια συζήτηση επί της ουσίας. Αποφασίσαμε, ύστερα από επίμονες προσπάθειες για την ομαλή διεξαγωγή της διαδικασίας, να αποχωρήσουμε από τη συνεδρίαση όταν έγινε σαφές ότι ο πρόεδρος δεν επιθυμούσε την ψηφοφορία και απόφαση του σώματος για την πρωτοφανή και αντικαταστατική πρόταση για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη διαγραφή τεσσάρων στελεχών.

Η δημοκρατία που διαρκώς επαγγέλλεται ο Στ. Κασσελάκης δεν έδωσε το δικαίωμα στα 300 εκλεγμένα από τη βάση του κόμματος να ψηφίσουν αν του αναγνωρίζουν το δικαίωμα να παραβιάζει το καταστατικό και τις θεσμικές διαδικασίες. Δεν είναι ένα τεχνικό ή διαδικαστικό ζήτημα.

Είναι πολιτικό και ταυτόχρονα υπαρξιακό ζήτημα για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αφού για την αριστερά και για κάθε προοδευτικό άνθρωπο, ο σεβασμός σε δημοκρατικά δικαιώματα είναι θεμελιώδες στοιχείο ταυτότητας. Το «δημοψήφισμα» καταργεί το κόμμα, την επιτροπή δεοντολογίας, την Κεντρική Επιτροπή. Παραβιάζει το καταστατικό, παρακάμπτει το αρμόδιο όργανο και προκαλεί έναν ακραίο διχασμό. Θα το επαναλάβουμε για μια ακόμα φορά: το δικαίωμα του μέλους και οι πειθαρχικές ποινές δεν είναι υπόθεση διχαστικών «δημοψηφισμάτων». Το κόμμα έχει κανόνες. Όπως έχει και πολιτικό πρόγραμμα. Σε αυτό το κόμμα εξελέγη πρόεδρος ο Στ. Κασσελάκης. Όχι σε κενό.

Η ευθύνη για τις εξελίξεις αυτές βαραίνει τον ίδιο και την ηγετική ομάδα. Ο Στ. Κασσελάκης επέλεξε συνειδητά αντί για το δρόμο της σύνθεσης, το δρόμο της κατασκευής του «εσωτερικού εχθρού». Είναι μια αδιέξοδη επιλογή που ευτελίζει την Πολιτική, τη Δημοκρατία και την Αριστερά.

Από την πλευρά μας, καταθέσαμε χτες στην Κεντρική Επιτροπή ένα κείμενο πολιτικής απόφασης. Για να είναι το κόμμα μας ένα κόμμα που θα μιλά για κοινωνική δικαιοσύνη- κλιματική δικαιοσύνη-σύγχρονη δημοκρατία. Που θα ξέρει ποιους θέλει να εκπροσωπεί και με ποιους θέλει να συγκρουστεί. Που θα διεκδικεί στην πράξη την ευθύνη να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο. Για να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ το κόμμα των οραματικών στόχων που θα μπορεί να συγκινεί και να κινητοποιεί. Αυτός είναι ο δικός μας δρόμος, ο δρόμος που κατά τη γνώμη μας πρέπει να ακολουθήσει μια Αριστερά που θέλει να παραμείνει τέτοια και ταυτόχρονα να κερδίζει νίκες προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Σία Αναγνωστοπούλου

Έφη Αχτσιόγλου

Νάσος Ηλιόπουλος

Κωστής Καρπόζηλος

Δανάη Κολτσίδα

Νίκος Μπίστης

Μιχάλης Σαμπατακάκης

Δημήτρης Τζανακόπουλος

Μερόπη Τζούφη

Θεανώ Φωτίου

Αλέξης Χαρίτσης»

Αποχώρηση με αιχμές κατά Κασσελάκη και από τον Στέφανο Τζουμάκα

Με αιχμές κατά του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Στέφανου Κασσελάκη συνόδευσε την δήλωση αποχώρησής του από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ο Στέφανος Τζουμάκας.

Στην δήλωσή του ανέφερε: «Δήλωσα την αποχώρησή μου από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, και στο επίπεδο του μέλους και στο επίπεδο του μέλους της Κεντρικής Επιτροπής και της Πολιτικής Γραμματείας. Κατέθεσα την παραίτησή μου στην γραμματέα του κόμματος».

