Του Δήμου Δημητρίου
Αν κάτι θα έπρεπε να είχαμε μάθει με πολύ οδυνηρό τρόπο από το Βατερλώ του 2015 είναι ότι πρέπει να διατηρούμε ένα επίπεδο σοβαρότητας και αξιοπιστίας.
Δεν μπορούμε τη μια να λέμε ότι αν φύγουμε από το ευρώ θα γυρίσουμε στη νεολιθική εποχή και την άλλη ότι δεν τρέχει τίποτα, μόνο κάτι προσωρινές δυσκολίες θα έχουμε. Και, εν πάσει περιπτώσει, αν αλλάξουμε άποψη εξηγούμε τι είχαμε σκεφτεί πριν που ήταν λάθος και το αναθεωρήσαμε τώρα, να ξέρουν και οι οπαδοί τι τους γίνεται.
Δεν υπάρχει νομικά τρόπος να φύγουμε από το ευρώ και να μείνουμε στην ΕΕ. Κάτι που οφείλει να γνωρίζει κάποιος που διαπραγματεύτηκε με τους Δανειστές για λογαριασμό της χώρας του.
Πόσο λογικό είναι να θέλει κάποιος να συγκρουσθεί με ένα από τα βασικά δυτικά οικονομικά και γεωπολιτικά πλαίσια, την Ευρωπαϊκή ‘Ενωση δηλαδή, και ταυτόχρονα να βρίζει συστηματικά και πριν και μετά την εισβολή στην Ουκρανία ως εγκληματία, δικτάτορα και φασίστα τον Πρόεδρο της Ρωσίας;
Πόσο λογικό είναι να θέλει κάποιος να απαλλαγεί από τα μνημόνια και να εμπιστεύεται έναν από τους κύριους εκπροσώπους του αμερικανικού καπιταλισμού, όπως λέει ο ίδιος στο βιβλίο του, τον Λάρυ Σάμερς και την τράπεζα Lazard, αυτουργό του 1ου και 2ου Μνημονίου, για να του πούνε πως να φύγει από τα Μνημόνια;
Μήπως ακούγοντας και διαβάζοντας τέτοια πράγματα ο μέσος Έλληνας θα καταλήξει τελικά (αν δεν έχει κιόλας καταλήξει) στο συμπέρασμα ότι δεν γίνεται τίποτα, ότι δεν μπορεί να εμπιστευθεί ποτέ ξανά δυνάμεις που του υπόσχονται «ρήξεις» και ότι δεν έχει εν τέλει νόημα να τα βάζει με μεγάλες δυνάμεις αφού δεν έχει που να στηριχτεί;
Τα άρθρα που δημοσιεύουμε δεν απηχούν αναγκαστικά τις απόψεις μας και δεν δεσμεύουν παρά τους συγγραφείς τους. Η δημοσίευσή τους έχει να κάνει όχι με το αν συμφωνούμε με τις θέσεις που υιοθετούν, αλλά με το αν τα κρίνουμε ενδιαφέροντα για τους αναγνώστες μας.
