Πάτρα 23-9-2020
Αγαπητοί συμπολίτες & συμπατριώτες,
Σήμερα ο λαός μας καλείται (σε συνθήκες που καθημερινά θα επιδεινώνονται) να ξεκινήσει ένα έργο ανασύνταξης τιτάνιο, που λαμβάνει χαρακτήρα καθοριστικό ακόμη και για την ύπαρξη & την ιστορική του συνέχεια, μέσα στα συντρίμμια της μνημονιακής επέλασης, με 600.000 μορφωμένους νέους να έχουν ξεκινήσει μια σύγχρονη Οδύσσεια στις ‘αγορές’ της άγριας δύσης, μακριά από την πατρίδα μας, την πανδημία covid-19 να χτυπάει καίρια την υγεία και την οικονομία και με δύο τεράστιες γεωπολιτικές απειλές να χάσκουν στα ανατολικά (μεταναστευτικό & νέο-οθωμανισμός).
Ειδικά σε ότι αφορά την κλιμακούμενη γεωπολιτική κρίση με την Τουρκία, γίνεται κάθε μέρα όλο και περισσότερο φανερός ένας βρώμικος έξωθεν εκβιασμός του ελληνικού λαού ώστε:
–είτε να δεχθεί αμαχητί έναν οδυνηρό γεωπολιτικό ακρωτηριασμό.
–είτε να συρθεί σε έναν εντελώς αχρείαστο πόλεμο (το παρουσιάζουν ως επικείμενο… θερμό επεισόδιο) με την Τουρκία, για λογαριασμό τρίτων.
Τα μαρτύρια, λοιπόν, και οι δοκιμασίες που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε προσομοιάζουν με αυτά του θρυλικού προγόνου μας, του Οδυσσέα.
Μπορεί, άραγε ο λαός μας ; Μπορούμε να τα καταφέρουμε ; Δεν θα το μάθουμε αν δεν αντιμετωπίσουμε κατάματα αυτό που μας καταστρέφει, που μας απειλεί.
Τις δυνάμεις του κάθε άνθρωπος και κάθε λαός τις μαθαίνει τη στιγμή που τις φέρνει στην επιφάνεια, που τις προσφέρει στον αγώνα.
Σε αυτή ακριβώς τη βάση, η δική μας πρωτοβουλία πολιτών της Πάτρας, συντάξαμε αυτή την ανοιχτή επιστολή για να παρέμβουμε στο ιστορικής σημασίας διακύβευμα των ημερών μας, ευελπιστώντας στην αλληλεπίδραση με όλες τις άλλες ζωντανές δυνάμεις του λαού μας που θα θελήσουν και αυτές να πάρουν θέση στις ιστορικές προκλήσεις του παρόντος και όχι την αυτοκαταστροφική θέση του …τηλεθεατή.
Υπενθυμίζουμε:
1) Το βασικό εθνικό έγκλημα που έχει συντελεστεί είναι η δια της βίας μετατροπή της πατρίδας μας, σε πλήρη χρεοδουλοπαροικία με ανελεύθερο (ολιγαρχικό, ψευδεπίγραφα δημοκρατικό) καθεστώς και με άμεσα αποτελέσματα της δεκαετίας που πέρασε:
– 500.000 νέοι άνθρωποι ήδη μετανάστευσαν βιαίως (εκδιώχθηκαν) από την χώρα
– 1.500.000 άνθρωποι απολύθηκαν
– 200 % αύξηση της Ανεργίας
– 40 % των επιχειρήσεων έκλεισαν
– 20 % μείωση του ΑΕΠ
– 40 % μείωση μισθών & 45% μείωση συντάξεων
– 98 % αύξηση ποσοστού φτώχειας
– Εκθετική αύξηση ποσοστού κατάθλιψης και συγγενών παθήσεων ή διαταραχών
– 45 % αύξηση παιδικής θνησιμότητας
– τεράστια αύξηση των αυτοκτονιών (με ηλικιακή αιχμή 40-55 ετών)
2) Οι υπεύθυνοι πολιτικοί & πολιτειακοί παράγοντες (δηλ. όσοι μέχρι και σήμερα υπέγραψαν και υπογράφουν τα σχετικά Μνημόνια, Δανειακές συμβάσεις, «νόμους», Πράξεις νομοθετικού περιεχομένου κ.λ.π.) έχουν διαπράξει εσχάτη προδοσία.
Ο ελληνικός λαός οφείλει να διατηρήσει στη μνήμη του και στην πολιτική του ιστορία αυτή την οδυνηρή πραγματικότητα, όχι για λόγους αντεκδίκησης ή οτιδήποτε παρόμοιο, μα για τον απλούστατο λόγο ότι ουδέποτε θα καταφέρει να προχωρήσει στην εθνική & κοινωνική του απελευθέρωση αν δεν κλείσει αυτούς τους οδυνηρούς λογαριασμούς (γερμανικές επανορθώσεις Β’ παγκοσμίου πολέμου, εγκληματικές δανειακές συμβάσεις της περιόδου 2010- 2020 κλπ).
3) To ελληνικό δημόσιο «χρέος» εμφανίζεται σήμερα 360 δισ. ευρώ (όταν το ΑΕΠ της Ελλάδος είναι 180 δις ευρώ περίπου) ενώ το έτος 2010, πριν το πρώτο Μνημόνιο, το δημόσιο χρέος ήταν στα 320 δισ. ευρώ και το ελληνικό ΑΕΠ στα 220 δισ. ευρώ !
Πώς είναι δυνατόν (ακόμη και με όρους τοκογλυφίας) το αποκαλούμενο δημόσιο χρέος της χώρας μας να εμφανίζεται σήμερα 40 δισ. ευρώ μεγαλύτερο από ότι πριν τα Μνημόνια και, την ίδια στιγμή, το ΑΕΠ να είναι 40 δισ. ευρώ μικρότερο ;
Και, βέβαια, οι «αγορές» κρίνουν ότι τώρα μπορούμε να βγούμε στις Αγορές, ενώ δεν μπορούσαμε να βγούμε το 2010 !
Δηλαδή η παγκόσμια χρηματοπιστωτική μαφία ισχυρίζεται ότι δημιουργώντας (εκ του μηδενός) Κεφάλαια (δηλαδή δανείζοντας τα Κράτη αέρα κοπανιστόν) έχει να λαβαίνει από κάθε ανήλικο (ή αγέννητο) παιδί στην Ελλάδα, περί τα 35.000,00 € τα οποία κάθε μέρα που περνάει θα … αυξάνονται και για αυτό μας το κατόρθωμα που το βαφτίζουν «κανονικότητα» μας δίνουν και συγχαρητήρια !!
Επομένως βασική μας απαίτηση πρέπει να είναι η ενεργοποίηση της διαδικασίας της Σεισάχθειας (άμεση παύση πληρωμών, λογιστικός έλεγχος και δομική αναδιάρθρωση του δήθεν «δημόσιου» χρέους) και αντίστοιχη στοχευμένη διαδικασία για την αναδιάρθρωση των ιδιωτικών χρεών των νοικοκυριών & επιχειρήσεων προς τους τοκογλύφους τραπεζίτες & ομίλους, με κύρια πολιτική κατεύθυνση την προστασία της πρώτης κατοικίας και την άμεση εμπέδωση αισθήματος ασφάλειας και κοινωνικής ηρεμίας στον επί δεκαετία εξανδραποδιζόμενο ελληνικό λαό.
4) Η πανδημία covid-19 φανέρωσε το πάνω όριο του «ενδιαφέροντος» που έχει η άρχουσα οικονομική & κομματική ελίτ της χώρας για τις τύχες του ελληνικού λαού: Αν πρόκειται είτε να κερδοσκοπήσει (ή τουλάχιστον να μην βάλει ούτε ευρώ, ούτε δολάριο από την τσέπη της) έχει καλώς, επιτρέπει και καμιά υγειονομική επιτυχία και τίποτε χάπενινγκς με «παλαμάκια» στους γιατρούς του ΕΣΥ.
Μόλις ζορίζουν λιγάκι τα πράγματα, τότε «ο καθένας για την πάρτη του», «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», οι έχοντες με τους έχοντες και η πλέμπα με την πλέμπα.
Αν μάλιστα μπορούν να κλείσουν και καμιά «άριστη» μπίζνα οι «άριστοι» …Σκοιλελικικού… με τους «άριστους» της κυβέρνησης, ακόμα καλύτερα.
Οι περίφημες μάσκες – μαξιλαροθήκες των 6.000.000,00 € της κυβέρνησης ΝΔ αποτελούν μνημείο τυχοδιωκτικής κομματικής κατάντιας που μόνο με τις πιο χυδαίες στιγμές της ΠΑΣΟΚικής και ΣΥΡΙΖΑϊκής λουμπεναρίας μπορεί να συγκριθεί.
5) Και φτάνουμε στην πιο άμεση και σοβαρή κρίση του παρόντος: τη γεωπολιτική κρίση του ελληνισμού (Ελλάδας & Κύπρου) με την Τουρκία.
Ο ελληνισμός συγκροτείται από δύο κράτη και επομένως ο ελληνικός λαός που ζεί στην Ελλάδα & στην Κύπρο περιμένει αυτό να εκφράζεται σε κάθε ευκαιρία ή πρόκληση.
Αμ δε ! Και μόνο αυτή η υπενθύμιση δεν αρέσει καθόλου στην Ελλαδική και Κυπριακή άρχουσα οικονομική ελίτ, όπως αποδείχθηκε και στην προχθεσινή ευρωπαϊκή Σύνοδο όπου τα δύο κράτη λειτούργησαν σαν δύο εντελώς άσχετες (σχεδόν αντίπαλες) κρατικές οντότητες !!.
Τα …δωδεκάρια συμπαράστασης τα κρατούν μόνο για την Eurovision.
