O δημοσιογράφος της εφημερίδας Λεμεσός και του Lemesos TV μίλησε στο Κοσμοδρόμιο για τους νικητές και τους χαμένους των πρόσφατων κυπριακών εκλογών.
Του Βαγγέλη Μαρινάκη
7 Ιουνίου 2021
O δημοσιογράφος της εφημερίδας Λεμεσός και του Lemesos TV Σάκης Στυλιανού μίλησε στο Κοσμοδρόμιο και τον Βαγγέλη Μαρινάκη για τους νικητές και τους χαμένους των πρόσφατων κυπριακών εκλογών, το διακύβευμα της αναμέτρησης και το κατακερματισμένο πολιτικό πεδίο. Ολόκληρη η συνέντευξη στο κανάλι του Lemesos Tv στο YouTube.
Ξεκινώ με το πρώτο από τα ερωτήματα που έχουν μπει μετά τις πρόσφατες κυπριακές εκλογές. Ποιο είναι το κύριο χαρακτηριστικό των προχθεσινών κοινοβουλευτικών εκλογών στην Κύπρο; Η υποχώρηση του παραδοσιακού τρικομματισμού, η άνοδος μικρότερων κομμάτων, η αποχή; Θα ήθελα από μεριάς σας μια πρώτη αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος.
Πρέπει να ξεκινήσω διευκρινίζοντας πως οι κύριες εκλογές στην Κύπρο είναι οι προεδρικές, εκεί που κρίνεται η εκτελεστική εξουσία. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ειδικά το ΑΚΕΛ και το ΔΗΚΟ, είχαν μια λογική ότι οι βουλευτικές εκλογές θα ήταν το πρώτο σκαλοπάτι για τις προεδρικές εκλογές του 2023 και την «προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας» όπως την έχουν ονομάσει, ελπίζοντας πως ο λαός θα τους έδινε μια ξεκάθαρη εντολή που θα προετοίμαζε μια αλλαγή κυβέρνησης. Εδώ και 8 χρόνια να θυμίσω έχουμε κυβέρνηση Δημοκρατικού Συναγερμού , κυβέρνηση δηλαδή της Κεντροδεξιάς.
Όσον αφορά την αντιπολίτευση οι εκλογές είχαν αυτό το περιεχόμενο. Από την πλευρά της κυβέρνησης υπήρχε το διακύβευμα μιας επιβεβαίωσης της πολιτικής που ακολουθήθηκε το προηγούμενο διάστημα, μιας επιβράβευσης για τη διαχείριση της πανδημίας, με την κυβέρνηση να υποστηρίζει πως είχε την καλύτερη διαχείριση της πανδημίας πανευρωπαϊκά. Επίσης στο κυβερνητικό κόμμα τόνιζαν πως είχαν λάβει όλα τα μηνύματα από τον κόσμο τους, ένιωθαν πως υπήρχε μια δυσαρέσκεια και αυτό που είπαν ουσιαστικά ήταν «μην μας τιμωρήσατε, μάθαμε από τα λάθη μας, είμαστε σοφότεροι». Κεντρικό επίσης σύνθημα του Δημοκρατικού Συναγερμού ήταν «σοβαρότητα ή λαϊκισμός».
Από την άλλη είχαμε τα μικρά κόμματα, τα οποία ήθελαν να μπουν στη Βουλή, είτε για να επανεκλεγούν είτε για να κάνουν την είσοδό τους. Δεν είναι πρώτη φορά που έχουμε μικρά κόμματα να μπαίνουν στη Βουλή, είχαμε και στο παρελθόν. Υπάρχουν αναλύσεις που λένε ότι αυτά σε βάθος χρόνου θα αφομοιωθούν είτε με κέντρο βάρους τη Δεξιά, είτε την Αριστερά, είτε το Κέντρο. Υπάρχει κι η αντίληψη ότι με βάση τα όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη κάποια μικρά κόμματα ήρθαν για να μείνουν.
Αλλά το βασικό διακύβευμα ήταν τι θα γίνει το 2023, με την διακυβέρνηση. Αυτό που υπάρχει ως κοινή αντίληψη στην Κύπρο είναι ότι κέρδισε ο Δημοκρατικός Συναγερμός, έχασε η αντιπολίτευση.