Εξηγώντας την αποχώρησή του ανέφερε: «Το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό. Στα μέρη μου λένε ότι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα ακέφαλο σώμα δεν έχει ηγεσία. Μετά την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα πηγαίνει συνέχεια από πολιτική ήττα σε πολιτική ήττα και μέχρι τις ευρωεκλογές θα έχει κλείσει ο πολιτικός του κύκλος, μπορεί και νωρίτερα. Αυτό είναι το βασικό ζήτημα γιατί ένα πολιτικό κόμμα έχει σχέση με την χώρα και με την ελληνική κοινωνία. Η προοδευτική παράταξη έχει προσφέρει στη χώρα. Ο αποχαιρετισμός δεν αφορά ένα τρέχον θέμα. Υπάρχει μία προσφορά αγώνων και με αυτή την έννοια ορισμένοι θρασύτατοι και μίλησαν με διατυπώσεις απαράδεκτες, που μπορούν όμως να αντιστραφούν. Ποιοι έφεραν μαθήματα από την Goldman Sachs στην Ελλάδα, ποιοι έφεραν μαθήματα από το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης και δηλώνουν ότι από το χρηματιστήριο αυτό, από τον τζόγο έχουν περισσότερο πλούτο και δεν χρειάζεται να ξαναδουλέψουν;».

Ακολούθως απηύθυνε έκκληση: «Θεωρώ ότι κάθε βουλευτής κάθε στέλεχος όλων των επιπέδων, κάθε μέλος πρέπει να αναλάβει την ευθύνη του. Αυτή η ομάδα δεν έφερε το θέμα του αποτελέσματος των δημοτικών εκλογών αλλά άρχισαν τα οργανωτικά. Γιατί αυτή η ομάδα δεν έχουν μάθει να μιλάνε πολιτικά, αυτό που θέλουν είναι να πάρουν ένα πόστο. Μας πήγε σε μία πολιτική ήττα και θα μας πάει και σε δεύτερη. Είναι θέμα που αφορά όλον τον προοδευτικό κόσμο και το κυριότερο αφορά τους καλόπιστους».

Κλείνοντας ανέφερε ότι «η χώρα είναι σε δύσκολη θέση, μπαίνει σε ύφεση, θα πάμε σε νέα λιτότητα ενώ η περιοχή μας είναι σε κρίση. Με αυτή την ομάδα υπάρχει θέμα ασφάλειας για την χώρα υπάρχει θέμα δημοκρατίας και Συντάγματος υπάρχει θέμα κοινωνίας και θέμα για την πολιτική και την δημοκρατία».

Αναλυτικά η ανακοίνωση της Ομπρέλας

«Το κείμενο αυτό δεν ήταν εύκολο να γραφτεί. Δεν προέκυψε χωρίς συλλογισμό, χωρίς βαθιά σκέψη, πόνο και αγωνία για το σήμερα και το αύριο της Αριστεράς. Άλλωστε, οι περισσότερες και οι περισσότεροι από εμάς είχαμε πάρει ενεργά μέρος, μαζί με πολλές και πολλούς άλλους, στην δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ. Και όλα αυτά τα χρόνια παλέψαμε με πάθος για την κοινή υπόθεση. Με στιγμές που μας έκαναν να νιώσουμε υπερηφάνεια, όπως αυτή της συμφωνίας των Πρεσπών, της κάλυψης από το ΕΣΥ 2,5 εκατομμυρίων ανασφάλιστων, της αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης, της αποκατάστασης των συλλογικών συμβάσεων, της αύξησης του κατώτατου μισθού και την κατάργηση του επονείδιστου υποκατώτατου για τους νέους, της δραστικής μείωσης της ανεργίας, των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, αλλά και παλαιότερα με τη συμμετοχή μας στα κοινωνικά κινήματα, στις πορείες για τον Γρηγορόπουλο, στις πλατείες, στο Κοινωνικό Φόρουμ, στο εργατικό και αντιρατσιστικό κίνημα, στον αγώνα για την υπεράσπιση του άρθρου 16, σε τόσα άλλα….

Δεν ξεχνάμε τίποτα απ’ όλα αυτά. Τα κρατάμε ως παρακαταθήκη για το μέλλον.

Δεν ξεχνάμε και τις δύσκολες στιγμές. Τις στιγμές που νιώσαμε άβολα, δύσκολα, μειοψηφικά, αλλά συνεχίσαμε το ταξίδι. Δεν ξεχνάμε και τις δικές μας ευθύνες. Τις στιγμές που ολιγωρήσαμε ή που δεν καταφέραμε να σταματήσουμε αυτό που βλέπαμε να έρχεται, κυρίως τη βίαιη μετάλλαξη του κόμματός μας, τον αρχηγισμό, τη σταδιακή απομάκρυνσή του από τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς, τη διάχυσή του σε ένα θολό και άνευρο πολυσυλλεκτισμό.

Ήρθε όμως η στιγμή της απάντησης σε ένα κρίσιμο ερώτημα, που εκ των πραγμάτων έχει τεθεί.

Χωράνε οι ιδέες της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς μέσα στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, έστω και αν αυτές δεν είναι πλειοψηφικές; Η απάντηση δυστυχώς είναι αρνητική. Και δεν είμαστε εμείς, που δώσαμε την απάντηση.