Η μέν κυβέρνηση Αναστασιάδη δηλώνει όπου σταθεί και όπου βρεθεί ότι …ευτυχώς (!!) που η Κύπρος δεν έχει στρατιωτική ισχύ (κατασπατάλησαν μέχρι και τα χρήματα του ειδικού Ταμείου που προορίζονταν για την ενίσχυση της εθνικής Άμυνας !!) και περιμένει έπειτα από το κράτος της Ελλάδας να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά κάθε φορά που οι επιχειρηματικές τους φαντασιώσεις για μετατροπή της Κύπρου σε πετρελαϊκό και φορολογικό El Dorado διαψεύδονται στο …πεδίο από τα τουρκικά γεωτρύπανα και πολεμικά πλοία.
Η δε κυβέρνηση της ΝΔ πιστή στην παράδοση του …εθνάρχη (η Κύπρος κείται μακράν) συνεχίζει την αμερικανόδουλη «πολιτική» των Γ.Α.Π. – Τσίπρα – Κοτζιά, ευελπιστώντας (απ’ ό,τι φαίνεται) να εισπράξει και από τον Ταγίπ Ερντογάν παρόμοια «εύσημα» σαν αυτά που έδωσε προσωπικά στον Κυριάκο Μητσοτάκη ο ευγνώμων «βορειομακεδόνας» Ζόραν Ζάεφ για τη συμφωνία των Πρεσπών.
Υπάρχει εδώ ένα λεπτό σημείο, μια καθόλου ασήμαντη «λεπτομέρεια» που κάθε Έλληνας, βέβαια, κατά βάθος την γνωρίζει, παρότι ξοδεύονται δισεκατομμύρια στα ΜΜΕ παγκοσμίως ώστε αυτή η «λεπτομέρεια» να προφυλάσσεται (όσο είναι δυνατόν) στα παρασκήνια:
Κάθε κομμάτι, κάθε κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας που γκριζάρεται ή πετσοκόβεται, δεν αποδίδεται, τελικά, στην Τουρκία αλλά στο ΝΑΤΟ ή για να το περιγράψουμε ακόμη καλύτερα: αποδίδεται στη Μαφία των ισχυρών του χρήματος (ΗΠΑ, Ισραήλ, Γερμανία, Αγγλία) μέσω του ΝΑΤΟ, με μοχλό το ΝΑΤΟ (και την ΕΕ αλλά και τους υπόλοιπους αντίστοιχους οργανισμούς, λέσχες και ευαγή ιδρύματα).
Τόσο οι επεμβάσεις στην Κύπρο, όσο και τα γκριζαρίσματα τύπου Ιμίων κλ.π., σκοπό έχουν να μεταβιβάσουν τα εν λόγω δικαιώματα, διελεύσεις, FIR, θαλάσιες ζώνες κ.λ.π. όχι βέβαια στην Τουρκία (που θα την ισχυροποιούσε ανεξέλεγκτα) αλλά στις χρηματοθυρίδες της Αυτοκρατορίας (αυτής που οι ίδιοι ονομάζουν «Δύση») μέσω της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Αυτό σχεδιάζεται τις ερχόμενες εβδομάδες στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο.
Ειδικά για την Κύπρο μεθοδεύεται εκ νέου (βλ. σχέδιο Ανάν 2004, Γενεύη & Κράν Μοντανά 2017) η κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η μετατροπή του νησιού σε Μη Κράτος, σε προνομιακό προτεκτοράτο της «Δύσης» με ιδιοκτήτες τις ΗΠΑ, Ισραήλ και Αγγλία και …θυρωρό την Τουρκία.
Ο Δ. Κωνσταντακόπουλος προειδοποιούσε, αλλά και πάλι προειδοποιεί: «…Το σχέδιο Ανάν αφαιρούσε την κυριαρχία επί της Κύπρου από τον κυπριακό λαό, τον μόνο που νομίμως είχε το δικαίωμα να την ασκήσει και την απέδιδε σε Τρεις ξένους Δικαστές και μια πληθώρα ξένων αξιωματούχων που θα διόριζε ο ίδιος ο εκάστοτε γραμματέας του ΟΗΕ Ανάν και θα διόριζαν τους διαδόχους τους
Με δεδομένους τους διεθνείς συσχετισμούς ισχύος, τότε όπως και τώρα, οι Τρεις Δικαστές και υπόλοιποι αξιωματούχοι δεν θα μπορούσαν παρά να εκφράζουν τις τρεις χώρες που ασκούσαν και ασκούν καθοριστική πολιτική στον Γ.Γ. του ΟΗΕ στα θέματα της Αν. Μεσογείου δηλαδή τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Βρετανία και το Ισραήλ, την Αυτοκρατορία δηλαδή, των οποίων εμμέσως γινόταν έτσι προτεκτοράτο, αποικία η Κύπρος.
Η Τουρκία διατηρούσε πολύ σημαντικά δικαιώματα επί της νήσου, όχι όμως το νόμιμο δικαίωμα να την ελέγχει.
Όπως έχουμε εξηγήσει επανειλημμένως, εις ιδιοτελή ώτα μη ακουόντων, δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο δισεκατομμύριο, να επιτρέψει η Αυτοκρατορία στην Τουρκία τον έλεγχο της Κύπρου. Η Κύπρος δεν είναι Αλεξανδρέττα. Είναι ένα από το σημαντικότερα στρατηγικά σημεία του πλανήτη και ελέγχει όλη την Αν. Μεσόγειο.
Για τον εαυτό τους τη θέλουνε και γι’ αυτό οργανώσανε την εισβολή του 1974.
Η ρύθμιση του Ανάν δεν θα οδηγούσε πιθανότατα σε καμία συμφιλίωση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, αλλά σε νέες ένοπλες αντιπαραθέσεις στο νησί, λόγω του πολύ άδικου χαρακτήρα της και του νομικού κομφούζιου των σχέσεων κυριαρχίας που εγκαθιστούσε.
Οι αντιπαραθέσεις θα ενδυνάμωναν τον αποικιακό ρόλο (Διαίρει και Βασίλευε) που εγκαθιστούσε το Σχέδιο.
Θα δημιουργούσε επίσης ισχυρό κίνητρο στον αποικιοκράτη να οργανώσει την έξοδο του γηγενούς πληθυσμού, ώστε να παγιώσει εις το διηνεκές την κυριαρχία του.
Και θα καθιστούσε την Ελλάδα όμηρο των δυνάμεων (ΗΠΑ, Βρετανία, Ισραήλ, Τουρκία) από τις οποίες θα εξηρτάτο η επιβίωση των Ελλήνων της Κύπρου.
Θα πηγαίναμε σε μια Κύπρο χωρίς Έλληνες, όπως πάμε τώρα σε μια Ελλάδα χωρίς Έλληνες. Συμβαίνει ήδη η σταδιακή συρρίκνωση του ελληνικού πληθυσμού και στην Κύπρο και στην Ελλάδα, με την «φροντίδα» των κυρίαρχων δυτικών δυνάμεων, της «Αυτοκρατορία», δια των πολιτικών που επέβαλαν (σ.σ. μνημόνια, δανειακές συμβάσεις, λεηλασία του ελληνικού κράτους, των φυσικών και ανθρώπινων, πόρων, αυτοκτονίες, βίαιη μετανάστευση των νέων ελλήνων, συρροή παράνομων μεταναστών, βίαιη δημογραφική συρρίκνωση)….»
Βέβαια, τα καλολαδωμένα ΜΜΕ (με πλήθος αναλυτών, γεωπολιτικών καθηγητάδων, ΑΟΖολόγων και Cia) προσπάθησαν επί τρείς μήνες να μας πείσουν ότι οι ΗΠΑ έφυγαν (!!) από τη Μεσόγειο και …τραβάνε κατά την Κίνα (!!). Τώρα βέβαια που ο ΥΠΕΞ Πομπέο έπιασε το μικρόφωνο και ..ανέβηκε στην πίστα για να τραγουδήσει, δεν μπορούν να τον κρύβουν και να λένε τέτοια παπατζιλίκια, αλλά θα χορτάσουμε: από τη μία μεριά τουρκοφαγικές militaire αναλύσεις επιπέδου Κυριάκου Βελόπουλου και, από το «αντίπαλο» ιδεολογικό μπλόκ, μειλίχιους κοσμοπολίτες «φιλειρηνιστές» αναλυτές (ο Φώτης Κουβέλης τι να κάνει άραγε ;).
Για να το πούμε όσο πιο απλά γίνεται: Το παιχνίδι είναι στημένο.
Δεν θα μπαίναμε στον κόπο, όμως, να συντάξουμε αυτή τη Διακήρυξη αν μας ενδιέφερε μόνον το τι κάνουν ή τι δεν κάνουν οι ελίτ, οι ολιγαρχίες, οι μαφίες και οι μηχανισμοί τους.
Εμείς, μιάς και είμαστε μια ομάδα από απλούς έλληνες πολίτες, ενδιαφερόμαστε για το τι μπορεί και για το τι πρέπει να κάνει ο λαός μας, καθώς και για τους τρόπους με τους οποίους εμείς μπορούμε να συμβάλουμε.
Τίποτε περισσότερο, αλλά και τίποτε λιγότερο.
Η κρίση με την Τουρκία (Πόλεμος & Ειρήνη)
«…Μα αυτό και όλα τα προηγούμενα που αναφέραμε είναι ‘ειδικά θέματα’ και εμείς οι …κακόμοιροι δεν ξέρουμε από αυτά….».
Προφανώς και είναι ειδικά θέματα, άλλωστε σήμερα με την εξωφρενική επιστημονική & τεχνολογική πρόοδο και τη συνακόλουθη τερατώδη εξειδίκευση, όλα τα θέματα έχουν μετατραπεί σε «ειδικά» ή για να ακριβολογούμε, παρουσιάζονται στις κοινωνίες ως «ειδικά».
