Ομιλία του Βάσσου Λυσσαρίδη, πρώην Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων και επίτιμου Προέδρου του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος ΕΔΕΚ της Κύπρου
Δελφοί, 20-21 Ιουνίου 2015, (*)
Όταν συζητούσαμε την ενοποίηση της Ευρώπης (κατάργηση των εισαγωγικών δασμών κ.λπ.), υποστηρίχθηκε ότι αυτή θα κάνει τις πλούσιες ευρωπαϊκές χώρες πλουσιότερες και τις φτωχές φτωχότερες. Το αντεπιχείρημα ήταν ότι επρόκειτο να υπάρξει μεταφορά κεφαλαίων και τεχνολογίας από το βορρά προς το νότο για να προστατευθούν οι αδύναμες οικονομίες τους και να δημιουργηθούν νέες μονάδες για την εκμετάλλευση των εθνικών δυνατοτήτων του Νότου και έτσι να εγκατασταθεί μια σωστή ισορροπία. Το μέτρο εφαρμόστηκε σε μη ικανοποιητικό βαθμό και έτσι γίναμε μάρτυρες του φαινομένου της αύξησης του χάσματος μεταξύ Βορρά και Νότου.
Το φαινόμενο περιεπλάκη περαιτέρω, από την προφανή προσπάθεια του οικονομικού στοιχείου να ελέγξει το πολιτικό (Χρηματοκρατία), με το χρηματιστικό κεφάλαιο να δανείζει, σε συνεργασία με ορισμένες ισχυρές οικονομίες, προκειμένου να επιβάλλει κοινωνικο-οικονομικές δομές που στραγγαλίζουν την κυριαρχία του λαού, τη δημοκρατία και το κοινωνικό κράτος. Προχωρήσαμε από την αποικιοκρατία στη μετα-αποικιοκρατία με μια νέα αστική ελίτ και τώρα στη Χρηματοκρατία.
Η Χρηματοκρατία εκμεταλλεύτηκε κάποια αρνητικά φαινόμενα, όπως η γραφειοκρατία, η διαφθορά κλπ.
Το ευρωπαϊκό δημοκρατικό έλλειμμα διευρύνθηκε με τους παγκόσμιους οικονομικούς κύκλους να προσπαθούν να υπαγορεύσουν κυβερνητικές πολιτικές με την απειλή της χρεοκοπίας.
Προσπαθούν να υπαγορεύσουν συμμαχίες, νέα σύνορα και τελικά να ελέγξουν τους εθνικούς πόρους των χωρών, ειδικά όσον αφορά το πρόσφατα ανακαλυφθέν φυσικό αέριο και πετρέλαιο.
Η προσπάθεια της Ελλάδας να αντισταθεί στον έλεγχο από τη Χρηματοκρατία ήταν φυσικό να συναντήσει την ισχυρή αντίσταση των παγκόσμιων οικονομικών κύκλων. Το φαινόμενο δεν ήταν ελληνικό και τα εργαζόμενα στρώματα της Ευρώπης διαδήλωσαν αρχικά με το σύνθημα “Είμαστε όλοι Έλληνες”.
Δυστυχώς η έλλειψη πυξίδας, κοινής στρατηγικής και ενοποιημένης ηγεσίας οδήγησε στην εξάτμιση της αρχικής αντίστασης.
Στην Κύπρο προσπαθούν να υπαγορεύσουν ακόμη και πολιτικές λύσεις αντίθετες με το διεθνές δίκαιο και την ευρωπαϊκή νομιμότητα. Οι αρχές στις οποίες επιχειρήθηκε η ευρωπαϊκή ενοποίηση ξεθώριασαν. Ένα σαφές παράδειγμα είναι η στάση απέναντι στο Κυπριακό πρόβλημα. Η Τουρκία, που εισέβαλε σε μια ευρωπαϊκή χώρα και επέβαλε εθνοκάθαρση και ντε φάκτο διχοτόμηση είναι υποψήφιο μέλος και αρνείται να εφαρμόσει ακόμη και τις προϋποθέσεις της ένταξής της. Δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη της παγκοσμίως αναγνωρισμένης κυβέρνησης της Κύπρου, της οποίας την υπογραφή χρειάζονται για να επιτύχουν την ένταξη. Στραγγαλίζουν τη βούληση των Τουρκοκυπρίων και ασκούν πολιτική πειρατείας, διεκδικώντας δικαιώματα στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου. Ο Νταβούτογλου δηλώνει ανοιχτά ότι στόχος τους είναι να γίνουν μια περιφερειακή υπερδύναμη με παγκόσμιες διαστάσεις και ότι πρέπει να θέσουν την Κύπρο υπό τον έλεγχο της Τουρκίας αλλάζοντας τη δημογραφική δομή μέσω του αποικισμού, επαναλαμβάνοντας το πείραμα της Αλεξανδρέττας. Περαιτέρω αυτοανακηρύσσονται ως οι προστάτες των μουσουλμανικών κοινοτήτων της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κάτι που τελικά τους οδήγησε σε αντιπαράθεση με την “Αραβική Άνοιξη”.