Η νέα ηγεσία -και δεν αναφερόμαστε μόνο στον νέο πρόεδρο- φρόντισε με το καλημέρα να περιγράψει το νέο κόμμα έναντι του «παλαιού». Μόλις χθες ο Στ. Κασσελάκης χαρακτήρισε τον ΣΥΡΙΖΑ «άρρωστο κόμμα» και προανήγγειλε το ανήκουστο, βοναπαρτικό και ασφαλώς βαθιά αντιδημοκρατικό: τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την «απομπομπή», όπως είπε, των τεσσάρων στελεχών του κόμματος. Θα λέγαμε ότι ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Η πρακτική του τραμπισμού, που εφαρμόζεται για πρώτη φορά στα χρονικά, ιδιαίτερα σε ένα κόμμα που έχει καθιερώσει τον πλουραλισμό, την ελευθερία της διαφορετικής άποψης, την ίδια τη δημοκρατία. Μια τέτοια πρακτική διωγμού ιστορικών στελεχών του χώρου μας, στην ουσία σημαίνει διωγμό και διαγραφή της ίδιας της αριστεράς από τον νέο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, που φοβόμαστε ότι ουδεμία σχέση έχει πλέον με τον ΣΥΡΙΖΑ, έτσι όπως τον ζήσαμε.

Η ομιλία του στην ΚΕ ήταν μνημείο αλαζονείας, αυταρχικής και αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς. Ως “αδιαμεσολάβητος” κατήργησε επί της ουσίας τα όργανα, ακόμα και την Επιτροπή Δεοντολογίας, ενώ αρνήθηκε πεισματικά την ψηφοφορία για το θέμα, που ο ίδιος προκλητικά και αντικαταστικά έθεσε.

Ως απόλυτος “ηγεμόνας”, σε ένα κόμμα που απαξιώνεται καθημερινά, εκστόμισε κατηγορίες, που όμοιές της, ίσως και ποτέ, δεν είχαν διατυπωθεί. Είναι δυστυχώς, η νέα αυταρχική “κουλτούρα” που βάζει τη σφραγίδα της σε ένα κόμμα, το οποίο με ιλιγγιώδη ταχύτητα μετατοπίζεται από την Αριστερά, στο γνωστό, ενδεχομένως και άγνωστο για την ιστορία του τόπου, χώρο της συντηρητικής μεταπολιτικής.

Τα μηνύματα όμως ήταν πολλά. Ήταν η ομιλία του Στ. Κασσελάκη στον ΣΕΒ, που αναφέρθηκε στην ανάγκη συνεργασίας του κεφαλαίου με την εργασία, αναφορά που στην ουσία έβαλε τη σφραγίδα της βίαιης στροφής σε δεξιά και νεοφιλελεύθερα μονοπάτια και οδηγεί σε ρήξη με τον κόσμο της εργασίας. Ήταν το φως που… κέρδισε το σκοτάδι. Η ανατριχιαστικά «ουδέτερη» ανακοίνωση για το Ισραήλ και την Παλαιστίνη. Η πλήρης απουσία της ηγετικής ομάδας από τις κινητοποιήσεις για την Γάζα. Η «συγγνώμη» της Θεοδώρας Τζάκρη για όσα η αριστερά έπραξε το 2011 – 2015. Η αντικατάσταση της ριζοσπαστικής με την… πατριωτική Αριστερά. Η αυταρχική άνωθεν εντολή διαγραφής τεσσάρων ιστορικών στελεχών, ανάμεσά τους δύο πρώην γραμματείς του κόμματος. Το αρχηγικό και δεσποτικό διάταγμα «όποιος δεν συμφωνεί μαζί μου, θα είναι εκτός ψηφοδελτίων». Το τοξικό κλίμα, ο νεοαυριανισμός και ο δεξιόστροφος λαϊκισμός, οι κραυγές και ο φανατισμός, το μίσος για το 3% και την ιστορική πορεία της Αριστεράς, που έβαλαν τη σφραγίδα τους στη δημόσια συζήτηση. Ήταν η αδιαμεσολάβητη σχέση του «αρχηγού» με το λαό και η επί της ουσίας κατάργηση των Οργανώσεων Μελών. Η αντικατάσταση της πολιτικής με την επικοινωνία και τον τακτικισμό. Ήταν και είναι η διαρκής αποδόμηση της αριστερής, οικολογικής και ριζοσπαστικής ταυτότητας του κόμματος στο όνομα της στροφής προς το κέντρο.

