«Να μην κυκλοφορούν άσκοπα»
Της Γιούλης Επτακοίλη
«Στους δρόμους όφειλαν όλοι να περπατούν με μπαστούνια για να τηρούν σε απόσταση όσους συναντούσαν, κρατώντας συγχρόνως σφουγγάρια βρεγμένα με ξίδι, καθώς και ψιλοκομμένες φλούδες κεδρόξυλου για να απομακρύνονται τα μικρόβια. Κάθε πρωί έπρεπε να τρώνε ξηρά σύκα, λίγο απήγανο, λίγο αλάτι και άφθονο σκόρδο ή, αν δεν είχαν τα είδη αυτά, ψωμί βουτηγμένο σε κρασί μοσχάτο. Στους άνδρες συνιστούσαν να ξυρίζονται συχνά και ν’ αλλάζουν καθημερινά ρούχα, στις γυναίκες ν’ αερίζουν, επίσης καθημερινά, τα ασπρόρουχα, ιδιαίτερα τα σεντόνια, και να πλένουν τα ρούχα, χρησιμοποιώντας ξίδι και σκόρδο».
Το 1687, τη δεύτερη δηλαδή περίοδο της Βενετοκρατίας, επιδημία πανούκλας είχε πλήξει την Πελοπόννησο και ιδιαίτερα την περιοχή του Ναυπλίου. Διαβάζοντας ο σύγχρονος αναγνώστης τα μέτρα που είχαν πάρει τότε οι Αρχές για την αντιμετώπισή της και την ανακοπή της πορείας του θανάτου, οι ομοιότητες στους χειρισμούς και η έμφαση στο social distancing δεν διαφέρουν και πολύ απ’ ό,τι συμβαίνει σήμερα.
Διαβάστε τη συνέχεια: https://www.kathimerini.gr/1074228/gallery/epikairothta/ellada/na-mhn-kykloforoyn-askopa
Οι επιδημίες που δοκίμασαν τη σύγχρονη Ελλάδα
Του Παύλου Παπαδόπουλου
19.04.2020
«Η ελονοσία ενδημούσε στην Ελλάδα τουλάχιστον από τα νεολιθικά χρόνια», λέει η αναπληρώτρια καθηγήτρια Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Κατερίνα Γαρδίκα, η οποία τα τελευταία 15 χρόνια έχει επικεντρωθεί στην κοινωνική ιστορία της υγείας. Το βιβλίο της «Landscapes of Disease: Malaria in Modern Greece» («Τοπία της ασθένειας: η ελονοσία στη σύγχρονη Ελλάδα»), που εκδόθηκε το 2018, θεωρείται κορυφαίο επιστημονικό έργο. Η κ. Γαρδίκα μίλησε στην «Κ» για τις επιδημίες που άλλαξαν την Ιστορία, ξεκινώντας από την ελονοσία, αφού τον 19ο και τον 20ό αιώνα η Ελλάδα είχε το πιο έντονο πρόβλημα ελονοσίας στην Ευρώπη: ένας στους τρεις ή ένας στους τέσσερις Ελληνες πάθαινε ελονοσία κάθε χρόνο.
«Για τη νεότερη εποχή γνωρίζουμε ότι η ελονοσία ή, με την ιπποκρατική ορολογία της εποχής, οι διαλείποντες πυρετοί, ως ενδημική ασθένεια βρισκόταν παντού και παρουσίαζε κατά καιρούς και κατά τόπους επιδημικές εξάρσεις. Ο κατακερματισμένος κοινωνικός και οικονομικός χώρος, όπως και ο γεωγραφικά κατακερματισμένος χώρος της ελληνικής χερσονήσου, σταδιακά ενοποιείτο οικονομικά και κοινωνικά. Αυτό το φαινόμενο συνοδευόταν από αυξημένες εποχικές καθώς και μόνιμες μετακινήσεις του πληθυσμού και, κατά συνέπεια, από εξάπλωση της ελονοσίας».
Διαβάστε τη συνέχεια: https://www.kathimerini.gr/1074405/gallery/epikairothta/ellada/oi-epidhmies-poy-dokimasan-th-sygxronh-ellada
Διαβάστε επίσης
Ο ρόλος των επιδημιών στην ιστορία. Από τον Πελοποννησιακό Πόλεμο στον Κορονοϊό