Σε αυτό θα ήθελα να εστιάσουμε. Όλοι περίμεναν πως μετά από 8 χρόνια διακυβέρνησης από τον Δημοκρατικό Συναγερμό το ΑΚΕΛ ή το ΔΗΚΟ θα είχαν κάποια οφέλη από τη αναμενόμενη κυβερνητική φθορά. Κατά τη γνώμη σας που αποδίδεται ότι δεν είδαμε μια τέτοια εξέλιξη, αντιθέτως ειδικά προς το ΑΚΕΛ είδαμε μια αποδυνάμωση.
Υπάρχουν δύο εκδοχές που καταλήγουν σε ένα ερώτημα. Η αποδυνάμωση του ΑΚΕΛ οφείλεται σε οργανωτικούς λόγους, το πώς αυτό οργανώθηκε κατά την εκλογική περίοδο, ή σε ιδεολογικούς λόγους, την πολιτική που το κόμμα έχει προτάξει προς τα έξω; Υπάρχει μια βαθιά κρίση στο ΑΚΕΛ που δεν ξεκίνησε το 2021. Παρόλη την αριστερή και κομμουνιστική φρασεολογία διατηρεί μια πολιτική διαχείρισης του συστήματος, έχει κυβερνήσει τον τόπο για δεκαετίες είτε ως κυβέρνηση είτε ως συγκυβέρνηση.
Διαπιστώνετε αν καταλαβαίνω μια σοσιαλδημοκρατικοποίηση.
Αυτό δείχνουν οι αναλύσεις. Και παρόλο που υπάρχουν κάποια στοιχεία που αντιστέκονται σε αυτή τη σοσιαλδημοκρατικοποίηση του κόμματος, έχει γίνει ένα κόμμα διαχείρισης του οικονομικού συστήματος. Και υπάρχει πολύς κόσμος που λέει πως το ΑΚΕΛ δεν έχει πρόταγμα για το σήμερα, δεν έχει κρυστάλλινη φωνή αντιπολίτευσης. Πολλές φορές στην προεκλογική περίοδο είδαμε το ΔΗ.ΚΟ. να είναι πιο προωθημένο αντιπολιτευτικά, πιο καυστικό σε επίπεδο διακηρύξεων και προτάσεων του ΑΚΕΛ. Επιπλέον, το ΑΚΕΛ δεν μπόρεσε να παρουσιάσει μια ολοκληρωμένη οικονομική πρόταση –γιατί εκεί βρίσκεται το διακύβευμα των εκλογών- ώστε να πείσει πως έχει εναλλακτική πρόταση. Την ίδια στιγμή ο Δημοκρατικός Συναγερμός είχε χτυπήσει «κόκκινο συναγερμό» ως προς την ενεργοποίηση των μελών του και αξιοποιώντας την σχέση του με τα ΜΜΕ, έπεισε ότι αξίζει ο κόσμος να του δώσει ακόμη μια ευκαιρία.
Από όσα μου λέτε το ΑΚΕΛ επί της ουσίας δεν συνήλθε ποτέ ουσιαστικά από την περίοδο διακυβέρνησης Χριστόφια. Δείχνει να μην έχει βρει ακόμη τι κόμμα θέλει να είναι, φαίνεται να αντιμετωπίζει ταυτοτικό πρόβλημα.
Είναι αλήθεια. Η διακυβέρνηση Χριστόφια αποτιμάται αρνητικά για την πλειονότητα του κόσμου, παρά τα θετικά που τις αναγνωρίζονται ιδίως σε ό,τι αφορά τις μεταρρυθμίσεις σε κοινωνικό επίπεδο. Εξού και δεν επαναδιεκδίκησε την προεδρία ο Δημήτρης Χριστόφιας.
Επειδή το ΑΚΕΛ έχει συνέδριο 2-4 Ιουλίου, έχει ξεκινήσει μια μεγάλη συζήτηση αν το πρόβλημα του ΑΚΕΛ είναι πρόβλημα επικοινωνίας και ηγεσίας αποκλειστικά ή πολιτικής. Υπάρχει μια μεγάλη μειοψηφία εντός ΑΚΕΛ που λένε ότι δεν είναι η επικοινωνία το πρόβλημα και μια άλλη μερίδα εντός ΑΚΕΛ και φίλων του κόμματος να γίνει το ΑΚΕΛ-Νέες Δυνάμεις, να γίνει περισσότερο Νέες Δυνάμεις αν θέλετε, ένα κόμμα πιο μεταρρυθμιστικό, του 21ου αιώνα όπως λένε. Υπάρχει επίσης διαφωνία αν το ΑΚΕΛ πρέπει να κάνει ένα κλειστό συνέδριο, να μιλήσει έξω από τα δόντια αλλά με τα μέλη του κόμματος, υπάρχει μια άλλη μερίδα που προτείνει το ΑΚΕΛ να ανοιχτεί στην κοινωνία και σε νέες ιδέες.