Το δημοκρατικό χάσμα στην Ευρώπη διευρύνεται.
Το όραμα για τη δημιουργία μιας Ευρώπης βασισμένης στις αρχές της Αλληλεγγύης, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της κυριαρχίας των λαών παραμένει απόμακρο.
Οι συνθήκες τώρα είναι πιο δύσκολες. Πρέπει να καταβληθεί προσπάθεια για την επίτευξη της ενότητας της δράσης των εμπλεκόμενων ανθρώπων και στρωμάτων που απορρίπτουν τον έλεγχο του οικονομικού στο πολιτικό.
Η ανατροπή του ελέγχου του πολιτικού στο οικονομικό στοιχείο έχει παγκόσμιες διαστάσεις, αν και τώρα κυριαρχεί περισσότερο στην Ευρώπη.
Και η πρώτη αντίδραση πρέπει τώρα να προέρχεται από τις εμπλεκόμενες ευρωπαϊκές χώρες.
Με τα μέσα παραγωγής να είναι πιο αποτελεσματικά, αντιμετωπίζουμε τη στέρηση και τη φτώχεια.
Τα κύματα της μετανάστευσης είναι ένα άλλο σοβαρό ευρωπαϊκό πρόβλημα. Δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με αστυνομικά μέτρα όσο υπάρχει το χάσμα μεταξύ ανεπτυγμένων και υπανάπτυκτων χωρών.
Πρέπει να υιοθετήσουμε μια στρατηγική για να αντιμετωπίσουμε την Χρηματοκρατία.
Μπορούμε να ξεκινήσουμε με την κοινή δράση των συνδικάτων και να προχωρήσουμε σε μια ευρύτερη κοινή δράση.
Η παγκόσμια ενότητα δεν πρέπει να βασίζεται στη διαγραφή των εθνικών πολιτισμών, αλλά στη σωστή προσέγγιση του πατριωτισμού που περιλαμβάνει την αγάπη για όλους τους ανθρώπους και την κατανόηση ότι η παραβίαση των δικαιωμάτων οπουδήποτε αφορά όλους μας.
Η δημοκρατία είναι αδιαίρετη και η ελευθερία δεν έχει σύνορα.
Αντιμετωπίζουμε μια νέα προσπάθεια δημιουργίας ενός μονοπολικού πλανήτη ελεγχχόμενου από τις ΗΠΑ. .
Η “κρίση” της Ουκρανίας είναι μέρος αυτής της εξέλιξης. Πολλές χώρες απορρίπτουν αυτό το μονοπώλιο και προσπαθούν να εδραιώσουν ένα μέτωπο αντίστασης, με τη Ρωσία να παίζει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο.
Τελειώνοντας θέλω να τονίσω ότι μια συντονιστική επιτροπή όλων των ενδιαφερομένων και συμμετεχόντων σε αυτόν τον αγώνα θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ένα πρώτο βήμα για να δημιουργηθεί μια ηγεσία της επερχόμενης αντίδρασης στο Χρήμα, στο χρηματιστικό κεφάλαιο.
(*) Ο Βάσος Λυσσαρίδης συνέβαλε σημαντικότατα στη διοργάνωση του συνεδρίου των Δελφών για την ελληνική και ευρωπαϊκή κρίση, τον Ιούνιο του 2015, στην οργανωτική επιτροπή του οποίας συμμετείχε το Ίδρυμα Λυσσαρίδη. Το κείμενο αυτό είναι η μετάφραση της ομιλίας του από το αγγλικό πρωτότυπο. Ο ίδιος δεν μπόρεσε για λόγους υγείας να παρευρεθεί και η ομιλία του διαβάστηκε στο συνέδριο. (http://www.defenddemocracy.press/the-rule-of-finance/)
Διαβάστε επίσης