Προφανώς και δεν είναι δυνατόν ένας έλληνας πολίτης να γνωρίζει όλες τις τεχνικές λεπτομέρειες π.χ. για τον τρόπο λειτουργίας των «Αγορών», των funds και σού ’πα μού ΄πες, μπορεί όμως (και έχει ιερό δικαίωμα & καθήκον να το κάνει) να σταθεί ορθός στα πόδια του και να θέσει το Ερώτημα: δε μου λέτε ρε λαμόγια, εγώ δε σκαμπάζω από οικονομικά, όμως στα σοβαρά θέλετε να με πείσετε ότι είναι δυνατόν η χώρα μου να χρεοκόπησε το 2010 (με τον ίδιο τον πρωθυπουργό της να την υποτιμά και να υβρίζει τον ελληνικό λαό) και να μας βάλατε δια της ωμής βίας σε κάποια περιβόητα «μνημόνια», εμείς ακολουθήσαμε κατά γράμμα (σε βαθμό αυτοκαταστροφικής βλακείας & υπακοής) ό,τι και αν μας ζητήσατε να κάνουμε, όσο οδυνηρό και παράλογο και αν ήταν, και έρχεστε σήμερα μετά από δέκα χρόνια να μας πείτε ότι όλα αυτά έγιναν για να «σας» χρωστάμε ακόμη περισσότερα ;
Ο διάολος θα σας πάρει…
(Όπως είπαμε και πιο πρίν, το αποκαλούμενο δημόσιο «χρέος» της χώρας μας εμφανίζεται σήμερα 40 δισ. ευρώ μεγαλύτερο από ότι πριν τα Μνημόνια και, την ίδια στιγμή, το ΑΕΠ είναι 40 δισ. ευρώ μικρότερο !! )
Το ίδιο πρέπει να κάνουμε στα ελληνοτουρκικά ζητήματα, το ίδιο στη σχέση μας με τα άλλα κράτη (και ειδικά τις Η.Π.Α.), το ίδιο σε όλα τα ζητήματα της κοινωνικής & εθνικής μας ζωής.
Όπως έλεγε ο Μπέρτολτ Μπρέχτ:
Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι
κηρύχνουν τη λιτότητα
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματα
ζητάνε θυσίες
Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους
για τις «μεγάλες εποχές» που θα’ ρθουν…
Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο
λένε πως η τέχνη να κυβερνάς (η πολιτική)
είναι πολύ «δύσκολη» για τους ανθρώπους του λαού
Εμείς λοιπόν σαν ομάδα πολιτών, δεν θεωρούμε πως η πολιτική είναι πολύ «δύσκολη» για τους ανθρώπους του λαού και απευθύνουμε τα παρακάτω ερωτήματα:
1) Τα μνημόνια (δανειακές συμβάσεις, μεσοπρόθεσμα προγράμματα κλπ) της δεκαετίας 2010-2020 είχαν και ποιά ακριβώς επίπτωση στις αμυντικές δαπάνες και στην εν γένει αμυντική θωράκιση της πατρίδας μας και αν ναι, με ποιά λογική και ποιά νομιμότητα κρίθηκαν (από τον Άρειο Πάγο και δια της σημερινής Προέδρου της δημοκρατίας κ. Αικ. Σακελλαροπούλου) ως δήθεν «συνταγματικά» ;
Εάν οι δαπάνες (συντήρησης πολεμικών αεροσκαφών, προμήθειες ανταλλακτικών, αναβάθμιση πολεμικού στόλου) που γίνονται σήμερα σε καθεστώς πίεσης, συναγερμού και ετεροχρονισμένου καταναγκασμού, όφειλαν (για την προστασία της έσχατης εθνικής ασφάλειας του ελληνικού κράτους) να έχουν γίνει την προηγούμενη δεκαετία και δεν έγιναν, τι είδους «συνταγματικότητα» απολάμβαναν τα επαχθή & απεχθή μνημόνια και ποιοί είναι οι υπεύθυνοι για την υπογραφή, νομιμοποίηση και εφαρμογή τους ;
2) Για ποιόν λόγο η ελληνική κυβέρνηση δεν προχωρά σε άμεση ενημέρωση της διεθνούς κοινότητας (της ΕΕ και των αυτοαποκαλούμενων «θεσμών» – δανειστών & εταίρων) για την Συνταγματική της υποχρέωση να προστατεύσει κατά προτεραιότητα τον ελληνικό λαό και όχι τις «αγορές», επομένως θα αναγκαστεί να προχωρήσει άμεσα σε παύση πληρωμών των δόσεων του περιβόητου αυτού τοκογλυφικού χρέους, προκειμένου να διαθέσει κατεπειγόντως τα ποσά αυτά για να προστατεύσει την εθνική της ακεραιότητα και την ασφάλεια των ελλήνων πολιτών ;
Υπάρχουν ή όχι συνταγματικά προβλεπόμενες ευθύνες για τους πολιτικούς παράγοντες που θέτουν την εξυπηρέτηση λογιστικών οικονομικών «υποχρεώσεων» της χώρας πάνω από τις εκ του Συντάγματος προβλεπόμενες πρόνοιες που αφορούν στην ίδια την ύπαρξη και επιβίωση του ελληνικού κράτους ;
3) Ποιός ακριβώς θα «καρπωθεί» το οικονομικό όφελος (αν ποτέ προκύψει, λόγω του μεγάλου βάθους όπου φαίνεται να βρίσκονται τα περιβόητα κοιτάσματα) ;
Ο ελληνικός λαός ή μια παρέα «νταβαντζήδων» ολιγαρχών, όπως τους αποκαλούσε ο πρώην πρωθυπουργός Κων/νος Καραμανλής ;
Έχουμε φθάσει στα πρόθυρα μιάς ολέθριας πολεμικής σύγκρουσης, εκτός των άλλων για να βοηθήσουμε πέντε ελληνικούς ολιγαρχικούς «ομίλους» να αυξήσουν γεωμετρικά τα κέρδη τους ;;
Γιατί, άραγε, κανείς δεν συνδέει το όποιο τυχόν (μικρό, μεγάλο ή τεράστιο) προσδοκώμενο όφελος, απ’ ευθείας με την ανασύνταξη του ελληνικού ΑΕΠ και την άμεση οικονομική ανακούφιση του ελληνικού λαού ;
Να θυμίσουμε ότι οι έλληνες πολιτικοί που υπέγραψαν τα μνημόνια χωρίς καν να τα διαβάσουν έχουν υπογράψει τη δέσμευση των όποιων τέτοιων κερδών για την «εξυπηρέτηση των δανείων» !! Ποιών δανείων άραγε;
Αυτών που όσο περισσότερο τα «εξυπηρετείς» τόσο περισσότερο …αυξάνονται ;;!!
4) Υπάρχουν ή όχι πολιτικές και εθνικές ευθύνες πολιτικών προσώπων και υπηρεσιακών παραγόντων της Ελλάδας (πρωτίστως της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ) για την επιδείνωση (έως και πλήρη διακοπή) των διπλωματικών σχέσεων της χώρας μας με κρίσιμους γεωπολιτικούς συμμάχους (Ρωσία, Συρία κ.λ.π.) στη βάση αυθαίρετων ερμηνειών & ενεργειών και πάντως σε αντίθεση με τη βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού ;
Για ποιόν λόγο π.χ. δεν λειτουργεί στην Ελλάδα η πρεσβεία της Συρίας, ενέργεια που από μόνη της θα μπορούσε να ελέγξει και μειώσει τις μεταναστευτικές ροές προς τη χώρα μας σε ποσοστό της τάξης του 50 % μέσω της διαδικασίας ελέγχου και ταυτοποίησης μεταναστών από κάθε άκρη του πλανήτη που, κατά χιλιάδες, δηλώνουν «Σύριοι πρόσφυγες» με την είσοδό τους στην Ελλάδα και ισχυρίζονται ότι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους έχασαν τα χαρτιά και την ταυτότητά τους, αλλά όχι και το …κινητό τους τηλέφωνο ;
5) Οι αμυντικές συμφωνίες και συμμαχίες (ΝΑΤΟ και ΕΕ) που έχει συνάψει το ελληνικό κράτος και η εκχώρηση ελληνικού εδάφους για τη δημιουργία ξένων στρατιωτικών βάσεων ισχύουν σήμερα ή όχι ; Το καθεστώς διευκολύνσεων και παραχωρήσεων προς το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, τη Μ. Βρετανία και το Ισραήλ είναι μονομερές ;
Η Ελλάδα έχει μόνο υποχρεώσεις, όχι και δικαιώματα ;
Η χώρα μας έχει μέχρι σήμερα τιμήσει όλες της τις υποχρεώσεις (οικονομικές και επιχειρησιακές, σε βαθμό υπερβάλλοντος ζήλου μάλιστα) στο πλαίσιο των παραπάνω συμφωνιών. Ποιός εξουσιοδότησε και ποιός επιτρέπει στην ελληνική κυβέρνηση να αγνοεί προκλητικά την απαίτηση των ελλήνων πολιτών για ανταπόδοση των αντίστοιχων δεσμεύσεων (παροχή άμυνας, ειρήνης και ασφάλειας) από τα αντισυμβαλλόμενα μέρη ;
6) Ποιος δίνει το δικαίωμα στο ελληνικό Σύστημα Εξουσίας (κράτος, ΜΜΕ, πρεσβείες) να προπαγανδίζει με εξοργιστικό τρόπο ότι δήθεν οι Η.Π.Α. «αποχωρούν» από την Μεσόγειο και πάνε βόλτα για την Κίνα & τον Ινδικό ωκεανό, την ίδια στιγμή που ο ΥΠΕΞ κ. Πομπέο (δηλαδή ο αντίστοιχος σημερινός Χ. Κίσινγκερ, σύμφωνα με την πολιτική που υπηρετεί και πρεσβεύει) αλωνίζει κυριολεκτικά τις τρείς χώρες ;
Πόσες φορές ακόμη θα πρέπει να επιτραπεί στις Η.Π.Α. και τους συνοδοιπόρους της να χρησιμοποιήσουν την Ελλάδα με σκοπό να διενεργηθεί ένας πόλεμος (ή μια μείζονα κρίση) μόνο και μόνο για να εξυπηρετηθούν τα δικά τους συμφέροντα (με το αδιανόητο τίμημα να πληρώνεται από τους λαούς της Ελλάδας & της Κύπρου) ;
Με ποιό δικαίωμα το ελληνικό Σύστημα Εξουσίας παραμυθιάζει με τον πλέον χυδαίο τρόπο τον ελληνικό λαό ότι δήθεν ο κ. Πομπέο και ή Παγκόσμια Αυτοκρατορία εργάζονται νυχθημερόν για λογαριασμό της ειρήνης ; Με ποιόν ακριβώς τρόπο εργάζονται για την …ειρήνη ;
Μήπως με αυτόν που έβγαλαν από τη μέση (με το γνωστό μαφιόζικο χτύπημα) τον νόμιμο στρατηγό Σουλεϊμανί του Ιράν, ώστε να το εξαναγκάσουν σε παρτίδα …ειρήνης, κάτι που παρά τρίχα έχει γλυτώσει μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα ;
Ή μήπως με τις δηλώσεις του κ. Τράμπ ότι σκεπτόταν να καθαρίσει (έτσι απλά: δίνοντας ο ίδιος προσωπικά εντολή) τον νόμιμο πρόεδρο της κοσμικής Συρίας πρόεδρο Άσσαντ ;
Το σκέπτεται ακόμη άραγε ; η ειρήνη περιμένει !!
