Εκλογές Ακιντζί – Ερντογάν​​​​​​​

Του Σενέρ Λεβέντ
31 Αυγούστου 2020

Στις επερχόμενες εκλογές υπάρχουν υποψήφιοι που η Τουρκία δεν θέλει να εκλεγούν. Δύο είναι αυτοί. Ο ένας είναι ο Μουσταφά Ακιντζί. Ο άλλος ο Σερντάρ Ντενκτάς. Όποιος άλλος εκλεγεί εκτός από αυτούς δεν κάνει διαφορά. Τον αποδέχεται. Ουσιαστικά δεν έχει σοβαρό πρόβλημα και με αυτούς. Δεν της αρέσει και πολύ το γεγονός ότι στήνουν πόδι ελαφρώς από καιρού εις καιρόν. Δεν αρέσουν τέτοιοι τύποι στον Ταγίπ Ερντογάν. Θέλει υποταγή εκατό τοις εκατό. Για παράδειγμα, ήταν πολύ καλές οι σχέσεις του με τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Για τον Ταλάτ ο λόγος του ήταν διαταγή. Συναντιόταν μαζί του συχνά. Μάλιστα, όταν πήγαινε να τον επισκεφθεί στην Τουρκία έπαιρνε και χαλλούμι. Χαλλούμι κατσικίσιο. «Το έκανα με τα χέρια μου», έλεγε. Είναι βιολογικό. Άλλωστε ο Ταλάτ ήταν σαν τον «πρόεδρο» του παραρτήματος του κόμματος του Ερντογάν στην Κύπρο. Τι είχε πει; «Αν ήμουν στην Τουρκία θα ψήφιζα το ΑΚΡ».

Και ο Σερντάρ Ντενκτάς κατέρχεται υποψήφιος γνωρίζοντας ότι δεν τον αγαπά ο Ταγίπ Ερντογάν, ακριβώς όπως συμβαίνει με τον Μουσταφά Ακιντζί. Γιατί έβαλε υποψηφιότητα; Σίγουρα για να εμποδίσει μια πιθανή σύσταση νέας κυβέρνησης. Έτσι δεν επέτρεψε μια τριμερή κυβέρνηση στην οποία θα συμμετείχε το Κόμμα της Αναγέννησης των εκ Τουρκίας. Και κατάφερε πλήγμα και στον κοινό υποψήφιο της Δεξιάς. Μοιράζει τις ψήφους. Από αυτό αναμφίβολα θα πληγεί πιο πολύ απ’ όλους ο Ερσίν Τατάρ. Πιο πολύ θα επωφεληθεί ο Μουσταφά Ακιντζί. Φυσικά επειδή δεν θα υπάρξει κάποιος που θα κερδίσει τις εκλογές στον πρώτο γύρο, είναι πολύ ενδιαφέρον ποιου το μέρος θα πάρει ο Σερντάρ στον δεύτερο γύρο. Δεν ταίριαξαν καθόλου τα άστρα του Ταγίπ Ερντογάν με εκείνα του Ντενκτάς. Όμως, όχι για τους λόγους που δεν ταιριάζουμε εμείς στην Κύπρο. Ο Ραούφ Ντενκτάς ήταν ένας ηγέτης που υπέβαλε τους όρους του στις κυβερνήσεις της Άγκυρας για πολλά χρόνια. Η Άγκυρα κοιτούσε τι θα έλεγε αυτός. Ήταν πιο ισχυρός στην Τουρκία παρά στην Κύπρο. Ο Ερντογάν ήταν αυτός που έκαμψε αυτήν τη δύναμη. Ο Ερντογάν δεν τον άκουσε. Αποτέλεσε το τέλος του σουλτανάτου του Ντενκτάς αυτή η διαφωνία που προέκυψε ολοφάνερα κατά την περίοδο του Σχεδίου Ανάν. Για πρώτη φορά δεν συμμετείχε στις εκλογές του 2005. Αποτραβήχτηκε στη γωνιά του. Είπε το εξής: «Δεν μπορεί να κερδίσει τις εκλογές στην Κύπρο ένας υποψήφιος τον οποίο δεν υποστηρίζει η Τουρκία». Ο Ταγίπ Ερντογάν χρησιμοποίησε την επιρροή του υπέρ του Ταλάτ σε εκείνες τις εκλογές και τον έβαλε να καθίσει στο προεδρικό μέγαρο. Όπως δεν ήθελε τον πατέρα Ντενκτάς, ο Ερντογάν δεν θέλει και τον γιο του. Δεν είναι πολύ καλές οι σχέσεις του με τον Σερντάρ. Ο Σερντάρ αντιτίθεται ξεκάθαρα σε όσα γίνονται κατά της κοσμικής αντίληψης στην Τουρκία. Δεν κάνει τον κόλακα του Ταγίπ Ερντογάν. Αξιολογεί διαφορετικά την Τουρκία από τον Ερντογάν. Δηλαδή, αλλού βάζει τον Ερντογάν και αλλού την Τουρκία. Η Τουρκία είναι μητέρα πατρίδα και γι’ αυτόν. Η επιχείρηση του 1974 ήταν μια δίκαιη επιχείρηση και γι’ αυτόν. Και τάσσεται υπέρ των δύο κρατών, όχι της ομοσπονδίας. Όμως, αυτά δεν είναι αρκετά για να τον αγαπά ο Ερντογάν. Η Τουρκία δεν αγαπούσε και τον μακαρίτη Ραούφ Ντενκτάς. Ακόμα συζητείται αν πέθανε ή δολοφονήθηκε. Τις προάλλες ένας αγαπητός μου φίλος μού διηγήθηκε μια ανάμνηση σε σχέση με αυτόν. Και πίστεψα πιο πολύ ότι δολοφονήθηκε. Ένα βράδυ ο Ραούφ βγήκε φουριόζος έξω από το σπίτι του και άρχισε να φωνάζει άσχημα για την Τουρκία. «Μπήξτε στον πισινό σας και τα τανκ σας και τα πυροβόλα σας και φύγετε!» Είχα ακούσει τον Ραούφ σε μια αίθουσα του ξενοδοχείου Χίλτον στον νότο όπου είχαμε προσκληθεί 30 άτομα στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Στον παραδοσιακό πρωτοχρονιάτικο χορό των Ελληνοκύπριων δημοσιογράφων. Είπε το εξής ο Ραούφ όταν πήρε το μικρόφωνο: «Εγώ δεν θα ρίξω ποτέ ξανά σφαίρα εναντίον σας σε αυτό το νησί»! Η ομιλία του είχε προκαλέσει αίσθηση.

