Η Κυπρος στο στοχαστρο!

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Το βιβλίο είναι μια καταγγελία του παράνομου και εγκληματικού χαρακτήρα της – μόνο προσωρινώς διακοπείσης – διάσκεψης της Γενεύης, μιας επιχείρησης υφαρπαγής, όπως υποστηρίζει ο συγγραφέας, της συντακτικής εξουσίας του Κυπριακού λαού, που αποβλέπει στην προκαταβολική ακύρωση της δυνατότητάς του να απορρίψει μιαν ανεπιθύμητη λύση σε δημοψήφισμα

Ένα κράτος δεν είναι μόνον ο τύπος του, είναι και η ιδέα του. Κανένα κράτος δεν μπορεί να επιβιώσει επί μακρόν παζαρεύοντας την ίδια την ύπαρξη, την ανεξαρτησία και τον δημοκρατικό χαρακτήρα του και διαπαιδαγωγώντας τους δικούς του πολίτες, αλλά και την παγκόσμια κοινή γνώμη, ότι είναι έτοιμο και πρόθυμο να αυτοδιαλυθεί

 

Του Δημήτρη Γεωργόπουλου

 

Με προλόγους του Μίκη Θεοδωράκη και του Πρέσβη Θέμου Στοφορόπουλου κυκλοφόρησε το τελευταίο βιβλίο για το Κυπριακό του δημοσιογράφου και συγγραφέα Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου με τίτλο «Η Κύπρος στο στόχαστρο» και υπότιτλο «Γιατί θέλουν μια Κύπρο χωρίς ‘Ελληνες» (Αθήνα, εκδόσεις Ινφογνώμων).  «Βιβλίο μάχης» ισοδύναμο με το «Ξύπνα καημένε μου ραγιά», τον ύμνο της Επανάστασης του 1955-59, το χαρακτήρισε ο δημοσιογράφος-αγωνιστής Λάζαρος Μαύρος.

Το βιβλίο είναι μια καταγγελία του παράνομου και εγκληματικού χαρακτήρα τής – μόνο προσωρινώς διακοπείσης – Διάσκεψης της Γενεύης, μιας επιχείρησης υφαρπαγής, όπως υποστηρίζει ο συγγραφέας, της συντακτικής εξουσίας του κυπριακού λαού, που αποβλέπει στην προκαταβολική ακύρωση της δυνατότητάς του να απορρίψει μια ανεπιθύμητη λύση σε δημοψήφισμα. Γι’ αυτό και αρχίζει το βιβλίο του με μια γνωμοδότηση του θεωρούμενου ως εγκυρότερου σήμερα Έλληνα συνταγματολόγου, του Καθηγητή Γιώργου Κασιμάτη, για τη Διάσκεψη. Είναι το μόνο νομικό κείμενο για τη Γενεύη που έχει δημοσιευτεί, καθώς ούτε η κυπριακή, ούτε η ελληνική Κυβέρνηση έχουν δώσει την παραμικρή εξήγηση, γιατί απεδέχθησαν τη διεξαγωγή αυτής της Διάσκεψης.

Νέα «μεγάλη απάτη»

Ταυτόχρονα, ο συγγραφέας επιχειρεί να αποδομήσει μια τεράστια προπαγανδιστική μηχανή που έχει στηθεί από τις Κυβερνήσεις και της Αθήνας και της Λευκωσίας, και τις ξένες δυνάμεις πίσω τους, προκειμένου να κρύψουν ένα μεγάλο ‘Εγκλημα, όπως το χαρακτηρίζει ο ίδιος και ο Μίκης Θεοδωράκης μαζί του, μέσα σε μια νέα «μεγάλη απάτη» («θέλουμε κανονικό κράτος, καταργούμε τις εγγυήσεις, διώχνουμε τα στρατεύματα»), με τη γνωστή τακτική του Γκέμπελς («όσο πιο μεγάλο είναι το ψέμα, τόσο πιο πιστευτό γίνεται»).