Το τραγικό, μέσα σε όλα αυτά, είναι ότι το ελληνικό Σύστημα Εξουσίας (κράτος, ΜΜΕ, πρεσβείες) κάνει σήμερα τα εξής απίθανα (βλ. άρθρο του Γ. Μαργαρίτη της 19-9-2020):
«…Οι δύο φρεγάτες που απασχολούνταν με την παρακολούθηση του Oruc Reis αναχώρησαν η μεν πρώτη για συμμετοχή στην νατοϊκή επιχείρηση …IRINI, η δε δεύτερη για νατοϊκές υποχρεώσεις στην UNIFIL.
Η αεροπορία απασχόλησε πολλά ζεύγη μαχητικών της για τη συνοδεία των αμερικανικών βομβαρδιστικών B-52, τα οποία, εδώ και λίγο καιρό, περιπολούν απειλητικά γύρω από την Ρωσία, ενώ οι “ειδικές μας δυνάμεις” έφυγαν για τον …Καύκασο για να ασκηθούν από κοινού με Τούρκους καταδρομείς στο πλαίσιο των βαλκανικών πρωτοβουλιών του ΝΑΤΟ…!! »
Αποκορύφωμα της εγκληματικά ασυνάρτητης και αυτοκαταστροφικής «ελληνικής» εξωτερικής πολιτικής (που γίνεται «με το κινητό τηλέφωνο στο χέρι» υπό τις υποδείξεις της Αμερικάνικης Πρεσβείας ή και απ’ ευθείας από την άλλη μεριά του Ατλαντικού) υπήρξε η περιβόητη συμφωνία τμηματικής (!!) οριοθέτησης ΑΟΖ με την Αίγυπτο ή για να το πούμε όπως ακριβώς είναι: η ωμή παρέμβαση του κ. Πομπέο, για να ανατρέψει το μορατόριουμ (συμφωνία ειρηνικής διευθέτησης κρίσης) Ελλάδας – Τουρκίας που είχε συμφωνηθεί στην αρχή της κρίσης.
Ούτε ο ίδιος ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών, κατά δήλωσή του, δεν γνώριζε ότι μεταβαίνει στην Αίγυπτο για να υπογράψει τη μερική οριοθέτηση της ελληνο-αιγυπτιακής ΑΟΖ !
“Να σας πω την αλήθεια, ούτε εγώ γνώριζα ότι πηγαίνω για να υπογράψω”, είπε ο κ. Νίκος Δένδιας !
Πραγματικά μένει κατάπληκτος κανείς:
Διακινδυνεύουμε τώρα πόλεμο στην Αν. Μεσόγειο διεκδικώντας αυτά που, με παρότρυνση (αν όχι εντολή) του Πομπέο, έχει ήδη δώσει ο κ. Δένδιας στην Τουρκία !!
Αν αυτό δεν είναι τηλεκατευθυνόμενη ασυναρτησία, τι είναι άραγε;
Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι οι γεωπολιτικές δοκιμασίες που θα αντιμετωπίσουμε το αμέσως ερχόμενο διάστημα προσομοιάζουν με αυτές του θρυλικού προγόνου μας του Οδυσσέα:
Πέρασμα διά μέσου της τερατώδους Σκύλας (πολεμική σύρραξη για λογαριασμό τρίτων) και της ρουφήχτρας εθνομηδενιστικής Χάρυβδης (να δώσουμε ό,τι θέλει η Τουρκία και οι εντιμότατοι σύμμαχοί μας για να έχουμε την «ησυχία» μας) λές και δεν υπάρχει πληθώρα άλλων εναλλακτικών στρατηγικών οι οποίες να κινούνται στην ενδιάμεση περιοχή (μεταξύ των δύο άκρων του φάσματος που προαναφέραμε).
Αυτό όμως προϋποθέτει ένα Κράτος που θέλει να έχει τη δική του στρατηγική και οι κυβερνήσεις του δεν είναι φερέφωνο ξένων παραγόντων & συμφερόντων.
Πώς να μην καταλήξει η Ελλάδα (με χαρακτηριστική ευκολία μάλιστα) στα δύο προηγούμενα άκρα (είτε της αχρείαστης πολεμικής σύγκρουσης για λογαριασμό τρίτων, είτε στην εθνομηδενιστική παραχώρηση των πάντων) όταν η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση δεν μπαίνει κάν στον κόπο να δεσμευτεί απέναντι στον ελληνικό λαό για κάποια συγκεκριμένη γεωπολιτική στρατηγική στη διάρκεια της θητείας της και παρουσιάζει ως δήθεν «στρατηγική» τις πανικόβλητες, ασυνάρτητες και αντιφατικές τακτικές κινήσεις, όπως αυτές κάθε μέρα μεταβάλλονται και αλληλοαναιρούνται ανάλογα με το ποιός από τους τρίτους παράγοντες (μιλιταριστικό λόμπι των ΗΠΑ, παγκοσμιοποιητικό λόμπι των ΗΠΑ, Ισραήλ, Γερμανία και Cia) σηκώνει κάθε φορά το τηλέφωνο για να δώσει εντολές και κατευθύνσεις στους τηλε-κατευθυνόμενους «έλληνες» κυβερνητικούς αξιωματούχους ;
Σε κάθε περίπτωση, τόσο οι πολιτικές δυνάμεις που θέλουν να κατευθύνουν τη χώρα στην αγκαλιά της πολεμικής Σκύλας, όσο και εκείνες που εργάζονται συστηματικά για να μας στείλουν στο στόμα της εθνομηδενιστικής Χάρυβδης, αντιλαμβάνονται ότι για να προχωρήσουν το προδοτικό έργο τους πρέπει να αδρανοποιήσουν πλήρως τον έτσι και αλλιώς κατάκοπο (ψυχικά & πνευματικά) ελληνικό λαό, να τον μετατρέψουν σε κατοικίδιο ανήμπορο κοπάδι.
Τα τηλε-κατευθυνόμενα ΜΜΕ και τα αντίστοιχα «social» media έχουν πιάσει δουλειά.
Μια «δουλειά» που θα τη ζήλευε ο διαβόητος Γκέμπελς και οι απανταχού μαθητές και θαυμαστές του.
Μέσα σε αυτό τον ωκεανό παραπληροφόρησης και χυδαίας προπαγάνδας, κάθε έλληνας πολίτης που θα προσπαθήσει να κρατήσει τα αυτιά του κλειστά και το μυαλό του καθαρό, μπορεί να προσφέρει ανεκτίμητη υπηρεσία στην πατρίδα μας.
Ας μην τους κάνουμε, λοιπόν, το χατίρι, ας συναντηθούμε, ας επικοινωνήσουμε μεταξύ μας , ας αντισταθούμε.
Και αν, παρόλα αυτά, ο ελληνικός λαός φθάσει να πρέπει να υπερασπιστεί την πατρίδα με τα όπλα, αυτό να το κάνει διότι κάτι τέτοιο θα το έχει αποφασίσει ο ίδιος (και όχι τρίτοι δρώντες: πρεσβείες και μυστικές υπηρεσίες, για τους δικούς τους λόγους & συμφέροντα) .
7) Εντοπίζουμε αντιστοιχία του σημερινού πολιτικού κλίματος στην πατρίδα μας με αυτό της επτάχρονης δικτατορίας 1967-1974 που σκοπό είχε να οδηγήσει στον ακρωτηριασμό της Κύπρου. Είναι εύκολο να διαπιστώσει κανείς και σήμερα τη μεθοδευμένη προσπάθεια αποβλάκωσης της λεγόμενης «κοινής γνώμης» ακριβώς με τον ίδιο τρόπο (αν ίσως και σε μεγαλύτερο βαθμό) με την προπαγάνδα αλλοτρίωσης του ελληνικού λαού την περίοδο της χούντας των Συνταγματαρχών.