Ο Ταγίπ Ερντογάν δεν θέλει και τον Μουσταφά Ακιντζί. Δεν ταίριαξαν τα άστρα του και μαζί του. Στις διαπραγματεύσεις ο Ακιντζί ανέλαβε πρωτοβουλία σε διάφορα σημεία. Άνοιξε τις εγγυήσεις προς συζήτηση για πρώτη φορά. Όμως, δεν παραιτήθηκε καθόλου από τις εγγυήσεις της Τουρκίας. Προσπάθησε να βρει ένα νέο κάλυμμα. Δεύτερον, υπέβαλε χάρτη στην ελληνοκυπριακή πλευρά χωρίς να διαβουλευθεί με την Τουρκία. Και αυτό δεν άρεσε πολύ στην Άγκυρα. Όμως, η πραγματική έχθρα του Ταγίπ Ερντογάν έναντι του Ακιντζί ξέσπασε στις 22 Ιανουαρίου 2018. Όταν δέχθηκε πετροβολισμό η εφημερίδα μας. Πρέπει να έχει θυμώσει πολύ τον Ερντογάν το γεγονός ότι εκείνη την ημέρα επιχείρησε να επέμβει στους επιτιθέμενους εγκαταλείποντας την τελετή ορκωμοσίας στη βουλή. Ο Ερντογάν απαιτούσε να καταδικαστούμε και να τιμωρηθούμε. Ο Ακιντζί είπε ότι «τα δικαστήριά μας είναι ανεξάρτητα, δεν μπορώ να επέμβω». Έτσι απορρίφθηκε και αυτή του η επιθυμία.

Μας χρειάζεται ένας θαρραλέος ηγέτης έναντι της Τουρκίας, που η καταπίεσή της μας βαραίνει ολοένα και πιο πολύ. Είμαι περίεργος πόσο ακόμα θα παίζουμε το παιχνίδι της δημοκρατίας στα πρόθυρα του αφανισμού…