Ο συγγραφέας στέκεται ιδιαίτερα στο  θέμα των εγγυήσεων, που είναι πολύ φορτισμένο συναισθηματικά, γιατί παραπέμπει στην εμπειρία της εισβολής του 1974 με επίκληση των εγγυήσεων. Έτσι, όμως, στήνεται μία απάτη, με μηχανική μεταφορά του παρελθόντος στο σήμερα, γιατί δεν είμαστε στα 1974 που η Τουρκία χρειαζόταν τις εγγυήσεις για να επέμβει στο νησί, αλλά στο 2017, όπου ο μόνος που θα μπορούσε να τις χρειαστεί, αν γίνει προτεκτοράτο η Κύπρος, είναι η ίδια η Ελλάδα για να προστατεύσει τους Ελληνοκυπρίους.

Η αποκήρυξη των εγγυήσεων είναι ασφαλώς σκόπιμη, υπογραμμίζει ο συγγραφέας, μόνον αν φτιαχτεί  ανεξάρτητο, δημοκρατικό και κυρίαρχο κράτος. Όταν, όμως, οι προτάσεις Αθήνας και Λευκωσίας οδηγούν, όπως τώρα συμβαίνει, στην εγκαθίδρυση μιας Δικτατορίας Ξένων στο νησί,  τότε η κατάργηση των εγγυήσεων το μόνο που κάνει είναι να καταργήσει το δικαίωμα, την υποχρέωση και τη μόνη νομική δυνατότητα της Ελλάδας να συνδράμει τους Ελληνοκυπρίους, αν απειληθεί εκ νέου η ασφάλεια και η ζωή τους, όπως στο παρελθόν.

Ένα κρυμμένο αποικιακό πρόβλημα

Μια αναμφισβήτητη πρωτοτυπία του βιβλίου είναι ότι εξετάζει τη διαμάχη για την Κύπρο όχι ως αποκλειστικά και μόνο ελληνοτουρκική διαφορά, αλλά ως κρυμμένο αποικιακό πρόβλημα. Αναλύει την τεράστια στρατηγική σημασία της Κύπρου που εξηγεί γιατί δεν έγινε ποτέ δεκτό το αίτημα του λαού της σε αυτοδιάθεση, αλλά ούτε καν και αυτό το ανεξάρτητο κράτος που δημιουργήθηκε το 1960. Ποτέ η Δύση δεν θα αποδεχθεί την Κύπρο ως τουρκικό προτεκτοράτο, υποστηρίζει ο Κωνσταντακόπουλος, γιατί είναι η ίδια που θέλει το νησί για δικό της λογαριασμό και για να το πάρει έβαλε την Τουρκία στο Κυπριακό το 1955 και την προέτρεψε στην εισβολή του 1974, μόνον, όμως, μέχρι του σημείου που είχε εκείνη προκαθορίσει.

Ο συγγραφέας αναδεικνύει στο βιβλίο του την οργανική ενότητα των ελληνικών Δανειακών Συμβάσεων – προγράμματος καταστροφής και υποδούλωσης του ελληνικού λαού, όπως τις χαρακτηρίζει – και των σχεδίων λύσης του Κυπριακού. Εντάσσει τις πιέσεις Νούλαντ, Μέι, Γκουτιέρες κ.λπ. στο πλαίσιο προετοιμασίας νέου μεγάλου πολέμου στη Μέση Ανατολή, μαζί με το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία και τις πρόωρες εκλογές στη Βρετανία (προσπάθεια ανατροπής του Κόρμπιν από την ηγεσία του Εργατικού Κόμματος).

Ο συγγραφέας εντάσσει την επιχειρούμενη «λύση του Κυπριακού», δηλαδή την κατάλυση του κυπριακού κράτους, στις νεο-ολοκληρωτικές τάσεις που εμφανίστηκαν στην ΕΕ, αλλά και δείχνει πως συνδέεται με τη νεοφιλελεύθερη, αντιευρωπαϊκή πολιτική διαρκούς διεύρυνσης της ‘Ενωσης που επέβαλαν οι Αγγλοαμερικανοί και το  ΝΑΤΟ στην ΕΕ, παρά τη θέληση των Ευρωπαίων.