Επταετία 1967-1974 (ποδόσφαιρο, «κινηματόγραφος» και χουντικό κίτς) μέχρι τις μέρες μας, ένα τσιγάρο δρόμος…
Σήμερα, αντί να βρίσκεται στην εξουσία μια στοιχειωδώς δημοκρατική & πατριωτική κυβέρνηση (που θα ενημερώνει, ενθαρρύνει και εμψυχώνει τον ελληνικό λαό), το Σύστημα Εξουσίας (δηλαδή η οικονομική & ποινική Ολιγαρχία της χώρας, οι ξένες Πρεσβείες, η κυβέρνηση της ΝΔ και η συντριπτική πλειοψηφία της αντιπολίτευσης) καλλιεργεί εμφύλιες σκιαμαχίες (μάσκες, αντιμάσκες και Cia) και πλημμυρίζει την ιδιωτική τηλεόραση (που εκπέμπει, όμως στις δημόσιες συχνότητες) με χυδαία θεάματα (επιπέδου Big Brother, GNTM κ.λ.π.) σε μια τεράστια επιχείρηση τηλε-εκπόρνευσης, εκφυλισμού και αποβλάκωσης.
8) Αποτελεί (ή μήπως όχι) Συνταγματική υποχρέωση της κυβέρνησης, η μέγιστη εθνική ομόνοια και η στήριξη (υλική και ηθική – ψυχολογική) όλων ανεξαιρέτως των ελλήνων πολιτών ;
Η άρνηση της ελληνικής κυβέρνησης όχι μόνο να προβεί σε όλες τις αυτονόητες νομοθετικές ρυθμίσεις που απαιτούνται για την ανύψωση του ηθικού & της ενότητας του ελληνικού λαού αλλά, αντιθέτως, η επιμονή της να εντείνει τη λεηλασία των πρώτων κατοικιών των πολιτών με τον επαχθέστατο νέο πτωχευτικό κώδικα, συνιστά ή όχι θεσμοθετημένο μαυραγοριτισμό, σε συνέχεια της λεηλασίας ακόμη και των προσωπικών κειμηλίων πολλών οικογενειών, μέσω των περιβόητων «καταστημάτων αγοράς χρυσού» των επονομαζόμενων και «σαράφικων» ;
Τι είδους φρόνημα εμπνέει η κυβέρνηση της χώρας τη στιγμή που επιτρέπει σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο να λειτουργεί από ένα τέτοιο μαυραγορίτικο σαράφικο που εποφθαλμιά να υφαρπάξει ακόμη και τα βαφτιστικά σταυρουδάκια και τις βέρες των ελλήνων πολιτών ;
Τι πρέπει να κάνουμε ;
α) Το τι πρέπει να κάνουμε προϋποθέτει πως κάτι πρέπει να κάνουμε, σε αντιδιαστολή με το να παρακολουθήσουμε τις εξελίξεις από τα δελτία ειδήσεων και τον καναπέ μας.
β) Στο τί ακριβώς να κάνουμε θα καταλήξουμε μόνον εφόσον συμφωνήσουμε σε βασικές αρχές (αξίες) και σε μία μέθοδο σκέψης. Προτείνουμε την «απλή» διαλεκτική που θεμελίωσε ο Σωκράτης : Δεν αποφεύγουμε κανένα ερώτημα, δεν βολευόμαστε σε ηδονικές προκαταλήψεις και βαδίζουμε με την λογική βήμα προς βήμα και με συνειδητό θάρρος προς την κατεύθυνση που μας οδηγεί, κάθε φορά, η αναζήτηση της αλήθειας των πραγμάτων.
Και τι μπορούμε, όμως, να κάνουμε ; ρωτά ο περισσότερος κόσμος σε όποιο ιδεολογικό χώρο και αν ‘ανήκει’, εννοώντας ότι στα δέκα χρόνια της κρίσης (2010 – 2020) θεωρεί ότι εξάντλησε όλα όσα μπορούσε να σκεφτεί ως διαφορετικά και πλέον πρέπει να υπομείνει μοιρολατρικά τις εξελίξεις. Με μια προσεκτικότερη ματιά όμως θα δούμε ότι ελάχιστοι άνθρωποι μπόρεσαν (και θέλησαν) να σκεφτούν κάτι πραγματικά διαφορετικό από τον μηχανικό τρόπο που συνήθισαν να λειτουργούν.
Π.χ. οι χριστιανοί, οι οπαδοί του ΚΚΕ, οι δεξιοί, οι κεντρώοι, οι φιλελεύθεροι, οι αντεξουσιαστές, οι ακροαριστεροί οι «απολιτίκ» κ.λ.π., έκαναν ακριβώς τα ίδια (ή τουλάχιστον έκαναν πράγματα επιφανειακά διαφορετικά μα στηριγμένα στις ίδιες βασικές αρχές, ψυχικές στάσεις κ.λ.π.) με ό,τι έκαναν πρό κρίσης.
Έλειψε η αναλυτική σκέψη που θα μπορούσε να ερμηνεύσει αυτό που συνέβαινε (και συμβαίνει) τριγύρω σήμερα (στην πατρίδα μας και στον υπόλοιπο κόσμο), που θα αναδείκνυε τις βασικές αντιθέσεις πίσω από τα φαινόμενα και θα μπορούσε να συνθέσει και να προτείνει, όχι βασισμένη στις έτοιμες φόρμες που κάποτε (μιάν άλλη ιστορική εποχή) δημιουργήθηκαν στον κάθε Ιδεολογικό χώρο (χριστιανισμό, φιλελευθερισμό, κομμουνισμό κ.λ.π.), μα ξεκινώντας από τα βασικά προτάγματα του παρόντος χρόνου. Σε κανέναν (απολύτως κανέναν) ιδεολογικό χώρο δεν υπήρξαν τέτοιου είδους ‘τριγμοί’ από τα κάτω, ούτε κάν σοβαρές ‘ζυμώσεις’ σε επιφανειακό επίπεδο, δεν υπήρξε πουθενά (ούτε για δείγμα) κάποια κομματική, εκκλησιαστική, συνδικαλιστική ηγεσία που να εφεύρει νέο λόγο, ή έστω να νοηματοδοτήσει εκ νέου (δηλαδή εκ θεμελίων) τις έννοιες της δημοκρατίας, της εθνικής κυριαρχίας, της ελευθερίας, της ανάπτυξης κ.λ.π., με υπομονή, σαφήνεια, και λόγο περιφραστικό (όχι συνθηματολογικό, νεκρό & μουσειακό).
Η κρίση λοιπόν κατέδειξε ότι δεν έπασχε μόνον ένας συγκεκριμένος πολιτικός ή θρησκευτικός ή ιδεολογικός χώρος αντιθέτως έδειξε την ανεπάρκεια που υπήρχε σε όλους τους παραπάνω χώρους. Αν οι δεξιοί, οι σοσιαλδημοκράτες, οι αριστεροί, οι χριστιανοί κ.λ.π. ήσαν οργανωμένοι σε δυναμικές, ζωντανές συλλογικότητες, τότε το συνολικό επίπεδο της κοινωνίας θα ήταν υψηλό και κανένα μνημόνιο δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί ακόμη και αν όλοι οι πολίτες παρέμεναν στον πολιτικό, ιδεολογικό, θρησκευτικό χώρο που ανήκαν ήδη.
Γιατί όμως αναδείχτηκε μία τόσο μεγάλη ανεπάρκεια ;
Η βασικότερη αιτία είναι η έλλειψη ζωντάνιας, το σκέβρωμα στη σκέψη.
Κάτι τέτοιο έγινε με το ξεκίνημα των μνημονίων και την έλευση των τροϊκανών. Εκτιμούμε ότι εκείνο που είχε απόλυτη προτεραιότητα δε ήταν να αρχίσουν να τρέχουν οι έλληνες πολίτες δεξιά και αριστερά (κυριολεκτικά) σαν κυνηγημένοι από τις προδοσίες & τις αλητείες που διαδέχονταν η μία την άλλη:
-Γιωργάκης «λεφτά υπάρχουν»,
-Σαμαράς «έρχεται η ανάπτυξη»
-Τσίπρας «θα σκίσω τα μνημόνια»
-Εκκλησιαστική Ιεραρχία «τα μνημόνια είναι ευλογία, μας τα στέλνει ο Θεός για να μας δοκιμάσει & να μας τιμωρήσει, οφείλουμε να τα υπομείνουμε»
Αντί να εγκαταλείπει ο καθένας τον πνευματικό ή ιδεολογικό του χώρο με το κεφάλι σκυμμένο θα ήταν πολύ πιο φρόνιμο και καθοριστικό να παραμείνει στη θέση του του και να διεξάγει τη σύγκρουση εντός του χώρου τον οποίο άλλωστε είχε υπηρετήσει (με τον ελεύθερο χρόνο, την ψήφο, τη στήριξή του) όλα τα προηγούμενα χρόνια. Και αυτό διότι ήταν προφανές ότι η καθολική επίθεση του Κεφαλαίου ξεθεμέλιωνε όλα εκείνα που είναι κοινά :
-Το δικαίωμα στην εργασία, στην Υγεία, την Παιδεία και την Κοινωνική ασφάλιση
-Την Οικογένεια, τους κοινωνικούς δεσμούς, τα γλέντια, τις γιορτές, τον προαιώνιο Τρόπο με τον οποίο θέλει να ζεί τη ζωή του ο λαός μας.
-Το δικαίωμα ιδίως της νεολαίας να μπορεί να παραμείνει στον τόπο της, να παντρευτεί, να κάνει παιδιά, να αναπαραχθεί, να ανθίσει.
Με δυό λόγια: Τα πάντα ! Αυτά ‘τα πάντα’ αποτελούν (στα λόγια τουλάχιστον) κοινό διακύβευμα όλων των πολιτικών, συνδικαλιστικών & εκκλησιαστικών δομών που προαναφέραμε (άσχετα από τον τρόπο, την ιδεολογία, την πολιτική τεκμηρίωση του κάθε χώρου).