Η νέα ηγεσία του κόμματος, υποσχέθηκε με ένα πρωτόγονο τρόπο να τα αλλάξει όλα. Η υπόσχεση αυτή συνοδεύτηκε, όμως, με την παλιά συνταγή της ήττας. Και ενώ με αυταρχισμό ξηλώνει χωρίς διαδικασίες πρόσωπα, ακόμα και αυτά της διεύρυνσης, κρατάει ως κόρη οφθαλμού τη διαρκή και βίαιη μετάλλαξη, αυτή ακριβώς που οδήγησε σε διαρκείς ήττες και σε απώλεια πολιτικής και κοινωνικής επιρροής. Δείγμα γραφής οι δημοσκοπικές έρευνες, οι οποίες φέρνουν το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ σε απόσταση αναπνοής από τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, με συνεχείς διαρροές προς άλλες δυνάμεις, κυρίως της αριστεράς και της αποχής. Η μετατόπιση και ο συνωστισμός, εντέλει, στο κέντρο και στον λαϊκίστικο συντηρητισμό, σκορπά απογοήτευση στον κόσμο της Αριστεράς, που βλέπει ένα ιστορικό εγχείρημα να υπονομεύεται και να γκρεμίζεται εκ των έσω. Κάπως έτσι, το στοίχημα της Νέας Δημοκρατίας να «τελειώνουμε με την Αριστερά» βρήκε πρόσφορο έδαφος εντός των τειχών, από μια ομάδα που καθημερινά παίρνει διαζύγιο με τις αρχές και τις αξίες της και «εμπνέεται», στην καλύτερη περίπτωση, από το μοντέλο του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ!

Επειδή εμείς αισθανόμαστε την ιστορική ευθύνη. Επειδή επιμένουμε αριστερά και το όραμά μας είναι ο σοσιαλισμός με ελευθερία και δημοκρατία, δεν μπορούμε πλέον να νομιμοποιούμε με την παρουσία μας το έγκλημα που έχει γίνει σε βάρος ενός μοναδικού στην Ευρώπη ιδεολογικού και πολιτικού εγχειρήματος.

Αισθανόμαστε την ανάγκη να προστατεύσουμε από τον περαιτέρω διασυρμό του, τον πολιτικό χώρο που έχουμε υπηρετήσει τόσα χρόνια.

Εμείς μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, δηλώνουμε ότι αποχωρούμε από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Παραμένουμε στις επάλξεις και στην υπόθεση της ανανεωτικής – ριζοσπαστικής Αριστεράς. Επιλέγουμε να υπηρετήσουμε τη δυνατότητα υπεράσπισης μιας νέας νικηφόρας προοπτικής της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Είναι θέμα συνείδησης και ευθύνης. Για μια Αριστερά σύγχρονη, μέρος της ευρωπαϊκής και διεθνούς αριστεράς και σε αλληλεπίδραση με αυτήν. Για μια Αριστερά με κριτική σκέψη, βαθιά δημοκρατική, νεανική, οικολογική, φεμινιστική, κινηματική, αντιρατσιστική. Για μια Αριστερά σταθερά στο πλευρό του κόσμου της εργασίας και των φτωχών.

ΥΓ: Προς όσες και όσους ελπίζουν και επιδιώκουν εδώ και χρόνια το τέλος της Αριστεράς: «Δεν θα ξεμπερδέψετε τόσο εύκολα μαζί της»

………………………………………………………….

ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΚΕ ΠΟΥ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Αυγουστάκη Ελένη

Βάκη Φωτεινή

Βίτσας Δημήτρης

Βούτσης Νίκος

Γιαννακάκη Μαρία

Γκόγκογλου Άγγελος

Γονίδη Μαρία

Γούλιαρου Θεοδώρα

Δρίτσας Θοδωρής

Ζωγράφος Βασίλης

Ιγγλέζη Κατερίνα

Καββαδία Αννέτα

Καλαμαρά Έφη

Καλδάρας Κώστας

Καλκανδής Πέτρος

Καμτσίδου Ιφιγένεια

Κανελλοπούλου Μαρία

Καραμεσίνη Μαρία

Κατριβάνου Βασιλική

Κλαυδιανός Παύλος

Κνήτου Κατερίνα

Κούτσης Νίκος

Κυπριανίδου Ερμίνα

Λάμπρου Πάνος

Μαγαλιού Ερμίνα

Μαντάς Χρήστος

Ματσούκα Χάρις

Μπαλαούρα Όλγα

Μπασκόζος Γιάννης

Μπουγελέκας Γιώργος

Νικολάρα Μαρία

Ξανθός Ανδρέας

Παπαδόπουλος Χριστόφορος

Παπαζεύκου Ουρανία

Παπανδρέου Ανδρέας

Πέρκα Πέτη

Ρογδάκη Αννα

Σκουρλέτης Πάνος

Τσακαλώτος Ευκλείδης

Υδραίος Μιχάλης

Φίλης Νίκος

Χατζησοφιά Αννα

Χριστοδουλοπούλου Τασία

Χριστούλη Έλενα

Ψαρρά Στέλλα»