Η «εξίσωση επιβίωσης» των Ελλήνων

Όσο οι Έλληνες της Κύπρου διαθέτουν το νόμιμο, ανεξάρτητο και δημοκρατικό κράτος τους (ή έστω τον τύπο του), οι ξένοι είναι υποχρεωμένοι να συναλλάσσονται μαζί τους. Αν τους το πάρουν, όμως, μέσω της τερατώδους «λύσης» του Κυπριακού που προωθούν Λευκωσία, αλλά και Αθήνα, έχουν κάθε συμφέρον να τους συρρικνώσουν ή και να τους διώξουν από το νησί, υπογραμμίζει ο Κωνσταντακόπουλος, εξ ου και ο υπότιτλος του βιβλίου του, «Γιατί θέλουν μια Κύπρο χωρίς Έλληνες».

Γι’ αυτό, ο συγγραφέας χαρακτηρίζει ως «εξίσωση επιβίωσης» του Ελληνισμού στην Κύπρο, το να παραμείνουν οι Έλληνες υπό την εξουσία «κανονικού κράτους», δηλαδή, όπως εξηγεί, κράτους στο οποίο η πλειοψηφία του πληθυσμού παίρνει τις βασικές αποφάσεις (δημοκρατία), με δικαίωμα στην αυτοάμυνα, τον δικό του στρατό και τη δική του αστυνομία. Υπαγωγή των Ελλήνων σε εξουσία ξένων δικαστών και αξιωματούχων, ξένων στρατών και αστυνομιών, σημαίνει καταστροφή της Κύπρου και δημιουργία προϋποθέσεων για να γίνει το νησί Συρία, εκεί που είναι και με τη σημασία που έχει.

Προς ώρας η Κύπρος σώθηκε, αν και όχι χωρίς απώλειες, γιατί ο Νετανιάχου, ο Τραμπ και ο Ερντογάν δεν τα ‘χουν βρει ακόμα. Αν είχε πετύχει το πραξικόπημα του 2016 και ένα ανδρείκελο τύπου Σίσι κυβερνούσε την Άγκυρα, η Κυπριακή Δημοκρατία θα ήταν ήδη παρελθόν!

Όπως, άλλωστε, τονίζει ο συγγραφέας, ένα κράτος δεν είναι μόνον ο τύπος του, είναι και η ιδέα του. Κανένα κράτος δεν μπορεί να επιβιώσει επί μακρόν παζαρεύοντας  την ίδια την ύπαρξη, την ανεξαρτησία και τον δημοκρατικό χαρακτήρα του και διαπαιδαγωγώντας τους δικούς του πολίτες, αλλά και την παγκόσμια κοινή γνώμη, ότι είναι έτοιμο και πρόθυμο να αυτοδιαλυθεί!

Καίρια υπενθύμιση

Το βιβλίο περιέχει, επίσης, μια σύντομη, αλλά καίρια υπενθύμιση της βασικής στρατηγικής ΗΠΑ και Βρετανίας στο Κυπριακό, των διαρκών προσπαθειών κατάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας που άρχισαν να προετοιμάζονται πριν καν γεννηθεί αυτό το κράτος (!) και εκδηλώθηκαν με ιδιαίτερη δριμύτητα το 1964 (απειλή τουρκικής εισβολής που ματαιώθηκε από τη σοβιετική αντίδραση), το 1974 με το πραξικόπημα του Κίσινγκερ μέσω Αθηνών και Άγκυρας, το 2004 με το σχέδιο Ανάν και τώρα με τη Γενεύη. Ο συγγραφέας στέκεται ιδιαίτερα στον ρόλο του Κίσινγκερ, ανθρώπου που παίζει και σήμερα πρωταγωνιστικό και εγκληματικό ρόλο στην παγκόσμια πολιτική.

Να αναφέρουμε ότι ο συγγραφέας διετέλεσε συνεργάτης του Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, έκανε μια μακρά διεθνή δημοσιογραφική καριέρα, υπήρξε Γραμματέας της Κίνησης Ανεξαρτήτων Πολιτών Σπίθα και ηγετικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο διέκοψε κάθε σχέση τον Ιούλιο 2015, εξαιτίας της περιφρόνησης της λαϊκής εντολής της 5ης Ιουλίου, αλλά και της προηγηθείσης, εγκληματικής άρνησης του κόμματος αυτού να προετοιμαστεί για να φέρει σε πέρας όσα υπεσχέθη προς τον ελληνικό λαό.

Δημοσιεύτηκε στη «Σημερινή» Λευκωσίας στις 20.08.2017