Με την ολική επίθεση των μνημονίων, λοιπόν, υπήρξε η ανάγκη (για την ακρίβεια: η Ιστορική στιγμή ανέδειξε την ανάγκη) για μια παλλαϊκή συνεργασία (συν-έλευση) των απλών τίμιων ανθρώπων του λαού μας, πάνω (όχι έξω, αλλά πάνω) από τις μικρές ή μεγάλες διαφορές που (ισχυρίζονται ότι) πρεσβεύουν οι ηγεσίες. Αν ο καθένας έμενε στον χώρο του και αντί για την άνευ όρων πίστη στις ηγεσίες του, έβρισκε το πνευματικό & ψυχικό σθένος να διεξάγει την απαιτούμενη ιδεολογική σύγκρουση, μέσα στον πολιτικό ή θρησκευτικό ή συνδικαλιστικό του φορέα, το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ διαφορετικό.
Τι θα μπορούσε να ρωτήσει π.χ. ο απλός, τίμιος σοσιαλδημοκράτης όταν είδε τον Γιωργάκη από το Καστελόριζο να οδηγεί την πατρίδα μας σε συνταγματική εκτροπή και παράδοση, άνευ όρων, της εθνικής κυριαρχίας :
«…Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να οδηγήσεις τη χώρα στη υπογραφή ενός προδοτικού μνημονίου που μετατρέπει ιδιωτικά «χρέη» Τραπεζών σε δημόσια και κρατικά (!) και υποθηκεύει την πατρίδα μας και τον λαό μας για αιώνες ; Όχι, αυτό είναι προδοσία, δεν το επιτρέπω και, προφανώς, δεν θα φύγω εγώ ο τίμιος, ο πραγματικός σοσιαλιστής απογοητευμένος να αρχίσω να γυρεύω απάγκιο δεξιά & αριστερά, θα φύγεις εσύ και μάλιστα με τις κλωτσιές, εσύ που προδίδεις τις αρχές και τις ιδέες της παράταξής μας, ακόμη και του ίδιου σου του πατέρα ..».
Το ίδιο, αργότερα, ο απλός, ο ιδεολόγος νεοδημοκράτης:
«…Τι είδους Φιλελευθερισμός είναι αυτός που τιμωρεί τον μικρό ιδιώτη επιχειρηματία και χαρίζει προκλητικά τα χρέη στους Τραπεζίτες, τους ανακεφαλαιοποιεί και τους δίνει, έπειτα, ως…δώρο την Τράπεζα με ξένα χρήματα, αυτά των βιαίως φορολογηθέντων κορόϊδων ;
Που τον διαβάσατε αυτόν τον «Φιλελευθερισμό» ;
Όχι, είναι προδοσία, δεν το επιτρέπω και, προφανώς, δεν θα φύγω εγώ ο τίμιος, ο πραγματικός λαϊκός ή φιλελεύθερος δεξιός, απογοητευμένος να αρχίσω να γυρεύω απάγκιο δεξιά & αριστερά, θα φύγεις εσύ, εσύ που προδίδεις τις αρχές και τις ιδέες της παράταξης μας και μάλιστα με τις κλωτσιές …»
Το ίδιο οι απλοί ψηφοφόροι του ΚΚΕ:
«…Τι είδους Επανάσταση & διαλεκτική μας τσαμπουνάτε, όταν εκτρέπετε κάθε επαναστατική δράση μακριά από τον παρόντα χρόνο με πρόσχημα ότι ‘δεν είναι ακόμη η ώρα ;’
Ούτε οι πιο θρησκόληπτοι όλων των θρησκειών που μεταθέτουν τα πάντα σε μια άλλη, δεύτερη, μεταθάνατον ζωή, δεν κάνουν τόσο μεθοδική … μετάθεση….
Όχι αυτό είναι χειρισμός και εξαπάτηση, δεν σας δίνω το δικαίωμα να κάθεστε μέσα στο Χουντικό κοινοβούλιο, να νομιμοποιείτε με την παρουσία σας την προφανή πολιτειακή εκτροπή που συντελείται, προσποιούμενοι ότι έχουμε έστω καθεστώς αστικής δημοκρατίας (ενώ έχουμε από 5-5-2010 ειδικό καθεστώς ανοιχτής συνταγματικής εκτροπής) και να καθοδηγείτε την εργατική τάξη από την μία ήττα στην άλλη, δήθεν «για να βγάλει ο λαός συμπεράσματα» , μιάς κι εσείς (η κομματική γραφειοκρατία) έχετε, αν μη τι άλλο, την οικονομική δυνατότητα να την περνάτε ζάχαρη για δεκαετίες επί δεκαετιών και πάντως για όσον καιρό ο λαός θα …βγάζει συμπεράσματα, θα λυγίζει, ενίοτε θα αυτοκτονεί, θα μεταναστεύει και θα εξανδραποδίζεται. Όχι, εγώ ΤΩΡΑ σε αυτή τη ζωή θέλω να ζήσω και απαιτώ από το Κόμμα που (ισχυρίζεται ότι) εκφράζει τα δικά μου συμφέροντα να ηγηθεί αυτής της αδιαπραγμάτευτης ΝΙΚΗΦΟΡΑΣ αντίστασης στον παρόντα χρόνο…»
Το ίδιο οι απλοί Χριστιανοί, οι πιστοί, απέναντι στην ηγεσία της Εκκλησίας:
«…Από πού προκύπτει αυτή η ερμηνεία, ότι δηλαδή τα μνημόνια μας τα έστειλε ο Θεός ;
Τέτοιες ‘ερμηνείες’ θα έδινε σήμερα ο Π.Π. Γερμανός, ο Παπαφλέσσας και ο Αθανάσιος Διάκος ; Εσείς μιλήσατε με τον ίδιο το Θεό στο…fαcebook και σας είπε να καθίσει ο λαός με σταυρωμένα χέρια να μας διαλύσουν και να αρπάξουν την πατρίδα μας οι Τραπεζίτες ;
Όχι δεν το δέχομαι αυτό..».
Μπορούμε, λοιπόν, να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι την οκταετία των μνημονίων που πέρασε, αναδείχθηκε η τεράστια ανάγκη για μιά σύγκρουση ανάμεσα στη νεκρή (ειδωλολατρική – ακινητοποιημένη – αυτοματοποιημένη) πολιτική σκέψη από τη μιά μεριά, και στη ζωντανή (σύγχρονη, αμφιβάλλουσα, διαλεκτική) σκέψη από την άλλη μεριά, μέσα σε όλους τους ιδεολογικούς, κοινωνικούς & πολιτικούς χώρους που προαναφέραμε. Δυστυχώς, πολλοί λίγοι άνθρωποι και ακόμη λιγότερες ομάδες, έβαλαν το μυαλό να δουλέψει (και την καρδιά να αντέξει) την αλήθεια του παρόντος χρόνου, το τι έρχεται, το τι πρέπει εμείς να σκεφθούμε και να πράξουμε, σαν οργανωμένη κοινωνία.
Υπάρχουν σήμερα ελπίδες ;
Μπορεί να δοθεί τέλος στο δράμα του λαού μας χωρίς να περάσουμε από το δύσβατο μονοπάτι της ζωντανής σκέψης, της αναθεώρησης,και της ανασυγκρότησης (χωρίς, δηλαδή, να γίνει μια κυριολεκτική πνευματική επανάσταση μέσα σε όλους τους ιδεολογικούς, κοινωνικούς, πολιτικούς & εκκλησιαστικούς χώρους ;. Όχι, δεν μπορεί να συμβεί τέτοιο θαύμα δηλαδή να εργαστεί η… Ιστορία (αντί για εμάς τους ίδιους) ώστε να σωθεί ένας λαός που θα αποδεικνυόταν αυτοκαταστροφικά τρυφηλός, συντηρητικός και πνευματικά οκνός, ακριβώς τη στιγμή, μάλιστα, που δεν υπάρχει καμία τέτοια πολυτέλεια.
Και πόσο χρόνο χρειάζεται ;
να αφιερώσει κάποιος για «τα κοινά», για να ενταχθεί ή να δημιουργήσει Συνελεύσεις παντού όπου απαιτούνται; Ο συνολικός χρόνος που χρειάζεται να αφιερώσει καθένας μας δεν είναι μεγάλος. Απαιτεί όμως δέσμευση και διάρκεια:
Κάθε τι για να είναι ζωντανό (και όχι νεκρό) χαρακτηρίζεται από την κίνηση (σε αντίθεση με την ακινησία) και μάλιστα την κίνηση σε σταθερό ρυθμό, σε παλμό: π.χ. ο ρυθμός της καρδιάς του ανθρώπου και των υπόλοιπων έμβιων όντων, η κίνηση των πλανητών, η εναλλαγή των εποχών του χρόνου, η λειτουργία μιάς οικογένειας, ο έλεγχος και η φροντίδα της υγείας μας, οι φιλικές σχέσεις, η φροντίδα ζώων ή φυτών που έχουμε στην ευθύνη μας, η σταθερή εγγραφή μας σε κάποιο γυμναστήριο κ.λ.π.
Αν μιλήσουμε για «πολιτική», ο περισσότερος κόσμος (όχι μόνο στην Ελλάδα, μα σε ολόκληρο τον Δυτικό κόσμο) φαντασιώνει (προσποιείται, θα λέγαμε) ότι αρκεί να ασχοληθείς μία φορά κάθε τέσσερα περίπου χρόνια (όταν, δηλαδή, οι Ολιγαρχίες προκηρύσσουν «εκλογές» έχοντας πρώτα εξασφαλίσει, βέβαια, σε πολύ μεγάλο βαθμό την ομοιογένεια και υπακοή της συντριπτικής πλειοψηφίας των κομμάτων που θα συμμετάσχουν σε αυτές τις «εκλογές».