Περνώ στην περίπτωση του ΕΛΑΜ, που θεωρείται ο μεγάλος νικητής των εκλογών. Ποια ήταν η κύρια αιτία αύξησης των ποσοστών του; Το ευνόησε η όλη κουβέντα περί διαφθοράς;
Όταν έγινε η δίκη της Χρυσής Αυγής τον Οκτώβρη, όλοι πίστευαν ότι έφτασε η ώρα ο Γενικός Εισαγγελέας να μελετήσει την οργάνωση του ΕΛΑΜ και τη σύνδεσή τους με τη Χρυσή Αυγή –κατά τα δικά τους λεγόμενα, ο Χρήστου, ο ηγέτης του ΕΛΑΜ, έλεγε «είμαστε η ΧΑ Κύπρου»- μετά από μια εβδομάδα ήλθε στην δημοσιότητα το βίντεο του Al Jazzera, όπου βλέπαμε με ήχο και εικόνα τη διαφθορά, τη διαπλοκή και τον διασυρμό ολόκληρης της χώρας με την υπόθεση των χρυσών διαβατηρίων.
Αν θυμάστε το βίντεο, εκτός του προέδρου της Βουλής, τον κ. Συλούρη που ανήκει στον χώρο της Δεξιάς, πρωτοστατούσε βουλευτής του ΑΚΕΛ, ο κ. Τζιοβάνι από την Αμμόχωστο, ο οποίος αναγκάστηκε, σύρθηκε ουσιαστικά σε παραίτηση και αποχώρηση. Εκεί λοιπόν που το ΕΛΑΜ βρισκόταν στη γωνία, την στιγμή που έμπαιναν στον Κορυδαλλό όλοι οι εγκληματίες νεοναζί, έμεινε στο απυρόβλητο και ανέπτυξε μια επιχειρηματολογία ότι «όλοι ίδιοι είστε, είτε Δεξιά είτε Αριστερά, έχουν λερωμένη τη φωλιά τους». Και ύστερα εκμεταλλευόμενοι την πανδημία και τις συνέπειές της και την οικονομική κρίση προσπάθησαν και κατόρθωσαν να κεφαλαιοποιήσουν την δυσαρέσκεια που ένιωσε ο κόσμος, αυξάνοντας τις έδρες τους στη Βουλή και τα ποσοστά τους.
Η ενίσχυση των μικρότερων κομμάτων, η αύξηση της αποχής είναι σημάδια ότι έχουμε περάσει σε μια νέα φάση για την πολιτική ζωή της Κύπρου; Γιατί υπάρχει η αίσθηση ότι έχουμε πια απομακρυνθεί από τις μονοθεματικές εκλογές που είχαν ως βάση συζήτησης αποκλειστικά το Κυπριακό με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πολιτικές εξελίξεις.
Αλήθεια είναι πως στις βουλευτικές εκλογές του 2021 το κύριο θέμα που απασχόλησε ήταν η οικονομία. Μετά η πανδημία, η διαχείρισή της και η διαφθορά. Το κυπριακό έμεινε για πρώτη φορά εκτός της συζήτησης των εκλογών, πέρα από σποραδικές συζητήσεις των δύο μεγαλύτερων κομμάτων. Αυτό δείχνει πολλά. Ίσως, η αποτυχία της Γενεύης, η στασιμότητα εδώ και 3,5 χρόνια στο Κυπριακό, να έχει ωθήσει πολύ κόσμο να πει «47 χρόνια δεν λύθηκε το Κυπριακό, ας κοιτάξουμε τι συμβαίνει στο σπίτι μας, με τις δουλειάς μας, τι συμβαίνει με τη διαφθορά». Παρόλα αυτά πολλά κόμματα, ειδικά το ΑΚΕΛ και ο σχηματισμός Αμμόχωστος για την Κύπρο υποστήριζαν πως διχοτόμηση και διαφθορά πάνε χέρι-χέρι. Δηλαδή ότι το Κυπριακό δεν λύνεται για να συνεχίζουν να πλουτίζουν συγκεκριμένοι οικονομικοί κύκλοι στην Κύπρο.
Πηγή:kosmodromio.gr
