Του Δημήτρη Σκαρπαλέζου*
Με την ουκρανική κρίση, οι ΗΠΑ μπήκαν σε μια φάση ακραίας κλιμάκωσης της επιθετικής πολιτικής που ακολουθούν για περικύκλωση της Ρωσίας και αποφασιστική σύγκρουση με την Ρωσία εδώ και πολλά χρόνια (τουλάχιστον από την εποχή – το 2008 – που έσπρωξαν τη Γεωργία να επιτεθεί στους Ρώσους στην Οσσετία).
Αυτή η πολιτική προϋποθέτει στενότερο έλεγχο των “συμμάχων” και, ει δυνατόν έλεγχο όλου του πολιτικού φάσματος, όσον αφορά τα βασικά στοιχεία της πολιτικής των ΗΠΑ .
Αυτός ο στόχος προϋποθέτει έναν, όσο πιο άμεσο γίνεται, έλεγχο τόσο των κυβερνήσεων όσο και των “αντιπολιτευτικών ” δυνάμεων, οδηγώντας τες ακόμα και σε πολιτικές πασιφανώς επιζήμιες για τους λαούς τους.
Προϋποθέτει επίσης είναι να μπει χέρι και στο βαθύ κράτος.
Η δημιουργία στρατειάς νέων φερέλπιδων πολιτικών “young leaders”; φορμαρισμένων στα αμερικανικά ελιτίστικα πανεπιστήμια και αμερικανικές πολυεθνικές ή διάφορα “think tank” η ακόμα και στημένες ΜΚΟ, είναι από τα βασικά όπλα αυτής της επέλασης.
Βέβαια αυτή η αποστολή νέου “ανανεωτικού υλικού” γίνεται και με την συνεργασία κομματιών της ντόπιας ολιγαρχίας.
Το παράδειγμα της Γαλλίας
Στη δυτική Ευρώπη, η περίπτωση της Γαλλίας είναι μια κλασική εφαρμογή με επιτυχία αυτών των στόχων. Ένας “φέρελπις νέος “, ο Μακρόν ,στέλεχος της τράπεζας Ρότσιλντ , στάλθηκε σαν “νέο αίμα ” και “ικανός τεχνοκράτης” στην Γαλλική “σοσιαλιστική” κυβέρνηση, από όπου μετά μεταπήδησε για να κάνει ένα “μοντέρνο νεωτεριστικό” κίνημα που πήρε την κυβέρνηση και που επέβαλε την υποταγή του “βαθέος κράτους” σε Αμερικανικές πολυεθνικές “συμβούλων” και την εξωτερική πολιτική της χώρας σε κατεύθυνση ευνοϊκή προς τους στόχους της Αμερικανικής κυβέρνησης, που αντικαθιστούσαν τον κρατικό μηχανισμό στον στρατηγικό σχεδιασμό σε πολλά ζητήματα.
Αυτό έγινε με την αντιμετώπιση του Κοβιντ και την “μεταρρύθμιση” των συντάξεων, όπου ιδιωτικές εταιρείες συμβούλων και πολυεθνικές (συχνά Αμερικανικές τύπου Black Rock η Mc Κinsey κλπ) υποκαθιστούσαν τις κρατικές υπηρεσίες στον στρατηγικό σχεδιασμό η ακόμα και σε απλά τεχνικά θέματα όπως ο ηλεκτρονικός εκμοντερνισμός των υπηρεσιών.
Για να αποδυναμώσει την αντίδραση τηε αριστεράς προσέφευγε σε ανέξοδες “δικαιωματικές” μεταρυθμίσεις όπως η αποδοχή όλων των συμβολικών αιτημάτων του “φεμινιστικού” κινήματος ή της ΛΟΑΤΚΙ κοιονοτητας και παράλληλα εξασκώντας μια προτόγνωρη για την Γαλλία βία εναντίον των λαϊκών κινητοποιήσεων όπως τα Κίτρινα Γιλέκα . Τέλος επέβαλε κάτι τελείως αντίθετο απο την παράδοση του Ντε γκολ στην Γαλλία δηλαδή την συστράτευση με τις ΗΠΑ εναντίον της Ρωσίας, ακόμα και όταν αυτη έθιγε βασικα γαλλικά συμφέροντα!.