Πολλές φορές, μάλιστα, για ακόμα πιο σίγουρα …αποτελέσματα, η Ολιγαρχία δεν προσπαθεί απλώς να υποτάξει & καθοδηγήσει τα τυχόν υπάρχοντα (από δεκαετίες ή ακόμα και αιώνες) πολιτικά κόμματα, μα τα κατασκευάζει η ίδια (απ’ ευθείας και εκ του μηδενός) όπως π.χ. ευέλικτα κομματίδια σαν τα Ποτάμια, τη ΔΗΜΑΡ, τους ‘Ανεξάρτητους’ έλληνες, τα αποκόμματα Καρατζαφέρη, Λεβέντη, Βελόπουλου, την Βαρουφάκειο ΜέΡΑ 25 κ.λ.π.)
Μιλήσαμε για φαντασίωση (ή και για υποκρισία) διότι οι άνθρωποι γνωρίζουμε καλά πως η τόσο επιπόλαιη, ανεύθυνη και προσχηματική ενασχόλησή μας με την «πολιτική» (μόνο μία φορά κάθε τέσσερα χρόνια) θα καταστρέψει και εμάς και την πατρίδα μας, ξεκινώντας από το κλεμμένο μέλλον των παιδιών μας…
Ναι, όσο και αν κάνουμε τους κακομοίρηδες & τα θύματα, γνωρίζουμε ότι ασχολούμενοι με την «πολιτική» μόνον μία φορά κάθε τέσσερα χρόνια (ή όποτε μας φωνάζει στις κάλπες η Ολιγαρχία, τέλος πάντων), το μόνο που κάνουμε είναι να διαλέγουμε μέγεθος και χρώμα για τις αλυσίδες μας…
Δεν πηγαίνεις στο σχολείο να ρωτήσεις για την πρόοδο του παιδιού σου μία φορά κάθε τέσσερα χρόνια: μία φορά στην πρώτη δημοτικού, μετά πάλι στην τέταρτη και έπειτα στην δευτέρα γυμνασίου…! Μόνο κάποιος γραφικός ή αδιάφορος γονιός θα έκανε κάτι τέτοιο.
Το ίδιο και με την επίβλεψη της εργασίας μας.
Αν διατηρείς π.χ. μία μικρή επιχείρηση (ένα συνεργείο αυτοκινήτων, ένα μίνι μάρκετ κ.λ.π.) δεν επιβλέπεις τον λογιστή σου μία φορά κάθε τέσσερα χρόνια, ούτε τους συνεργάτες, ούτε το προσωπικό σου.
Τέλος, την ίδια σοβαρότητα, σταθερότητα και συνέπεια δείχνεις σε κάθε σου δραστηριότητα για την οποία ενδιαφέρεσαι σοβαρά και θέλεις να έχει καλή εξέλιξη και πρόοδο.
Ακόμα και στο γυμναστήριο που έχεις γραφτεί (προκειμένου για την υγεία και την ευεξία σου) δεν εμφανίζεσαι εκεί …μία φορά κάθε τέσσερα χρόνια …περιμένοντας ότι, παρ’ όλα αυτά, η λειτουργία της καρδιάς, η αρτηριακή πίεση, το σωματικό βάρος, η ψυχική διάθεση και η εξωτερική σου εμφάνιση θα έχουν την εξέλιξη που θα ήθελες.
Πώς λοιπόν αναπτύσσουμε το θράσος, την φαντασίωση (την βαριά ψευδαίσθηση τελικά) ότι σε ένα τόσο σημαντικό ζήτημα όπως είναι η πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου μας (της κοινωνίας όπου ζούμε), θα μπορούσαν τα πράγματα να γίνουν με διαφορετικό τρόπο, χωρίς δέσμευση, σοβαρότητα, ενηλικίωση και διαρκή ανησυχία & φροντίδα ;
Ο κόσμος μας είναι επικίνδυνος, όχι μόνον εξαιτίας αυτών που κάνουν το Κακό,
αλλά εξαιτίας αυτών που τους κοιτάζουν χωρίς να κάνουν τίποτα.
Άλμπερτ Αϊνστάιν
«Μα δεν είναι μόνο αδιαφορία, δεν έχουμε άλλο κουράγιο»
Για να δούμε, είναι έτσι ;
Στη ζωή μας και των δικών μας ανθρώπων, όσο μεγαλώνουμε αυξάνονται οι εμπειρίες μας σε δύσκολες μάχες, πολλές φορές πραγματικά ζωής και θανάτου.
Καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε με υπομονή και επιμονή π.χ. μια σοβαρή ή έστω μέτρια ασθένεια. Συνήθως δεν τα παρατάμε εύκολα π.χ. με αφορμή:
- Ότι στα Νοσοκομεία επικρατεί χάος
- Ότι ο συγκεκριμένος γιατρός μπορεί να αποδείχθηκε τυχοδιώκτης και αρπακτικό
- Ότι πιθανώς και κάποιος από τους επόμενους γιατρούς το ίδιο κ.λ.π.
- Ότι χάλασε το τάδε μηχάνημα του Νοσοκομείου και πρέπει να πάς έξω.
- Ότι πρέπει να στηθείς στις ουρές για τα χαρτιά και τα νοσήλεια.
- Ότι…, Ότι….., Ότι.
Τίποτε από αυτά δεν οδηγεί τον μέσο άνθρωπο στο να τα παρατήσει.
Επιμένει, υπομένει, συνασπίζεται (ειδικά, δε, για τις σοβαρότερες ασθένειες έχουν δημιουργηθεί συγκινητικά δυνατές ομάδες και συλλογικότητες αλληλοϋποστήριξης π.χ. στην Πάτρα: Φλόγα, Άλμα ζωής κ.λ.π).
Και πάμε τώρα να δούμε την ίδια ανάγκη στο πολιτικό – κοινωνικό γίγνεσθαι, όπου ενώ το διακύβευμα είναι εξ ίσου σοβαρό (θα πάρουμε σύνταξη ; θα έχουμε ασφάλιση υγείας, μια στέγη, μια στοιχειώδη αξιοπρέπεια διαβίωσης κ.λ.π. ή θα αφήσουμε τις «Αγορές» να μας αφανίσουν ;) και ενώ η προσπάθεια (υπομονή, επιμονή, κουράγιο, ευφυΐα, συλλογική δράση) που απαιτείται να επιδείξουμε, είναι δέκα ως είκοσι φορές μικρότερη από αυτήν που αποδεδειγμένα μπορούμε να επιδείξουμε απέναντι σε μια σοβαρή ασθένεια, ο περισσότερος κόσμος φαίνεται να αδυνατεί να το πράξει.
Και αυτό διότι είναι βαθειά ριζωμένη η αντίληψη ότι ο δυτικός άνθρωπος της εποχής μας δεν χρειάζεται να ασχοληθεί με αυτό που ο Αριστοτέλης ονόμασε Πολιτική, την μητέρα όλων των Επιστημών (και εννοούμε να ασχοληθεί με σοβαρότητα και σε σταθερή βάση).
Υπάρχει βαρειά (σε βαθμό αυτοκαταστροφής) η ψευδαίσθηση ότι αυτό το πεδίο σκέψης, δημιουργικότητας και δράσης θα το καλύψουν «άλλοι» αντί για εμάς.
Ευτυχώς ή δυστυχώς, αυτό δεν ισχύει.
Όσο πιο γρήγορα το κατανοήσουμε, τόσο αυξάνουμε τις πιθανότητες να απομακρύνουμε την καταστροφή (οικονομική, κοινωνική, εθνική) που μας περιτριγυρίζει, πλέον, επικίνδυνα.
Συνοψίζουμε:
- Ο βασικός σκοπός της Διακήρυξης που συντάξαμε είναι να ενθαρρύνουμε όλους τους έλληνες πολίτες (και τις όποιες αντίστοιχες με τη δική μας μικρές ή μεγαλύτερες ομάδες) ότι, παρά τη γενικευμένη απελπισία, την ψυχική & πνευματική κόπωση, αξίζει τον κόπο να βρούμε τις δυνάμεις ώστε να παρέμβουμε στο ιστορικό γίγνεσθαι και όχι να το παρακολουθήσουμε σαν θεατές από την ασφάλεια (ή την ανασφάλεια) της ατομικής μας φυλακής.
Αν η διακήρυξή μας συμβάλλει σε αυτή την κατεύθυνση, μπορούμε να την θεωρήσουμε πετυχημένη.
- Ένας δεύτερος σκοπός είναι να υπενθυμίσουμε το βασικό εθνικό μας καθήκον, την απελευθέρωση της πατρίδας μας από τη δολοφονική μέγγενη του δήθεν δημόσιου χρέους που κατά ένα μαγικό τρόπο (σαν …αλεύρι που φουσκώνει μόνο του) συνεχίζει να αυξάνεται αντί να μειώνεται, παρότι ο ελληνικός λαός ανέχθηκε (κακώς, κάκιστα, αλλά ανέχθηκε) όλα τα δολοφονικά «οικονομικά μέτρα» , μνημόνια και συμβάσεις που του επέβαλαν οι ειδικοί τεχνοκράτες και «άριστοι» γραφειοκράτες, υπουργοί και πρωθυπουργοί των «εταίρων» μας στην Ευρώπη, το ΔΝΤ και τις ΗΠΑ.
Υπενθυμίσαμε ότι το αμετάβλητο πατριωτικό καθήκον κάθε έλληνα που σέβεται τον εαυτό του, την πατρίδα του και τα παιδιά του είναι ο διαρκής αγώνας για την εφαρμογή ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑΣ απέναντι σε αυτό το επαχθές & απεχθές δήθεν «χρέος».
- Προσπαθήσαμε να φωτίσουμε τους λόγους που οδηγούν τον ελληνικό λαό στην παραίτηση και σε αυτοκαταστροφικές (μαζοχιστικές) ερμηνείες της πραγματικότητας, καθώς και να προτείνουμε τρόπους αντιμετώπισης και ανασύνταξης (ψυχικής & πνευματικής).
