Του Γιάννη Ε. Διακογιάννη
Εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»(19 Φεβρουαρίου 1996)
Ο Μιχάλης Ράπτης διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον Ανδρέα Παπανδρέου από την εποχή της δικτατορίας. Πολλές φορές συζητούσαν για το Π.Α.Κ και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Δεν υπήρξε ποτέ μέλος του, αλλά υπήρξαν εποχές που εξέφρασε τις απόψεις του (κυρίως για το ΠΑ.ΣΟ.Κ) στον Ανδρέα Παπανδρέου, άλλοτε συμφωνώντας και άλλοτε διαφωνώντας μαζί του.
Σε συνέντευξή του στα «ΝΕΑ», στις 12 Σεπτεμβρίου του 1990, λέει σχετικά:
«Η πρώτη φορά στη ζωή μου που γνώρισα τον Ανδρέα Παπανδρέου ήταν τα χρόνια της δικτατορίας όπου μαζί με τους άλλους συντρόφους είχα δημιουργήσει την οργάνωση «Αντίσταση», η οποία εξέδιδε και εφημερίδα με το ίδιο όνομα». «Για την οργάνωση αυτή «Κανάρ Ανσενιέ» (το «Ποντίκι» της Γαλλίας») είχε φέρει στη δημοσιότητα έκθεση της αστυνομίας στην οποία υπήρχε η άποψη ότι ήταν η πιο σημαντική αντιστασιακή οργάνωση…Στις προσπάθειές μας είχαμε την αμέριστη συμπαράσταση της Μαρίας Μπέκετ από τη Γενεύη. Καταφέραμε και φέραμε στο Συμβούλιο της Ευρώπης τον Περικλή Κοροβέση και την αδερφή του Γεράσιμου Αρσένη, Κίτυ…
«Η οργάνωσή μας κατάφερνε να «βγάζει» βίζα παράνομα από την Ελλάδα αντιστασιακούς. Για παράδειγμα, εργασθήκαμε για τον Αλέκο Παναγούλη, την Αμαλία Φλέμινγκ και ετοιμασθήκαμε, αν θα χρειαζόταν, βγάλουμε έξω από την Ελλάδα τον Γεώργιο Ράλλη και τον Μιχάλη Παπακωνσταντίνου…Κάποια στιγμή μας λένε ότι ο Ανδρεάς Παπανδρέου, είχε πρόβλημα με το διαβατήριό του. Δεν του έδιναν. Του διαμηνύσαμε ότι μπορούμε να τον βοηθήσουμε. Εκείνος όμως τα κατάφερε και μας ζήτησε να τον βοηθήσουμε να βρεί ένα διαμέρισμα στο Παρίσι. Πράγμα που η οργάνωσή μας έκανε.
Από τότε απέκτησα επαφή με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο καθένας εξέφραζε τις απόψεις του. Αλλά καμία σχέση δεν είχε η οργάνωσή μας με το Π.Α.Κ. Οι επαφές μας ήταν την εποχή εκείνη ήταν και με άλλα στελέχη του Π.Α.Κ, τον Κώστα Σημίτη και τον Αντώνη Τρίτση. Ανταλλάσαμε απόψεις πως πρέπει να οργανωθεί ο αντιδικτατορικός αγώνας»
Το 1973 ο Πάμπλο έστειλε στον Ανδρέα Παπανδρέου στον Καναδά μια επιστολή στην οποία προέβλεπε ότι «η δικτατορία θα πέσει, όχι κάτω από το βάρος ενός λαικού κινήματος, αλλά ως αποτέλεσμα ενδοαστικών αντιθέσεων»Και θεωρούσε βέβαιο ότι «η αστική τάξη έχει επιλέξει ως λύση σωτηρίας τον Κωνσταντίνο Καραμανλή». Πρίν πέσει η δικτατορία ο Μιχάλης Ράπτης συζητούσε με τον Ανδρέα Παπανδρέου για την ίδρυση σοσιαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Στην ίδια συνέντευξή του στα «ΝΕΑ», ο Πάμπλο είχε αναφερθεί σ’αυτό το θέμα:
«Εξέφρασα στον Ανδρέα Παπανδρέου την άποψη ότι θα ήταν θετικό για την Ελλάδα να δημιουργήσει ένα σοσιαλιστικό κόμμα με δημοκρατικές δομές, και να δώσει βάρος στις ιδέες της αυτοδιαχείρισης, χρησιμοποιώντας ανθρώπους σαν τον Σάκη Καράγιωργα για να το στελεχώσει»
Από τότε οι σχέσεις τους πέρασαν από πολλές διακυμάνσεις, αλλά πάντοτε ο ένας εκτιμούσε τον άλλο. Ψυχράνθηκαν, κυρίως το ΄76, όταν έγιναν στο ΠΑ.ΣΟ.Κ πολλές διαγραφές τροτσκιστών – ανάμεσά τους ο Δημήτρης Λιβιεράτος- αλλά πολλά χρόνια αργότερα αναθερμάνθηκαν, κυρίως από τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου βρέθηκε κατηγορούμενος στο Ειδικό Δικαστήριο.
Ο Πάμπλο συμπαραστάθηκε στον Πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ και πολλές φορές μεσολάβησε για να συναντήσει προσωπικότητες της Ευρώπης και του «Τρίτου Κόσμου». Είναι ενδεικτικό των σχέσεών τους, πως όταν ήρθε στην Ελλάδα ο ηγέτης των Σέρβων της Βοσνίας Ράντοβαν Κάρατζιτς, για να συμμετάσχει στη σύσκεψη της Βουλιαγμένης, ο Πάμπλο μεσολάβησε για να συναντήσει τον Ανδρέα Παπανδρέου. Και ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ, ευχαριστημένος από τη συζήτηση που είχε με τον Κάρατζιτς τηλεφώνησε στον Πάμπλο την επόμενη και του είπε : «Εσύ κι εγώ αντιστεκόμαστε».
Ο Μιχάλης Ράπτης, τέλος, επισκέφθηκε δυο φορές το Ωνάσειο για να μάθει για την υγεία του Ανδρέα Παπανδρέου. Για τον Πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ ήταν άλλωστε και το τελευταίο μεγάλο του κείμενο, ο πρόλογος ενός βιβλίου για τον Ανδρέα Παπανδρέου που εξέδωσαν τα «Ελληνικά γράμματα».
«Στη διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη», γράφει τον Ιανουάριο του ΄96 ο Ράπτης, «ξέρουμε σήμερα με βεβαιότητα ότι οι αναφορές στο «σοσιαλισμό» και στο πολιτικό και κοινωνικό περιεχόμενο είναι έργο επιμονής του ίδιου του Ανδρέα Παπανδρέου εναντίον πολλών αντιδράσεων τότε».