Από τον Μητσοτάκη στον Κασσελάκη
Τέτοιοι “φερέλπιδες” νέοι άρχισαν να επιβάλλονται και στην Ελλάδα.
Ένας Γόνος φορμαρισμένος στην Αμερική, ο Μητσοτάκης, ήρθε να καταλάβει την ηγεσία της παραδοσιακής δεξιάς εφαρμόζοντας αντίστοιχη πολιτική στο εσωτερικό και μια πιο ανοιχτά φιλοαμερικανική πολιτική από οποιαδήποτε προηγούμενη κυβέρνηση μετά την πτώση της χούντας.
Η απόλυτη συστράτευση της Ελλάδας στον Ουκρανικό πόλεμο σε πρωτόγνωρο βαθμό ήταν ενα απο τα επιτεύγματα αυτής της “ανανέωσης” του πολιτικου προσωπικού.
Σήμερα με μια αριστουργηματική στρατηγική χειραγώγησης όπου η αριστερά οδηγήθηκε να γίνει πρωταθλητής στα αυτογκόλ, το ίδιο κινδυνεύει να συμβεί με τον Σύριζα με την επέλαση ενός νέου και ωραίου “young leader” που μας κατέφθασε απο το πουθενά. Η μάλλον από την τράπεζα Γκόλντμαν Ζακς και από το φιλοπόλεμο συντηρητικό αμερικανικό “think tank” CSIS. Τόν Κασσελάκη. (Να θυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι και η κόρη του ίδιου του Μητσοτάκη δουλεύει στη διαβόητη Goldman Sachs (https://pellasimera.gr/sti-
Αν εκλέγει πρόεδρος του Σύριζα θα έχει επιτευχθεί ένας βασικός στόχος των επικυρίαρχων (δηλαδή της ανώτατης χρηματιστικής και πολυεθνικής “τάξης” της δύσης με ηγετικό πυρήνα το αμερικανικό κομμάτι της) όσον αφορά την Ελλάδα, δηλαδή η επίτευξη ενός “διπλού μονοκομματικού συστήματος” κοντά στο αμερικανικό μοντέλο και ένας έλεγχος της Ελλάδας με παράλληλο έλεγχο και της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, μια στημένη πολιτική σκηνή όπου θα παίζουν έναν στημένο παιχνίδι “αντιπαράθεσης” σε ότι δεν θίγει τα ισχυρότερα συμφέρονταμ ντόπια η ξένα, .και τις “ειλημένες υποχρεώσεις”.και θα υπακούουν σε όλες της βασικές απαιτήσεις των ΗΠΑ ακομα και μέχρι την αποδυνάμωση της άμυνας των νησιών μας για να στέλνουμε αδιαμαρτύρητα τα αναγκαία για μας όπλα στην αδιέξοδη Ουκρανική αιματηρή σύγκρουση .και γενικότερα, τον ευθυγραμμισμό μαςσε όλες τις απαιτήσεις τους.
Ό,τι και να πιστεύουμε για τα αδιέξοδα μέχρι σήμερα του σύριζα, η αποφυγή αυτής της επέλασηs για διπλη “πλουραλιστικη” κατοχη στην χώρα μας ειναι τοσο καθηκον για την υπεράσπιση βασικών λαικών συμφερόντων όσο και πατριωτικο καθηκον για να αποφύγουμε την απολυτη “πλουραλιστικη” υποταγη της πατριδας μας.
* Μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, Καθηγητής Μαθηματικών, Πανεπιστήμιο Παρίσι – 7
Τα άρθρα που δημοσιεύουμε δεν απηχούν αναγκαστικά τις απόψεις μας και δεν δεσμεύουν παρά τους συγγραφείς τους. Η δημοσίευσή τους έχει να κάνει όχι με το αν συμφωνούμε με τις θέσεις που υιοθετούν, αλλά με το αν τα κρίνουμε ενδιαφέροντα για τους αναγνώστες μας.
Διαβάστε επίσης:
Εντολή ΗΠΑ: Μητσοτάκης στον Ερντογάν, Κασσελάκης στον ΣΥΡΙΖΑ