- Ιδιαίτερη σημασία δώσαμε στην τρέχουσα γεωπολιτική κρίση με την Τουρκία όπου:
Εντοπίσαμε το γεγονός ότι στην δημόσια «ενημέρωση» και «διάλογο» που γίνεται (πρωτίστως στα κανάλια της ελληνικής ολιγαρχίας και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης) ακούστηκε κατά κόρον το δίλλημα Κατευνασμός ή Αποτροπή. Όχι άδικα, ούτε άστοχα.
Όμως είτε το ένα είτε το άλλο, έναντι τίνος ; Μόνον (η πρωτίστως) έναντι της Τουρκίας ;
Μα εάν, όπως μπορεί να καταλάβει κάποιος που ενδιαφέρεται για την Γενική Εικόνα και όχι μόνον για τα επιμέρους στοιχεία της, δρούν πολλοί περισσότεροι (και κυρίως: ισχυρότεροι) διεθνείς παράγοντες («παίκτες» τους λένε πολλοί, ….ωραίο «παιχνίδι» ο πόλεμος και η καταστροφή) τότε: είτε αποφασιστεί ο Κατευνασμός είτε αποφασιστεί η Αποτροπή, οφείλει να σχεδιαστεί και να απευθυνθεί (και) προς όλους αυτούς τους διεθνείς παράγοντες.
Εάν λοιπόν προκρίνουμε σαν χώρα την στρατηγική της Αποτροπής, αυτή δεν θα πρέπει να απευθύνεται μόνο προς την Τουρκία αλλά ταυτόχρονα (ίσως και πρωτίστως) στους πολύ ισχυρότερους διεθνείς παράγοντες (δρώντες) οι οποίοι, όπως είναι προφανές: είτε έχουν σχεδιάσει στα επιτελεία & τις λέσχες τους την «ελληνοτουρκική κρίση» είτε, σε κάθε περίπτωση, την ελέγχουν. Τι θα μπορούσε να κάνει μια πατριωτική ελληνική κυβέρνηση:
Κατ’ αρχήν, άμεση ενημέρωση των «Αγορών», των «δανειστών» (τράπεζες, Βρυξέλλες, Γερμανία) και του ΔΝΤ, ότι θα προχωρήσουμε σε άμεση παύση πληρωμών των δόσεων του δήθεν ελληνικού δημόσιου χρέους, εφόσον επιτρέψουν (δεν «συμμαζέψουν») στην Τουρκία να προχωρήσει σε όξυνση, με στρατιωτικά μέσα, της κρίσης.
Και να υπενθυμίσει, βέβαια, ότι αυτό αφορά τις άμεσες και κάθετες ελληνικές ενέργειες (αντιμετώπισης γεωπολιτικής απειλής & πολέμου) άσχετα με την έτσι και αλλιώς πολιτική & οικονομική διαπραγμάτευση που θα ζητήσουμε για την αναδιάρθρωση και γενναία απομείωση (ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ) του περιβόητου δημόσιου «χρέους» της χώρας.
Ταυτόχρονα, άμεση ενημέρωση των ΗΠΑ & του Ισραήλ (στις κρατικές οντότητες των οποίων η Ελλάδα έχει παραχωρήσει αφειδώς τις σημαντικότερες στον πλανήτη στρατιωτικές βάσεις ή αντίστοιχες «διευκολύνσεις») ότι εάν επιτρέψουν (δεν «συμμαζέψουν») στην Τουρκία να προχωρήσει ακόμη και στο πιο «μικρό» θερμό (βλέπε: πολεμικό) επεισόδιο, θα αναγκαστούμε να επαναπροσδιορίσουμε εκ βάθρων όλη την αμυντική στρατηγική της χώρας και τις συμμαχίες μας, προκειμένου για την αμυντική μας θωράκιση & εξασφάλιση της πατρίδας μας, όπως το Σύνταγμα της Ελλάδας προβλέπει και επιτάσσει.
Τι πρέπει να γίνει άμεσα:
Άμεσα, στην επερχόμενη ευρωπαϊκή Σύνοδο που αναβλήθηκε λόγω… κορωνοϊού, οι εντολείς έλληνες πολίτες πρέπει να απαιτήσουμε από την εντολοδόχο ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει σε όλες τις συγκεκριμένες διπλωματικές ενέργειες Αποτροπής έναντι των συμφερόντων της ευρωπαϊκής οικονομικής ολιγαρχίας που εξυπηρετούνται μέσω της Τουρκίας.
H σημαντικότερη ενέργεια εξ’ αυτών (που όλως «τυχαίως» δεν ακούστηκε, τρείς μήνες τώρα, από κανέναν εκ των «ειδικών αναλυτών» που σταυλίζοναι στα κανάλια της ελληνικής οικονομικής ολιγαρχίας (και της κρατικής ΥΕΝΕΔ) έχει …ονοματεπώνυμο και λέγεται Τελωνειακή Ένωση της Τουρκίας με την Ε.Ε.
Το ακούμε πουθενά ;
Προβάλλεται πουθενά ;
Όχι.
Μόνον ελάχιστοι σοβαροί αναλυτές (κατ’ ουσίαν αποκλεισμένοι από τα κυρίαρχα ΜΜΕ) μας υπενθυμίζουν τα αυτονόητα.
Π.χ. η δημοσιογράφος Κύρα Αδάμ σε σειρά άρθρων της τονίζει:
«…Το μεγάλο όπλο που διαθέτει η Ελλάδα για τον «σωφρονισμό» της Άγκυρας είναι η Αναθεώρηση της Τελωνειακής Ένωσης ΕΕ- Τουρκίας.
Αυτή από το 1995 μέχρι σήμερα έχει επιτρέψει στην Άγκυρα να αποθησαυρίζει ετησίως , λόγω απουσίας δασμών, τεράστια ποσά ευρωπαϊκού χρήματος τα οποία – λογιστικά πάντα- χρησιμοποιούνται και για τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς της Τουρκίας, ώστε αυτή, με τη δύναμη πυρός που διαθέτει, να απειλεί ευθέως και την Ελλάδα και την Κύπρο.
Για να υπάρξει μια τάξη μεγέθους, μόνον τη δεκαετία 2009-2019, ( σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat), ο Ερντογάν πήρε από την Τελωνειακή Ένωση περίπου το ιλιγγιώδες ποσό των 750 δις ευρώ.
Το ποσό αυτό προέρχεται από την σκανδαλώδη συμφωνία εξαγωγής τουρκικών προϊόντων- χωρίς ποσοτικούς περιορισμούς και χωρίς δασμούς- στην ΕΕ, από την οποία εισάγει σε ευρωπαϊκά προϊόντα σχεδόν το ισόποσο, δηλαδή το ετήσιο «οικονομικό αλισβερίσι» ΕΕ-Τουρκίας ανέρχεται στο ιλιγγιώδες ποσό των 120-140 δις το χρόνο, δημιουργώντας απύθμενο πλούτο, δίνοντας την σταθερή ευχέρεια στον Ερντογάν να εξοπλίζεται συνεχώς και με άνεση για να ασκεί πλέον την στρατιωτική διπλωματία του σε βάρος της Ελλάδας ( και της Κύπρου).
Η εκφρασμένη στην πράξη εντεινόμενη στρατιωτική απειλή της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας με όπλα που έχουν αγοραστεί και με ευρωπαϊκό –άρα και ελληνικό -χρήμα χάρη στην σκανδαλώδη Τελωνειακή Ένωση της Τουρκίας, αποτελεί ένα στέρεο πολιτικό επιχείρημα για να ζητήσει και να επιβάλει η ελληνική κυβέρνηση από τους εταίρους την Αναθεώρηση της Τελωνειακής Ένωσης ΕΕ- Τουρκίας.
Αν η Τουρκία δεν θέλει να της επιβληθούν τσουχτερές οικονομικές κυρώσεις που θα επηρεάσουν βαθιά και μόνιμα την οικονομία της μέσω της Αναθεώρησης της Τελωνειακής Ένωσης, τότε θα πρέπει «να τα μαζέψει και να φύγει» από την περιοχή την οποία παρανόμως έχει καταλάβει. Αυτός κάλλιστα μπορεί να είναι ο όρος/προϋπόθεση/απειλή της Ελλάδας απέναντι στην εχθρική και απειλητική συμπεριφορά της Άγκυρας, και αυτός είναι ο μόνος όρος που καταλαβαίνει και φοβάται η Τουρκία.
Επιπροσθέτως, η ελληνική κυβέρνηση οφείλει πλέον να προτείνει/προωθήσει/ επιβάλει στην ΕΕ ευρωπαϊκή ρήτρα για την απαγόρευση απειλής χρήσης ή χρήση οπλικών συστημάτων που αγοράζει η Άγκυρα από ευρωπαϊκά κράτη ( σ.σ. κυρίως από την Γερμανία , όπως άρματα, υποβρύχια κλπ.) εναντίον άλλου κράτους μέλους της ΕΕ όπως η Ελλάδας και η Κύπρος…»
Αντί , λοιπόν, οι έλληνες πολίτες να επιτρέπουν στο σύστημα εξουσίας να κατευθύνει την προπαγάνδα του προς τις δύο επικίνδυνες ατραπούς που περιγράψαμε (είτε φοβικό εθνομηδενισμό & άνευ όρων συνθηκολόγηση, είτε πολεμική σύγκρουση για λογαριασμό & για τα συμφέροντα των γνωστών και μη εξαιρετέων «τρίτων») να πάρουμε θέση στο Ιστορικό γίγνεσθαι, με ανεξάρτητη σκέψη, θάρρος και αυτοπεποίθηση.
23/9/2020
Πρωτοβουλία Πολιτών Πάτρας
Επικοινωνία: sxizastaprotagmata@gmail.com
